ΠροφανΩς ο επιστημονικός λόγος είναι και πρέπει να είναι αυτεξούσιος και χειραφετημένος από οποιαδήποτε επιρροή, καταναγκασμό ή σκοπιμότητα.
Προφανώς το ίδιο ισχύει και για την ιστορική έρευνα, που θα πρέπει να προσεγγίζει τα γεγονότα με τα δικά της, επιστημονικά εργαλεία. Τα τελευταία χρόνια, όμως, στη χώρα μας συμβαίνει ένα φαινόμενο που αγγίζει τα όρια της παραχάραξης. Η επιστημονική ελευθερία προβάλλεται ως πρόσχημα για την επιβολή μιας ορισμένης αντίληψης, για τους όρους συγκρότησης του νεοελληνικού κράτους, την ιστορικότητα του ελληνισμού, αλλά και αυτή την έννοια του έθνους-κράτους. Προφανώς, η οποιαδήποτε άποψη, θα πρέπει να διαδίδεται ανεμπόδιστα, εμπλουτίζοντας το σχετικό προβληματισμό. Ο προβληματισμός, όμως, μετατρέπεται σε πρόβλημα όταν, με οργανωμένο και συστηματικό τρόπο, επιχειρείται, μια ορισμένη μέθοδος προσέγγισης των ιστορικών γεγονότων, εμφανίζεται ως η μοναδική αλήθεια, η οποία, επιχειρείται να επιβληθεί, ακόμη και μέσω του στιγματισμού της αντίθετης άποψης ή και διαβολής των εκφραστών της. Επιχειρείται, μάλιστα, αυτή η επιβολή, κόντρα στα ίδια τα βιώματα των ανθρώπων. Το τελευταίο διάστημα, μάλιστα, βλέπουμε μια «αναβάθμιση» της συγκεκριμένης «σχολής σκέψης», σε κυβερνητικό επίπεδο. Διαβάσαμε, μάλλον εμβρόντητοι, τη συνέντευξη της καθηγητού Ιστορίας, αλλά και αναπληρώτριας υπουργού Παιδείας, σε κυριακάτικη εφημερίδα, όπου, μεταξύ άλλων, είχαμε μια νέα εκδοχή του «συνωστισμού» στη Μικρά Ασία. Σύμφωνα, συγκεκριμένα, με την κ. υπουργό, η Μικρασιατική καταστροφή καταγράφεται ως «ένα μεγάλο ιστορικό γεγονός», το οποίο «δεν συνέβη επειδή οι Ελληνες είναι Ελληνες με μια συγκεκριμένη μοίρα, αλλά ένα μεγάλο εθνικό γεγονός, επειδή το προσφυγικό είναι μεγάλο ζήτημα στην ανθρώπινη ιστορία»! Ανάλογης εμβρίθειας είναι η άποψη της καθηγήτριας-υπουργού και για το φαινόμενο του εθνικισμού, όπου ως εθνικιστής ορίζεται εκείνος που «έχει τη μανία ότι τα κατορθώματα του έθνους του, αποτελούν εθνική ιδιομορφία», εξ ου και «ο εθνικιστής πιστεύει ότι ο Κολοκοτρώνης υπήρξε επειδή ήταν Ελληνας και επειδή ο ηρωισμός είναι ίδιον της φυλής, ενώ ο ιστορικός τον κατατάσσει ως ηρωική μορφή μιας ευρωπαϊκής περιόδου επαναστάσεων»!!!
Θα είχε ενδιαφέρον, να μαθαίναμε ποιοι άλλοι ιστορικοί συμμερίζονται την παραπάνω προσέγγιση και ποια ιστορικά ευρήματα τεκμηριώνουν τις ανωτέρω προσεγγίσεις, σύμφωνα με τις οποίες η Μικρασιατική καταστροφή, αποτέλεσε πρόδρομο του σημερινού προσφυγικού προβλήματος (γι’ αυτό εκτελέστηκαν οι Εξι;) ή ότι ο Κολοκοτρώνης επαναστάτησε, επηρεαζόμενος από τον Ροβεσπιέρο και τον Δαντών. Άραγε, αυτές οι απόψεις της κ. Υπουργού, θ’ αποτελούν και περιεχόμενο των νέων σχολικών βιβλίων, που εξήγγειλε;
