Ο υπουργoς Άμυνας της Γαλλίας, επικαλέστηκε το άρθρο 42, παράγραφος 7 της Συνθήκης της Ε.Ε. και ζήτησε τη συνδρομή του ευρωστρατού και στην οποία ασμένως απάντησε θετικά η Μογκερίνι.
Το συγκεκριμένο άρθρο ορίζει πως αν ένα κράτος – μέλος της Ε.Ε. δεχτεί ένοπλη επίθεση στο έδαφός του, τα άλλα κράτη – μέλη έχουν την υποχρέωση να το βοηθήσουν με όλα τα μέσα που διαθέτουν, βάσει του άρθρο 51 του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών.
Τι σημαίνει αυτό με απλά ελληνικά; Η Γαλλία, προφανώς δεν δέχθηκε επίθεση από ένα άλλο κράτος. Αλλά από τρομοκράτες φανατικούς του Ισλάμ.
Υπό αυτή την έννοια, ο Ολάντ θεωρεί ουσιαστικά ότι βρίσκεται σε θρησκευτικό πόλεμο. Κάτι αντίστοιχο που έλεγαν εμμέσως οι πρωτεστάντες των ΗΠΑ για την 11η Σεπτεμβρίου. Αυτό, δηλώνει ουσιαστικά ο Ολάντ και με το αίτημα που κάνει και επιπροσθέτως, νομιμοποιεί τον ευρωστρατό να κάνει επεμβατικές και παρεμβατικές επιχειρήσεις. Δηλαδή, να ξεκινήσει εκστρατείες στην Αφρική, με το πρόσχημα της πάταξης των τζιχαντιστών.
Η Συρία είναι το άλλοθι προφανώς. Και όλα αυτά συμβαίνουν σε μια Ε.Ε. η οποία δεν έχει κανένα δικαίωμα για στρατιωτικές επιχειρήσεις, καθώς δεν υφίσταται οντότητα, με την μορφή της ενιαίας κρατικής υπόστασης. Δεν υπάρχει πολιτική ενοποίηση. Και ρωτάς λοιπόν, στους κατά τα άλλα δημοκράτες πολιτικούς της Ε.Ε. : Πως νομιμοποιείται κάποιο όργανο της Ε.Ε. να παίρνει τέτοιου είδους σοβαρότατες αποφάσεις, όπως η αποστολή ευρωστρατού, χωρίς να την εγκρίνουν τα εθνικά Κοινοβούλια;
