«Προστάτες» αυθαιρέτων: «Αν το Σύνταγμα αλώσεις, θα το σώσεις»!

Στο ίδιο έργο θεατές επί εξήντα χρόνια, από το 1955, όταν εμφανίσθηκε η πρώτη γενιά αυθαιρέτων στη μεταπολεμική Ελλάδα και αποφασίσθηκε η πρώτη νομιμοποίησή της. Και από τότε ποιος είδε τους καταπατητές και τους φοβήθηκε. Κανείς! Αντίθετα, συνεχώς ανταμείβονταν με τη γνωστή πρόσκληση – πρόκληση των κυβερνήσεων ««αν το δηλώσεις μπορεί να το σώσεις».
Έτσι, φθάσαμε στα σημερινά ιλαροτραγικά γεγονότα σε μιαν, υποτίθεται, ευνομούμενη και συνταγματικώς λειτουργούσα Πολιτεία. Διότι, από τη σύσταση του ελληνικού κράτους έως σήμερα έχουν ψηφισθεί πάνω από 500 Νόμους και Διατάγματα και έχουν εκδοθεί πάνω από 900 αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας και του Αρείου Πάγκου και άλλων χωρίς να μπορέσουν να προστατεύσουν τα δάση.
Όλα αυτά μού θύμισαν τα υπό του μεγάλου Εμμανουήλ Ροΐδη σχετικά ρηθέντα πριν από περίπου 150 χρόνια και συνεχώς δικαιωθέντα έως σήμερα:
-«Χωρίς την παραβίασιν του Συντάγματος δεν μπορεί να ζήση ουδεμία κυβέρνησης επί μίαν ημέραν».
-«… Τα ημέτερα δένδρα, μάλλον δυσφύλακτα, πλειόνων δασοφυλάκων. Τα ημέτερα πλοία, μάλλον δύσπλοια, πλειόνων πλοιάρχων. Αι ημέτεραι αλυκαί πλειόνων αλατοαποθηκαρίων. Τα ημέτερα δικαστήρια απειράκις πλειόνων δικαστικών γραφέων. Οι ημέτεροι φόρων πλειόνων φοροφάγων».
-«Το πταίσμα  των κομματαρχών είναι ότι εδημιούργησαν  τας συμμορίας, σήμερον όμως αντί να είναι αρχηγοί αυτών, κατήντησαν απλοί μεσίται, δια των οποίων αι συμμορίαι αύται διαπραγματεύονται προς το έθνος τα λύτρα. ..Απόδειξις είναι η δουλική ευπείθεια, μεθ’ ης ολόκληρος η Βουλή, σιγώσης της αντιπολιτεύσεως, σπεύδει να καταβάλη άνευ συζητήσεως εις τον εισπράκτορα της κατισχυούσης συμμορία, καλώς γνωρίζουσα ότι πάσα αντίστασις ή απόπειρα ελαττώσεως αυτών ήθελε τιμωρηθεί δι΄ αντιστάσεως την επιούσαν».