Πολλά τα αναπάντητα ερωτήματα για την κατάσταση των Δημοσίων Οικονομικών

Η Βουλή των Ελλήνων με μαθηματική βεβαιότητα αύριο θα ψηφίσει τον Γενικό Κρατικό Προϋπολογισμό (ΓΚΠ) του 2017. Οι κύριοι δημοσιονομική δείκτες καταδεικνύουν το δραματικό αδιέξοδο των Δημοσίων Οικονομικών της χώρας. Μια χώρα καταχρεωμένη και χρεοκοπημένη. Το δημόσιο χρέος της Ελλάδας δεν είναι βιώσιμο, γιατί η χώρα μας δεν δύναται να το εξυπηρετήσει με τους διαθέσιμους κρατικούς πόρους (έσοδα). Η ελάττωση του δημοσίου χρέους προσδιορίζεται μόνο από τις δαπάνες χρεολυσίων, καθότι τα χρεολύσια είναι εκείνα που συντελούν στην απομείωσή του. Το 2009 επήλθε η κατάρρευση των Δημοσίων Οικονομικών. Εκεί που ο διαβόητος ΓΑΠ (Γεώργιος Ανδρέα Παπανδρέου) έλεγε στον ελληνικό λαό ότι λεφτά υπάρχουν, αμέσως μετά την ανάληψη της πρωθυπουργίας, έβαλε το Μάιο του 2010 τη χώρα στην εθνική περιπέτεια των μνημονίων. Ουδείς γνωρίζει πότε και κάτω υπό ποιες δεσμεύσεις, η πατρίδα θα βγει από το βάραθρο των μνημονίων.

Τα στοιχεία του πίνακα προέρχονται από το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους (ΓΛΚ) και αναλύουν τις δαπάνες τοκοχρεολυσίων για την εξυπηρέτηση του δημοσίου χρέους, όπως αυτό καθρεφτίζεται στο χρέος της κεντρικής κυβέρνησης. Την περίοδο 2010-2016, δηλαδή την δραματική περίοδο των απάνθρωπων μνημονιακών οικονομικών πολιτικών, οι δαπάνες σε τόκους και χρεολύσια βραχυπρόθεσμου και μεσομακροπρόθεσμου δανεισμού, ανήλθαν στο εξωφρενικό ποσό των 1.926,6 δις ευρώ (€). Αξιοσημείωτη είναι η άνοδος των χρεολυσίων βραχυπρόθεσμου δανεισμού, από 22,6 δις € το 2010 σε 541,0 δις € το 2016. Αίσθηση προκαλεί η διαπίστωση ότι την κρίσιμη περίοδο 2010-2016, οι δαπάνες τοκοχρεολυσίων υπερέβησαν κατά πολύ το σύνολο των κρατικών εσόδων. Είναι δυνατόν η Ελλάδα να ανταπεξέλθει στην χρηματοδότηση των υπέρμετρων κρατικών δαπανών (τοκοχρεολύσια, μισθοί, συντάξεις, υγεία, παιδεία, εθνική άμυνα, κ.ά.), όταν τα τοκοχρεολύσια ξεπερνούν το σύνολο των δημοσίων εσόδων; Με τι πόρους το κράτος θα πληρώσει μισθούς, συντάξεις, φάρμακα, εξοπλιστικά προγράμματα, επιδόματα ανεργίας, κ.λπ., όταν μετά την αφαίρεση των τοκοχρεολυσίων, όχι μόνο δεν απομένει ίχνος εσόδων, αλλά υπάρχει και έλλειμμα;

Αναμφίβολα, οι δαπάνες εξυπηρέτησης του δημοσίου χρέους είναι υπερβολικές. Η ελληνική κοινωνία δεν μπορεί να ανταπεξέλθει στην χρηματοδότηση αυτών των υπέρογκων τοκοχρεολυτικών δαπανών. Η αύξηση των χρεολυσίων βραχυπρόθεσμου δανεισμού είναι τρομακτική. Το Υπουργείο Οικονομικών οφείλει με αναλυτική ανακοίνωσή του, να εξηγήσει τους λόγους που οι δαπάνες χρεολυσίων βραχυπρόθεσμου δανεισμού από 22,6 δις το 2010 εκτινάχτηκαν σε 541,0 δις € το 2016. Πιο συγκεκριμένα, το Υπουργείο Οικονομικών θα πρέπει να διευκρινίσει ποιες κατηγορίες κρατικών δαπανών χρηματοδοτούνται με συνεχείς εκδόσεις εντόκων γραμματίων. Ερώτημα: Ενδέχεται ένα μέρος του μεσομακροπρόθεσμου δημοσίου χρέους, να εξυπηρετείται με ειδικές εκδόσεις εντόκων γραμματίων; Ο λογιστικός έλεγχος για την αμερόληπτη και ακριβή καταγραφή των δημοσιονομικών μεγεθών, όπως του δημοσίου χρέους, των κρατικών δαπανών, των πιστωτικών εσόδων, κ.λπ., είναι επιτακτική και εμείς οι πολίτες θα πρέπει κάποτε να μάθουμε την αλήθεια. Με βάση τα στοιχεία του πίνακα προκύπτουν πολλά ενδιαφέροντα ερωτήματα. Για παράδειγμα, αν και κατά την κρίσιμη περίοδο 2008-2016, οι δαπάνες εξυπηρέτησης του χρέους της κεντρικής κυβέρνησης ανήλθαν σε 304,0 δις €, γιατί το χρέος της κεντρικής κυβέρνησης από 260,1 εκσφενδονίστηκε σε 327,0 δις €; Και μάλιστα, όταν το χρέος της κεντρικής κυβέρνησης το 2012 κουρεύτηκε κατά 138 δις €; Εφόσον οι μνημονιακές κυβερνήσεις δεν απαντούν στα εύλογα ερωτήματα που θέτουμε, διερωτόμαστε μήπως από κοινού με το κουαρτέτο ασκείται κάποιας μορφής μυστική οικονομική πολιτική. Σαν να λέμε μυστική οικονομική διπλωματία.