Της Έφης Μιχελάκη από την Κυριακάτικη Kontranews
Όποιος διεκδικεί δημόσιο λόγο και σέβεται τον ίδιο του τον εαυτό, ιδιαίτερα σε αυτήν την εξαιρετικά δύσκολη συγκυρία, θα πρέπει να κατέχει ένα πολύ βασικό χαρακτηριστικό. Αυτό δεν είναι άλλο από την ενσυναίσθηση. Είναι βάρβαρο τη στιγμή που ο φόβος κυριαρχεί διάχυτος γύρω μας, το καθεστώς ανασφάλειας επικρατεί σε όλα τα επίπεδα, καθετί ανθρώπινο χάνεται μέρα με τη μέρα να τοποθετούνται άνθρωποι οι οποίοι βρίσκονται σε μια άλλη πραγματικότητα, που απέχει πολύ από την ίδια τη συγκυρία. Δυστυχώς οι τοποθετήσεις αυτές διογκώνονται συνεχώς και δεν είναι απλά δημόσιες, πρόκειται για εμπνεύσεις των ατόμων που κρατάνε στα χέρια τους την τύχη της χώρας μας.
Οι εραστές της επιβολής δεν χάνουν καμία ευκαιρία να εξαντλούν τα αποθέματα υπομονής του ελληνικού λαού υποτιμώντας την νοημοσύνη του και ταυτόχρονα να ρίχνουν ολοένα και περισσότερες μαχαιριές στην καρδιά της Δημοκρατίας.
Δέκα μήνες μετά την πανδημία η μία αποτυχία διαδέχεται την άλλη και δεν υπάρχει ούτε ένας τομέας που να διαμορφώνει κλίμα Δικαιοσύνης. Ταυτόχρονα η απεμπόληση της ευθύνης και η μετάθεση της σε διάφορες κοινωνικές ομάδες αποτελεί διαρκώς την εύκολη λύση. Μια κυβέρνηση οφείλει να προχωρά προστατεύοντας και βελτιώνοντας την καθημερινότητα του πολίτη από το να στοχοποιεί τον ίδιο για να κρύψει τη δική της ανεπάρκεια. Κάπως έτσι οι νέοι είχαν την τιμητική τους με την ατομική ευθύνη που κατά τα λεγόμενα της κυβέρνησης δεν διατήρησαν. Απορίας άξιο όμως είναι, πώς δεν δόθηκε καμία έμφαση στην ατομική συνέπεια των γιατρών και γενικότερα του νοσηλευτικού προσωπικού, που οι ίδιοι εκλιπαρούν να βελτιωθούν τουλάχιστον οι συνθήκες στα δημόσια νοσοκομεία και αντί να ακουστούν διαπομπεύονται. Οι εκπαιδευτικοί, παρόλο που ενορχήστρωσαν την προσπάθειά τους για να συνεχίσει η δημόσια εκπαίδευση την πορεία της, παρά τα προβλήματα και τις ελλείψεις που συνθέτουν πολλές φορές ένα απογοητευτικό περιβάλλον, απαξιώνονται κάθε μέρα και περισσότερο. Ταυτόχρονα το καθεστώς ανασφάλειας των επιχειρηματιών που αναγκάζονται να παραμείνουν στην αδράνεια επιφορτισμένοι με όλες τους τις υποχρεώσεις και αδυνατώντας να διατηρήσουν τις θέσεις εργασίας που προσέφεραν, χωρίς καμία πρόνοια από το κράτος, μεταλλάσει το περιβάλλον τους ασφυκτικά. Παράλληλα, οι εργαζόμενοι σε σούπερ μάρκετ που δουλεύουν συνεχόμενα και με αυξημένο ωράριο τις περισσότερες φορές, οι άνθρωποι που εργάζονται σε υπηρεσίες delivery εκτεθειμένοι συνεχώς και με ελάχιστες απολαβές, όπως και πολλοί ακόμα κλάδοι, μένουν παρατηρητές της καθημερινότητας με τις ελπίδες τους να λιγοστεύουν μέρα με τη μέρα, όπως φυσικά και εκείνοι που έμειναν άνεργοι τόσο βάρβαρα.
Έτσι λοιπόν οι κυβερνητικοί παράγοντες, για ακόμη μια φορά επιδιώκουν τον διχασμό του λαού μεταθέτοντας ευθύνες σε διάφορες κοινωνικές ομάδες αντί να προχωρούν σε ενέργειες που θα συνθέτουν και θα αποφορτίζουν τους πολίτες από το ήδη επιβαρυμένο κλίμα.
Η ελληνική κοινωνία, με λίγα λόγια, δεν έχει ανάγκη από βραβεία συμμόρφωσης που μας θυμίζουν άλλες εποχές. Η ίδια απέδειξε στην πράξη τη συλλογική της ευθύνη, την οποία διατήρησε στο έπακρο παρόλο που η πολιτική ευθύνη πήγε περίπατο.
Τη στιγμή που απειλείται μαζικά το σημαντικότερο αγαθό, που δεν είναι άλλο από την υγεία αλλά και η αξιοπρέπεια των πολιτών. Το τελευταίο πράγμα που έχει ανάγκη ο ελληνικός λαός είναι τα επικοινωνιακά τεχνάσματα από μια κυβέρνηση που περιφέρει εγκληματικές τροπολογίες στο Κοινοβούλιο, όπως για παράδειγμα αυτή της εξίσωσης των κολλεγίων με τα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα.
Πρωταρχικό ρόλο διατηρεί η στήριξη του Εθνικού Συστήματος Υγείας, γεγονός που ερμηνεύεται με την πλήρη κάλυψη κενών θέσεων σε ιατρικό, νοσηλευτικό και διοικητικό προσωπικό, ταυτόχρονα με τη συνταγογράφηση και τη διενέργεια συνεχόμενων τεστ, είτε μοριακών είτε αντισωμάτων, όπου χρειάζεται και σε όλο τον πληθυσμό. Ταυτόχρονα η στήριξη της Παιδείας, του επιχειρηματικού κλάδου, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, και η πλήρης κάλυψη των εργαζομένων αλλά και των συνταξιούχων, αποτελεί αυτονόητο καθήκον της πολιτείας. Με λίγα λόγια, η προστασία του κοινωνικού κράτους αποτελεί μονόδρομο.
Οι λύσεις είναι εδώ και περιμένουν ανταπόκριση αλλά η κυβερνητική πλειοψηφία ψάχνει για ρουτερ, μάλλον τα στελέχη της πήραν απουσία από το Columbia στο μάθημα των δικτύων. Το γεγονός αυτό όμως δεν αποτελεί δικαιολογία, μιας και το μέλλον μας δεν χαρίζεται.
* Καθηγήτρια Πληροφορικής,
Μέλος της Νομαρχιακής ΣΥΡΙΖΑ- Προοδευτική Συμμαχία Κοζάνης
