ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΓΙΑΜΑΛΗ
Σκάνδαλο Νovartis. Σε όλο τον κόσμο αντιμετωπίζεται ως σκάνδαλο, πιάνει μάλιστα τον μισό πλανήτη καθώς έχει διεθνή χαρακτηριστικά. Η ζημιά στη χώρα μας έφτασε να κοστολογείται στα 23 δισεκ. ευρώ.
Σκάνδαλο Novartis. Στην Ελλάδα αντιμετωπίζεται ως σκευωρία και πολιτική δίωξη μιας δεκαριάς πολιτικών αντιπάλων του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν απασχολεί τη ΝΔ και το ΚΙΝΑΛ πως υπάρχουν έγγραφα του FBI – έγγραφα του οποίου συμπεριλήφθηκαν στη δικογραφία που πήγε την Τρίτη στη Βουλή που λένε ότι κυβερνητικοί αξιωματούχοι και ο υπουργός Υγείας, πληρώνονταν για την εγγραφή νέων προϊόντων στην αγορά και την προστασία έναντι ελάττωσης τιμών και ότι εταιρείες Μέσων Ενημέρωσης χρησιμοποιήθηκαν από τη NOVARTIS για πληρωμή δωροδοκιών και ξέπλυμα χρήματος. Εκτός κι αν πάμε σε σενάριο παγκόσμιας συνωμοσίας για να μπει φυλακή ο Λοβέρδος…άντε και ο Άδωνις.
Ωστόσο εντύπωση προκαλεί, ο τρόπος που ένας από τους εμπλεκόμενους, ο πρώην υπουργός Υγείας- έχει διατελέσει και Παιδείας και Εργασίας – Ανδρέας Λοβέρδος επιλέγει να διαχειριστεί όχι την παραπομπή του αλλά το αίτημα άρσης της ασυλίας του για να ερευνηθεί η υπόθεση. Η δικαιοσύνη – και όχι η κυβέρνηση – αφού ολοκλήρωσε την έρευνα για τον κ. Λοβέρδο, και διαπίστωσε επαρκείς ενδείξεις, τη διαβίβασε στην Βουλή προκειμένου να αρθεί η ασυλία, όπως ακριβώς προβλέπεται. Την ίδια ώρα συνεχίζεται η έρευνα και για άλλα πολιτικά πρόσωπα αλλά και μη πολιτικά πρόσωπα. Από την Δικαιοσύνη όχι από την Κυβέρνηση.
Μπορεί λοιπόν να συναινεί – λες και έχει επιλογή με δεδομένο ότι θα υπερψηφιστεί από την πλειοψηφία;- στην άρση της ασυλίας του αλλά παράλληλα κάνει λόγο για «δυσώδη πλεκτάνη», «χούντα», «πολιτική αλητεία», «συμμορία κακοποιών», «άθλιους παλιανθρώπους» ενώ δημιουργεί μία αναλογία υποστηρίζοντας ότι είναι «ο πιο στοχοποιημένος πολιτικός μετά το 1989». Βέβαια τότε ο Ανδρέας Παπανδρέου, στην σκιά του σκανδάλου Κοσκωτά όταν παραπέμφθηκε στο ειδικό δικαστήριο ανέλαβε την πολιτική ευθύνη ενώ δεν προέβη σε χαρακτηρισμούς για τους πολιτικούς του αντιπάλους. Στην συνέχεια υποστήριζε ότι η «αλήθεια θα λάμψει» ενώ παράλληλα μιλούσε για «πολιτική δίωξη». Σήμερα, τριάντα χρόνια μετά, κατατίθενται μηνύσεις σε δικαστικούς και εισαγγελικούς λειτουργούς ενώ προαναγγέλλονται ειδικά δικαστήρια και τόσα άλλα.
Γιατί δεν αφήνουν ήσυχη τη Δικαιοσύνη να ολοκληρώσει τις έρευνές της και να σταματήσουν τις παρεμβάσεις και τα ξαναζεσταμένα επιχειρήματα περί «σκευωρίας»;
To μακρινό 2005 στην εξεταστική επιτροπή που είχε στηθεί για τα εξοπλιστικά ήταν ο Ανδρέας Λοβέρδος πού όμνυε στην αθωότητα του Άκη Τσοχατζόπουλου. Παρατίθεται ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα από τα πρακτικά:
ΒΥΡΩΝ ΠΟΛΥΔΩΡΑΣ (ΝΔ): Αυτές οι εταιρείες είναι κάτοχοι λογαριασμού, εφάνη στην αποδεικτική διαδικασία…
ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΟΒΕΡΔΟΣ (ΠΑΣΟΚ): Και ουδέν πολιτικό πρόσωπο είναι αναμεμειγμένο και θα το δείξει αυτό το μέλλον.
To μέλλον έδειξε. Στην ίδια εξεταστική ο Ευάγγελος Βενιζέλος είχε πει πως οι αριθμοί λογαριασμών ήταν αριθμοί τηλεφώνου. Ειρήσθω εν παρόδω ούτε στους λογαριασμούς του Άκη είχαν βρεθεί χρήματα.
