Υποτίθεται ότι ένα από τα βασικά προβλήματα που έχει να διαχειριστεί η Πολιτεία –και δη η κυβέρνηση, ως ειδικώς αρμόδια- είναι αυτό της μερικής εφαρμογής των περιοριστικών μέτρων. «Καραντίνα είναι αυτό τώρα;», διερωτώμεθα όλοι μας καθημερινά, όταν κυκλοφορούμε για να πάμε στις δουλειές μας και βλέπουμε την κυκλοφοριακή τηλεόραση ή όταν βλέπουμε στην τηλεόραση τα πλάνα από την συνωστισμένη Ερμού ή την γιορτινή πλατεία Συντάγματος.
Το νόμισμα, βεβαίως, έχει δύο όψεις: όντως, από οικονομικής πλευράς, είναι καραντίνα. Ο μεγαλύτερος εργοδότης της χώρας, η εστίαση, έχει κατεβάσει ρολά, ενώ το λιανεμπόριο δεν μπόρεσε να εξοικονομήσει ούτε τα… χρήματα του ηλεκτρικού ρεύματος με το αναιμικό click away, που εν πολλοίς αποδείχθηκε πολύ κακό για το τίποτα. Με άλλα λόγια, ενώ βιώνουμε όλοι την καραντίνα από την οικονομική της πλευρά, δεν ωφελούμαστε ταυτόχρονα από τις συνέπειες που θα είχε, υποτίθεται, στο υγειονομικό σκέλος: έπειτα από 1,5 μήνα περιοριστικών μέτρων, η αποκλιμάκωση των ημερήσιων κρουσμάτων άργησε απαράδεκτα πολύ, ενώ ταυτοχρόνως οι διασωληνωμένοι και οι νεκροί μειώνονται με δραματικά αργούς ρυθμούς.
Με άλλα λόγια, καραντίνα έχουμε μόνο στα πορτοφόλια μας, αλλά όχι στον περιορισμό της πανδημίας.
Σαν να μην έφταναν αυτά, όμως, άλλος είναι ο βασικός λόγος που αυτή τη φορά, ο ώριμος λαός του περασμένου Μαρτίου αποδείχθηκε αποκαμωμένος και κουρασμένος, μην μπορώντας να πειθαρχήσει πλήρως στα μέτρα: ο λόγος είναι ο ελλιπής παραδειγματισμός, αλλά και τα διαρκή μηνύματα της Πολιτείας ότι απλώς πειραματίζεται, χωρίς να ξέρει τί κάνει.
Η αρχή είναι παλιά: για να σεβαστεί κάποιους τους οποιουσδήποτε τεθειμένους κανόνες, πρέπει να ισχύουν δύο προϋποθέσεις: πρώτον, αυτοί να αποδεικνύουν την αποτελεσματικότητά τους. Και, δεύτερον, αυτοί που τους εισηγούνται να τούς τηρούν πρώτοι.
Στην περίπτωσή μας, λοιπόν, συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο: η κυβέρνηση διαρκώς πειραματίζεται, χωρίς να ξέρει πού πατά και πού βρίσκεται, αλλά και χωρίς να ξέρουμε και όλοι εμείς οι υπόλοιποι τί όντως εισηγούνται οι λοιμωξιολόγοι, τι αποτελεί πολιτική απόφαση, ποια δραστηριότητα επηρεάζει την εξάπλωση της πανδημίας και ποια όχι. Οι διαρκείς παλινωδίες με τα σχολεία ή το λιανεμπόριο αποδεικνύουν του λόγου το ασφαλές, όπως επίσης και οι αιφνιδιαστικές ανακοινώσεις Πέτσα το πρωί του περασμένου Σαββάτου για επιστροφή στο αυστηρό lockdown.
Όμως, και στην δεύτερη περίπτωση, η κυβέρνηση παίρνει βαθμό κάτω από τη βάση: την ώρα που όλοι εμείς είμαστε κλεισμένοι στα σπίτια, στέλνουμε μήνυμα για να πάμε να αγοράσουμε μία φραντζόλα ψωμί και έχουμε μήνες να δούμε τα αγαπημένα μας πρόσωπα για να τα προστατεύσουμε και να προστατευθούμε κι εμείς, κάποιοι άλλοι, εκμεταλλευόμενοι τις –χαμηλές, ,σε πολλές περιπτώσεις- θέσεις τους στον κρατικό μηχανισμό, έσπευσαν να πάρουν τη σειρά από τους γιατρούς για να εξασφαλίσουν πρώτοι για τους εαυτούς τους το προνόμιο έναντι της ανοσίας. Και αυτά έστειλαν τα απολύτως λαθεμένα μηνύματα, αποδεικνύοντας ότι η κυβέρνηση αδυνατεί να διαχειριστεί ουσιωδώς και αποτελεσματικά την απόκρουση της πανδημίας.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΕΛΙΓΓΩΝΗΣ
