Προκλητικότατη η κακοδιαχείριση των Δημοσίων Οικονομικών

 

Οι πολίτες που έχουν έστω και στοιχειώδη λογική, αντιλαμβάνονται ότι το παρατεταμένο δημοσιονομικό αδιέξοδο της μνημονιακής περιόδου 2010-2016, οφείλεται σε δύο κεφαλαιώδεις παράγοντες. Ο πρώτος παράγοντας σχετίζεται με την καταβαράθρωση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας και ο δεύτερος με την κακοδιαχείριση των Δημοσίων Οικονομικών από τις εκάστοτε κυβερνήσεις. Η παρατεταμένη δημοσιονομική-οικονομική κρίση της χώρας μετά το 2008, αποδίδεται κυρίως στην διαχρονική αποδυνάμωση της ανταγωνιστικότητας του οικονομικού μας συστήματος. Αυτό το καίριας σημασίας θέμα, το έχουμε διερευνήσει σε αρκετά άρθρα από τη θέση αυτή. Στη σημερινή μας ανάλυση, θα εξετάσουμε τον ουσιώδη παράγοντα της κακοδιαχείρισης των Δημοσίων Οικονομικών, που αφορά την αντιπαραγωγική αξιοποίηση των πόρων του ελληνικού δημοσίου και την ανεξήγητη διατήρηση των κρατικών δαπανών σε πολύ υψηλά επίπεδα.

VAMB1

 

Παρατηρήσεις: Τα στοιχεία του πίνακα αφορούν την Ελλάδα και πηγή προέλευσής τους είναι η ΕΛΣΤΑΤ. Οι κρατικές δαπάνες και τα έσοδα αναφέρονται στη γενική κυβέρνηση. Οι τόκοι αντικατοπτρίζουν την εξυπηρέτηση του χρέους της γενικής κυβέρνησης της Ελλάδας.

Στην Ευρωπαϊκή Ένωση υπάρχουν ορισμένες χώρες, οι οποίες αν και κατά την περίοδο 2010-2016, αναπτύσσονται με πολύ χαμηλούς μέσους ετήσιους αναπτυξιακούς ρυθμούς π.χ. 0,5%, εντούτοις τα Δημόσια Οικονομικά τους είναι σε πολύ καλή κατάσταση. Για παράδειγμα, χώρες όπως Γαλλία, Πορτογαλία, Φιλανδία, κ.λπ., που μετά το 2010 αναπτύσσονται κατά μέσο όρο με 0,5% κάθε χρόνο, παρατηρείται ότι ο λόγος κρατικό έλλειμμα προς ΑΕΠ (Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν) διατηρείται συνήθως κάτω του -3%. Αυτό σημαίνει ότι στις συγκεκριμένες χώρες, οι κυβερνήσεις σε συνθήκες στασιμότητας των εθνικών τους οικονομιών, επιδεικνύουν υπευθυνότητα και ήθος στην διαχείριση των Δημοσίων Οικονομικών, με συνέπεια τα κρατικά ελλείμματα και κατά προέκταση το δημόσιο χρέος να είναι υπό έλεγχο.

Αντίθετα, στην περίπτωση της Ελλάδας, την περίοδο 2010-2016, το έλλειμμα της γενικής κυβέρνησης ως ποσοστό του ΑΕΠ, σε σταθερή βάση υπερβαίνει κάθε χρόνο το -10%, πιστοποιώντας έτσι το δημοσιονομικό αδιέξοδο στο οποίο έχει περιέλθει η χώρα μας.  

Τα στατιστικά στοιχεία του πίνακα προέρχονται από την ΕΛΣΤΑΤ και απεικονίζουν την εξέλιξη των εσόδων και των δαπανών της γενικής κυβέρνησης κατά τη μνημονιακή περίοδο 2010-2016. Την περίοδο αυτή, σε συνθήκες εντεινόμενης ύφεσης της ελληνικής οικονομίας, οι κρατικές δαπάνες ως ποσοστό του ΑΕΠ από 52,1% αυξήθηκαν σε 56,6% και ταυτόχρονα ο λόγος εσόδων προς ΑΕΠ από 41% εκσφενδονίστηκε στο 49,4%. Η διατήρηση των δημοσίων δαπανών σε τόσο υψηλά επίπεδα χαρακτηρίζεται προκλητική και παράδοξη, για μια χώρα που πλήττεται από πρωτοφανή οικονομική-δημοσιονομική κρίση. Όταν την περίοδο 2008-2016 το ΑΕΠ έχει μειωθεί σχεδόν 70 δις €, είναι αδιανόητο το 2016 οι κρατικές δαπάνες να εκτιμώνται σε 99 δις € και να αντιπροσωπεύουν το 56,6% του ΑΕΠ. Με βάση τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, το 2016 σε σύνολο δημοσίων δαπανών 99 δις €, τα 51 δις αφορούσαν δαπάνες μισθών, συντάξεων και τόκων εξυπηρέτησης του χρέους της γενικής κυβέρνησης. Άρα, απομένει ένα υπόλοιπο δαπανών της τάξης των 48 δις € (99-51=48).

Ποιος είναι ο προορισμός των 48 δις; Ποιοι είναι οι λόγοι, που οι μνημονιακές κυβερνήσεις της περιόδου 2010-2016, δεν κατάφεραν να μειώσουν το σύνολο των δαπανών στα 80 ή έστω στα 85 δις €; Όταν όλες οι κυβερνήσεις διορίζουν τα παιδιά του κομματικού σωλήνα μέχρι και από τα παράθυρα των υπουργείων και των κρατικών οργανισμών ή όταν οι κομματικοί σύμβουλοι και οι παρασύμβουλοι διορίζονται αφειδώς, είναι δυνατόν οι δημόσιες δαπάνες να πέσουν κάτω των 85 δις €; Ποιος αμφιβάλλει ότι μια χρηστή και νοικοκυρεμένη διαχείριση των Δημοσίων Οικονομικών, δεν θα συντελούσε στην ελάττωση των κρατικών δαπανών στα 80 δις € σε χρονικό ορίζοντα πενταετίας; Στην Ελλάδα των χαρατσιών, του πετσοκόμματος μισθών και συντάξεων, της τεράστιας ανεργίας, των πελώριων επιχειρηματικών ζημιών, των υπέρμετρων κόκκινων δανείων, της μίζας και της διαφθοράς, οι κρατικές δαπάνες διατηρούνται σε δυσθεώρητα επίπεδα, προκαλώντας την υπερμεγέθυνση των κρατικών ελλειμμάτων και την αχαλίνωτη ανοδική πορεία του δημοσίου χρέους.

Δείτε επίσης

Τελευταία Άρθρα

Τα πιο Δημοφιλή