Περί ορέξεως… διατροφολόγος

Μια φορά κι ένα καιρό ήταν  ένας πρωθυπουργός νέος και ωραίος, από σόι μεγάλο.  Όλοι οι ισχυροί τον στήριξαν, όλοι τον ήθελαν , όλοι ήλπιζαν. Λίγους μήνες αφού ανέλαβε τη διακυβέρνηση, ένας από τους ισχυρούς, του τηλεφώνησε και του ζήτησε να τοποθετηθεί σ΄ ένα συγκεκριμένο ελεγκτικό οργανισμό του κράτους (με σημαντικό ρόλο για την οικονομία αλλά και την υγεία των ανθρώπων) πρόσωπο  από την αγορά, τεχνοκράτης και γνώστης του αντικειμένου. Ο πρωθυπουργός αρνήθηκε, λέγοντας ότι θα πάρει τις αποφάσεις μόνος του. Όσο και αν στεναχωρήθηκε ο επιχειρηματίας, αντιμετώπισε το θέμα με κατανόηση. Λίγες μέρες μετά όμως είδε ότι στον συγκεκριμένο οργανισμό  ανέλαβε επικεφαλής ένας …διατροφολόγος. Ο επιχειρηματίας ρώτησε ποια τα κριτήρια της επιλογής. Και έμαθε ότι ήταν ο οικογενειακός διατροφολόγος. Ο επιχειρηματίας έγινε έξαλλος, δεν πίστευε στα μάτια του, αλλά πλέον ήταν αργά. Η επιλογή είχε γίνει και έπρεπε όλη η αγορά να διαπραγματευθεί με τον συγκεκριμένο …διατροφολόγο. Είτε ήξερε είτε όχι, είτε είχε γνώση του αντικειμένου είτε όχι. Αρμόζει η παροιμία που λέει «περί ορέξεως κολοκυθόπιτα». Μη δίνετε όμως σημασία.  Είναι μια ιστοριούλα βρε αδελφέ.