Πρώτο εθνικό πρόβλημα δεν είναι το χρέος,ο ΕΝΦΙΑ και τα Μνημόνια, αλλά το δημογραφικό!

Ευτυχώς που μάς το θύμισε ο πρώην πρόεδρος της Βουλής κ. Δημήτρης Σιούφας.

Δηλαδή, μάς θύμισε ότι το πρώτο εθνικό πρόβλημα της χώρας μας είναι το δημογραφικό, τονίζοντας σε σχετική ανακοίνωση ότι «η άμεση, ολοκληρωτική και αποτελεσματική αντιμετώπιση του δημογραφικού είναι ζήτημα επιβίωσης του ελληνικού έθνους», προσθέτοντας ότι «αυτή η γενεά Ελλήνων και οι κάθε μορφής και επιπέδου ηγεσίες της έχουν ιστορικό καθήκον να αντιμετωπίσουν το δημογραφικό άμεσα».

Ευτυχώς που μάς θύμισε αυτό το πρώτο εθνικό πρόβλημα ο κ. Σιούφας. Διότι, η περιρρέουσα συζήτηση, οι αντιδράσεις, οι οιμωγές, οι αρές  και οι έντονοι κοινωνικοί, κομματικοί, συνδικαλιστικοί αλαλαγμοί δίνουν την εντύπωση ότι εθνικό πρόβλημα είναι μόνο το δημόσιο χρέος, μόνο τα δημόσια ελλείμματα, μόνο τα Μνημόνια, μόνο η φορολογία, μόνο η ανεργία, μόνο ο ΕΝΦΙΑ, μόνο οι περικοπές μισθών και συντάξεων, μόνο οι 100 δόσεις και όχι το μείζον, το επείγον, το πρωταρχικό, δηλαδή το δημογραφικό, που αποτελεί ιερή προϋπόθεση για να έχουν σημασία και λόγο ύπαρξης όλα τα παραπάνω. Διότι, σε λίγα χρόνια, έτσι όπως εξελίσσεται εφιαλτικά το δημογραφικό πρόβλημα, δεν θα υπάρχει λόγος να ασχολούνται οι πολιτικές ηγεσίες της χώρας με την ανεργία, αφού δεν θα υπάρχουν νέοι για να γεμίζουν με εισφορές τα ασφαλιστικά ταμεία. Δεν θα υπάρχουν φορολογούμενοι για να γεμίζουν με το σημερινό φορομπηχτικό τρόπο τα δημόσια ταμεία. Δεν θα υπάρχουν δηλαδή Έλληνες στην Ελλάδα  μετά την αποδήμηση εις Κύριον και των τελευταίων συνταξιούχων! Δηλαδή, ύστερα από μερικά χρόνια δεν θα έχει … «λυθεί» και το ασφαλιστικό, το συνταξιοδοτικό, πρόβλημα, αφού δεν θα υπάρχουν πια ούτε … συνταξιούχοι! Βέβαια, δεν θα υπάρχει, ύστερα από χιλιετίες, ελληνικό έθνος στην κοιτίδα του. Φθάσαμε σε αυτό το εφιαλτικό σημείο, διότι όλοι σχεδόν αγνοούσαν ή, κυρίως, απέστρεφαν το πρόσωπό τους επί δεκαετίες από την κύρια γενεσιουργό αιτία του συνταξιοδοτικού προβλήματος που είναι το δημογραφικό πρόβλημα. Γιατί όλοι σχεδόν δεν ήθελαν να δουν τις επιπτώσεις της γήρανσης του πληθυσμού, όπως συνεχώς τις παρουσιάζει  η Τράπεζα της Ελλάδος ήδη από το 1995. Για τις εφιαλτικές επιπτώσεις του δημογραφικού προβλήματος της χώρας στο κοινωνικοασφαλιστικό σύστημα παραθέτουμε απόσπασμα από την Έκθεση του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος για το 2005 (σελίδα 91), όπου υπάρχει ολόκληρο κεφάλαιο για τη μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού συστήματος με εντυπωσιακά στοιχεία: «Οι δημόσιες δαπάνες για συντάξεις, ως ποσοστό του ΑΕΠ, στην Ελλάδα είναι ήδη από τις υψηλότερες μεταξύ των χωρών του ΟΟΣΑ, ενώ προβλέπεται ότι την περίοδο 2005 – 2050 θα εμφανίσουν μια από τις μεγαλύτερες αυξήσεις μεταξύ των χωρών αυτών, ως συνέπεια της γήρανσης του πληθυσμού. Συγκεκριμένα, οι δαπάνες για συντάξεις θα αυξηθούν από 12,4% το 2005 σε 22,6% του ΑΕΠ το 2050, δηλαδή κατά 10,2 εκατοστιαίες μονάδες του ΑΕΠ, ενώ την ίδια περίοδο η σωρευτική αύξηση των δημόσιων δαπανών  για συντάξεις στην Ευρωπαϊκή Ένωση των 25 εκτιμάται σε 2,2 εκατοστιαίες μονάδες του ΑΕΠ και στη ζώνη του ευρώ σε 2,6 εκατοστιαίες μονάδες του ΑΕΠ…».