Θα ήταν ανόητο να κλείναμε τα μάτια, μπροστά στην πραγματικότητα.
Η κυβέρνηση διατηρεί την πλειοψηφική της δυναμική και την πρωτοβουλία των κινήσεων, χωρίς να δέχεται σοβαρή ενόχληση από την αντιπολίτευση. Με την ολοκλήρωση δε των θεσμικών της παρεμβάσεων, ανοίγει ο δρόμος και για την «εξουδετέρωση» και της απλής αναλογικής, μέσω «διπλών εκλογών» που μάλλον δε θα βραδύνουν.
Δεν απειλεί, άραγε, τίποτα την κυβέρνηση; Υπάρχουν κατ` αρχήν οι αστάθμητοι παράγοντες, που συνιστά η πορεία των εθνικών θεμάτων, αλλά και του προσφυγικού-μεταναστευτικού. Όμως υπάρχει και η απολύτως σταθμισμένη, πεζή και ενίοτε σκληρή καθημερινότητα, που μπορεί να μετατραπεί στη μεγαλύτερη απειλή για την κυβέρνηση.
Προχθές, από το βήμα της Βουλής, ο πρωθυπουργός εξήγγειλε νέα μείωση του ΕΝΦΙΑ, στη μεσοσταθμική τιμή του 8%. Θα ήταν μια πολύ ευχάριστη είδηση, αν δε σκιαζόταν από την ταυτόχρονη διευκρίνιση, ότι ο υπολογισμός του συγκεκριμένου φόρου θα γίνει με βάση τις νέες αντικειμενικές αξίες, που αναμένεται να είναι έτοιμες περί τον Μάιο, πριν δηλαδή την αποστολή των εκκαθαριστικών. Όπως λοιπόν υπολογίζουν γνώστες της κτηματαγοράς, με βάση αυτό το δεδομένο, ο τελικός λογαριασμός θα είναι μάλλον αυξημένος, για πολλούς, ίσως και την πλειονότητα των φορολογουμένων. Που σημαίνει ότι η εξαγγελθείσα πρόσθετη μείωση, σε αυτές τις περιπτώσεις, απλώς θα απαλύνει την «αντικειμενική» αύξηση, όπως τουλάχιστον προκύπτει από τα σχετικά παραδείγματα.
Γιατί όμως ο πρωθυπουργός εκτέθηκε με μια εξαγγελία, που μπορεί να αποδειχθεί παραπλανητική και ψευδεπίγραφη; Να υποθέσουμε ότι θορυβήθηκε από το εύρημα των «εξαμηνιαίων τάσεων» της MRB, που εμφανίζει ένα 56% της κοινής γνώμης, απαισιόδοξο για την πορεία της οικονομικής κατάστασης, γενικής και ατομικής;
Ακόμη και φιλοκυβερνητικοί δίαυλοι, άλλωστε, επισημαίνουν την υποτονική, το λιγότερο, εικόνα της αγοράς, ενώ έχουμε μπει για τα καλά στην εορταστική περίοδο; Το επιβεβαιώνει άλλωστε η εμπειρική παρατήρηση του καθενός, πέραν των διαπιστώσεων των ιδίων των καταστηματαρχών.
Είναι φανερό ότι η κυβέρνηση αρχίζει να βρίσκεται αντιμέτωπη με τις υψηλές προσδοκίες που η ίδια καλλιέργησε και όχι μόνο στο πεδίο της οικονομίας. Οι γκρίνιες που προκάλεσε το «πετσόκομμα» του, ισχνού έτσι κι αλλιώς, κοινωνικού μερίσματος, είναι ένα προμήνυμα.
ΛΕΥΤ. ΚΑΝΑΣ
