Ως ΛερναΙα Ύδρα μπορεί να χαρακτηρισθεί η περιβόητη ΛΑΡΚΟ. Μετά την παλιά ΛΑΡΚΟ, η οποία είναι υπό εκκαθάριση για 27 χρόνια, και η νέα ΛΑΡΚΟ συνεχίζει, όπως διαβάζουμε, την ίδια «ιστορία».
Παρά τις μειώσεις μισθών από τη διοίκηση της ΛΑΡΚΟ το 2016, η εταιρεία επιβαρύνεται ακόμα από ένα γιγάντιο μισθολογικό κόστος που με τη σειρά του επιβαρύνει το κόστος παραγωγής, σε μία εποχή που η τιμή του νικελίου βρίσκεται σε πολύ χαμηλά επίπεδα. Το μέσο μισθολογικό κόστος, μαζί με τις ασφαλιστικές εισφορές του εργοδότη, πλησιάζει τις 3.800 ευρώ και το συνολικό μισθολογικό κόστος προσεγγίζει τα 50 εκατ. ευρώ ετησίως. Επίσης, η εταιρεία είναι στο στόχαστρο και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, διότι, όπως υποστηρίζει, τα μέτρα που ελήφθησαν για την υποστήριξή της έφτασαν τα 136 εκατομμύρια ευρώ και περιλαμβάνουν αύξηση μετοχικού κεφαλαίου το 2009 και αρκετές κρατικές εγγυήσεις για δάνεια κατά την περίοδο 2008-2010.
Κι έτσι, παράλληλα με τον εφιάλτη των Μνημονίων και τις πιέσεις των δανειστών από το 2010 έως σήμερα, και η ιστορία της ΛΑΡΚΟ επαναλαμβάνεται, όπως έλεγε ο Κάρολος Μαρξ, την πρώτη φορά ως τραγωδία και τη δεύτερη δορά ως φάρσα, αλλά στη χώρα μας μάλλον συνεχώς ως … τραγωδία, αφού τα παθήματα δεν γίνονται μαθήματα. Έτσι, η νέα αυτή «ιστορία» της ΛΑΡΚΟ μού θύμισε μερικά πολλά ιλαροτραγικά που κάνουν τον καθένα μας να διερωτάται πώς άντεξε η ελληνική οικονομία με τόσα τερτίπια έως το 2008:
-Κατά την περίοδο 1.1.1984 – 31.7.1986,ενώ επιζητούνταν τάχα μείωση του πλεονάζοντος προσωπικού στην κοινωνικοποιημένη ΛΑΡΚΟ, η εταιρεία πλήρωσε για υπερωρίες και υπερεργασίες… 215.606.333 δραχμές! Τότε, ακόμα, μόνο για τους πρώτους εννιά μήνες του 1986 πληρώθηκαν 89.967 ώρες πρόσθετης υπερωριακής εργασίας που αντιστοιχούσαν σε… 12.000 ημερομίσθια! Σημειώνεται ότι τότε η ΛΑΡΚΟ χρωστούσε στη ΔΕΗ 21.263.174.240 δραχμές! («Οικονομικός Ταχυδρόμος», 20 Νοεμβρίου 1986).
-Τον Αύγουστο του 1987 βρισκόταν σε εξέλιξη το σίριαλ για την ΛΑΡΚΟ, το οποίο ίσως διεκδικεί ρεκόρ «προβολής» του, αφού συνεχίζεται και σήμερα. Τότε, το σωματείο των εργαζομένων είχε καταθέσει ένα πίνακα με τα ακόλουθα δέκα αιτήματα των οποίων ζητούσε από την τότε κυβέρνηση την άμεση ικανοποίηση: 1. Δεν επιτρέπεται στους γερανούς των Η/Κ απασχόληση μεγαλύτερη των τεσσάρων ετών σε κάθε χειριστή ανά βάρδια. Ζητούνταν να επανδρωθεί σωστά αυτή θέση. 2. Να δοθούν διευκρινίσεις για τις συνθήκες κάτω από τις οποίες έγινε το τελευταίο ατύχημα στην κοκκοποίηση (ορθώς). 3. Να γνωστοποιηθούν τα κριτήρια με βάση τα οποία γίνονται οι μεταθέσεις από τμήμα σε τμήμα και από ΣΕΛ προς ΜΕΙ. 4. Να δοθεί απάντηση στην επιστολή μας για τα προβλήματα του ιατρείου. Να ρυθμιστεί το θέμα της παροχής υπηρεσιών από τα εργαστήρια (ακτινολογικό – μικροβιολογικό) στους εργαζόμενους και τους οικείους τους. 5. Να μας δοθούν διευκρινίσεις γύρω από την επαναπρόσληψη των ήδη απολυμένων με κίνητρα εργαζομένων στην έδρα. 6. Να προχωρήσει η διανομή σπιτιών με βάση την αξιολόγηση της επιτροπής και να σταματήσουν οι αυθαιρεσίες της Διεύθυνσης. 7. Να διευκολυνθούν με αίθουσες διδασκαλίας οι ενδιαφερόμενοι να διδάξουν ξένες γλώσσες και φροντιστήρια. 8. Να επισπευσθεί η παράδοση του…γάλακτος. 9. Να λυθούν τα προβλήματα με τα λεωφορεία όπως: μεταφορά μαθητών γραμμής Ακραιφνίου, μεταφορά επιβατών γραμμής Μαρτίνου, εξασφάλιση ανοίγματος πίσω πόρτας σε όλα τα λεωφορεία. 10. Να εγκριθεί η κατασκευή μιας κάλπης και δύο παραβάν για ανάγκες του σωματείου».
Αυτά, διότι είναι πολλά ακόμα…
