Είναι πολιτικό θέμα τα σκουπίδια, ακριβέστερα, η διαχείριση τους (συλλογή, αποκομιδή, ανακύκλωση κ.λ.π), όπως είχε πει, λοιδορούμενη από διάφορους «εξυπνάκηδες»-όψιμους αντικρατιστές, η περιφερειάρχης Αττικής;
Να ξεκινήσουμε από τα στοιχειώδη, που αποτελούν και τον κοινό τόπο όλων των συζητήσεων, για τις κινητοποιήσεις των εργαζομένων στην καθαριότητα και τις επιπτώσεις της. Όταν, λοιπόν, όλοι ανεξαιρέτως συμπίπτουν στην εκτίμηση, ότι η, συνεχιζόμενη, κινητοποίηση, ενέχει σοβαρούς κινδύνους για τη δημόσια υγεία, τότε δεν έχουμε την καθολική παραδοχή, ότι η διαχείριση των απορριμμάτων, όπως την προσδιορίσαμε εντάσσεται, με τη στενή έννοια του όρου, στα δημόσια, άρα προστατευόμενα, αγαθά; Ας μας εξηγήσει, κάποιος από τους όψιμους «αντικρατιστές» ή «μεταρρυθμιστές», πως είναι δυνατό, τη διαχείριση και προστασία ενός δημόσιου αγαθού, να εγγυηθεί ένας ιδιώτης; Επιβάλλεται στο σημείο αυτό, μια, αναγκαία, διευκρίνιση: Αναφερόμαστε σε αυτό που σαφέστατα εννόησε ο Κυριάκος Μητσοτάκης στη δημόσια τοποθέτηση του, άρα και όσοι μιλούν στο ίδιο μήκος κύματος. Δηλαδή, την αφαίρεση της σχετικής αρμοδιότητας και την ολοκληρωτική εκχώρηση της διαχείρισης των απορριμμάτων, αλλά και, γενικότερα, της καθαριότητας, στον ιδιωτικό τομέα. Επειδή δε, κανένας μας «δεν κατέβηκε απ` τον Άρη», γνωρίζουν όλοι πολύ καλά, πως η διαχείριση του συγκεκριμένου τομέα, δεν αποτελεί πράξη πρόνοιας, αλλά εξαιρετικά κερδοφόρα μπίζνα, με ότι τούτο σημαίνει και ως προς την πολυδιαφημιζόμενη, δήθεν καλύτερη και φθηνότερη ποιότητα υπηρεσιών, στην περίπτωση αυτή. Γι` αυτό και δεν ήταν μόνο κάποιες «ιδεοληπτικές», σοσιαλιστικές κυβερνήσεις (αν υπήρχε κάτι τέτοιο) που υπεραμύνονταν του δημόσιου χαρακτήρα, της όλης διαδικασίας. Ήταν επί κυβέρνησης της ΝΔ, του Κώστα Καραμανλή, με αρμόδιο υπουργό, τον σημερινό Πρόεδρο της Δημοκρατίας, που, τον Ιούνιο 2006, κατά την κύρωση του νέου Κώδικα Δήμων και Κοινοτήτων, προβλέφθηκε ρητά, ότι η αποκομιδή και διαχείριση των απορριμμάτων, αποτελεί αποκλειστική αρμοδιότητα των δήμων. Ανακόπηκε, έτσι, μια τάση, αρκετών δήμων, να συνάπτουν συμβάσεις με ιδιωτικές εταιρίες, με το Ελεγκτικό Συνέδριο, να αρνείται την έγκριση των σχετικών ενταλμάτων πληρωμής. Η αρχή αυτή επαναβεβαιώθηκε με τον «Καλλικράτη».
Από την άλλη, με νόμο του 2011 (ν. 3979) επιτρέπεται στους δήμους, να συνάπτουν συμβάσεις με επιχειρήσεις καθαριότητας, για την πραγματοποίηση συγκεκριμένου, σαφώς περιγραφόμενου έργου. Αυτό, όμως, δεν έχει καμιά σχέση με ότι εννοούν, οι οπαδοί του άκρατου νεοφιλελευθερισμού, μεταξύ των οποίων και το σημερινό ηγετικό επιτελείο της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
ΛΕΥΤ. ΚΑΝΑΣ
