Ολα εδω πληρώνονται όταν κακοποιούνται οι φιλέκδικοι οικονομικοί νόμοι και η οικονομική ελευθερία στην τάχα «φιλελεύθερη» οικονομικά Ελλάδα, αλλά οιονεί «τελευταία χώρα του υπαρκτού σοσιαλισμού.
Και δεν πληρώνουν την εκδικητική μανία των οικονομικών νόμων εκείνοι που τους προκαλούν με μέτρα, παραλείψεις και κοροϊδίες, αλλά πάντα ο ευκολόπιστος και πάντα προδομένος ελληνικός λαός, τα ελληνικά νοικοκυριά, οι επιχειρήσεις και, κυρίως, η χώρα μας, η οποία γίνεται όνειδος και χλεύη όλων.
Αυτές τις μελαγχολικές σκέψεις ενίσχυσε η κατάταξη της χώρα μας στην 86η θέση, σε σύνολο 159 χωρών, και στην τελευταία θέση στο σύνολο των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με βάση τον Δείκτη Οικονομικής Ελευθερίας που συντάσσει κάθε χρόνο το Ινστιτούτο Φρέιζερ του Καναδά και δημοσιεύθηκε στην Ελλάδα από το ΚΕΦίΜ (Κέντρο Φιλελεύθερων Μελετών – Μάρκος Δραγούμης). Και χαρακτηρίσαμε την Ελλάδα ως «τελευταία χώρα του υπαρκτού σοσιαλισμού» διότι από τον ίδιο δείκτη (συντάχθηκε με βάση επικαιροποιημένα στοιχεία του 2014, δηλαδή πριν από την «Αριστερά» του ΣΥΡΙΖΑ –ΑΝΕΛ!), προκύπτει ότι υψηλότερα από εμάς βρίσκονται όλες οι χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ακόμη και οι πρώην κομμουνιστικές, όπως, για παράδειγμα, η Λιθουανία (15η), η Εσθονία (19η) ή Βουλγαρία (45η θέση) ή σοσιαλδημοκρατικές, όπως, για παράδειγμα, η Φινλανδία ( 20ή θέση), η Δανία ( 21η θέση), η Σουηδία ( 38η θέση). Έτσι, η χώρα μας είναι … μαζί με το Τατζικιστάν (84η θέση), τη Σαουδική Αραβία (85η θέση), το Πράσινο Ακρωτήρι (87η θέση) και την Τουρκία (90ή θέση).
Συνεχίζεται, λοιπόν, το «ρεκόρ» να βρίσκεται η χώρα μας τελευταία στον πίνακα των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε θετικές επιδόσεις και «πρωταθλήτρια» σε αρνητικές σε όλες τις αξιολογήσεις βασικών πολιτικών, κοινωνικών και οικονομικών δεικτών από διεθνείς οργανισμούς (Ευρωπαϊκή Ένωση, ΟΟΣΑ κλπ). Σημειώνεται ότι ο Δείκτης Οικονομικής Ελευθερίας του Κόσμου μετρά τον βαθμό στον οποίο οι πολιτικές και οι θεσμοί των χωρών υποστηρίζουν την οικονομική ελευθερία, η οποία, σύμφωνα με ειδικούς επιστήμονες, οδηγεί στην ευημερία και σε υψηλότερα επίπεδα διαβίωσης, ενώ οι χώρες με τις χαμηλότερες επιδόσεις συνήθως κυβερνώνται από απολυταρχικά καθεστώτα που περιορίζουν τις ελευθερίες και τις ευκαιρίες των πολιτών τους.
Υπενθυμίζεται ότι το 2008, δηλαδή οκτώ περίπου χρόνια μετά την υιοθέτηση της Στρατηγικής της Λισαβόνας και δύο περίπου χρόνια πριν από τη λήξη της και όταν ήδη είχε εκδηλωθεί η χρηματοπιστωτική και οικονομική κρίση παντού, η χώρα μας εμφανιζόταν από την έκθεση «Η ευρωπαϊκή ανάπτυξη και το Παρατηρητήριο Απασχόλησης» να έχει τις ίδιες αρνητικές επιδόσεις σε σε όλους σχεδόν τους δείκτες και, τελικά, σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη της Ακαδημίας Αθηνών, κατατάχθηκε τελευταία και στον σχετικό αυτόν πίνακα.
