Προσγείωση που, πάντως, δεν έπνιξε τελείως κάποιες αιχμές/ανοιχτά μέτωπα: “κόκκινα δάνεια”, εργασιακό, καθεστώς της ενέργειας, Ταμείο Δημόσιας Περιουσίας – κάπου εκεί αναζητούνται (θάλεγε κανείς) πεδία κάποιας συνεννόησης του ΣΥΡΙΖΑ πέρα από την συνεργασία με ΑΝΕΛ (απών ο Πάνος Καμμένος, απών μετά σχολίων κι ο Νίκος Νικολόπουλος από την εκλογή Προέδρου της Βουλής – του Νίκου Βούτση).
Δεν θάπρεπε όμως, έτσι που ξεκίνησε η συζήτηση για τις Προγραμματικές, να φύγει απο τα μάτια μας η δίδυμη παγίδα στην οποία μπορεί να περιπέσει το πολιτικό μας σύστημα. Το πρώτο σκέλος της παγίδας αφορά την ίδια την Κυβέρνηση: πρόκειται για τον πειρασμό – γνώριμο σ’ όλη την περίοδο της μνημονιακής διαχείρισης… – να αρχίσει να πισωρίχνεται η εφαρμογή, ή έστω και η θεσμοθέτηση/ψήφιση, των συμφωνημένων μετά την 12η/13η Ιουλίου με τους “εταίρους”. Είχαμε ήδη το μέτωπο του 23% για την ιδιωτική εκπαίδευση, πεδίον δόξης λαμπρόν για την φορολογική μεταχείριση των αγροτών, πολύ ευρύτερο μέτωπο στο Ασφαλιστικό (που ουτως ή άλλως κλιμακωτά θα μας προκύπτει), ελάχιστα πιο πέρα τα εργασιακά: η αναφορά στα διαβόητα “ισοδύναμα”, εφεύρεση της ΝΔ της εποχής των Ζαππείων, δεν είναι μόνον ότι έχει ξεφτίσει πια, κινδυνεύει να λειτουργήσει απονομιμοποιητικά για την όλη προσπάθεια διακυβέρνησης.
Άλλωστε, αν ένα είχαμε να μας θορυβήσει, αυτό ήταν η απουσία αίσθησης του επείγοντος από την όλη τοποθέτηση Τσίπρα…
Το δεύτερο σκέλος, στοίχημα!, θα το δούμε να εξελίσσεται αυτές τις μέρες απο πλευράς της Αξιωματικής (αλλά και της ελάσσονος: ΠΑΣΟΚ και Το Ποτάμι) Αντιπολίτευσης. Μην κατορθώνοντας να “χωνέψουν” την θετική συμμετοχή τους σε διαδοχικές ψηφοφορίες στην φάση των διαπραγματεύσεων του Μνημονίου-3, έχουν τώρα τον πειρασμό να αρχίσουν να ψηφίζουν αρνητικά. Μια στο ένα, μια στο άλλο – ενδεχομένως όμως και σε όλα τα μέτωπα μαζί.
Βλέπετε, είναι η πικρία του “δεν γίνεται εμείς να ψηφίζουμε, εκείνοι να κυβερνούν και όμως να διστάζουν να ψηφίσουν το πλήρες “ΝΑΙ”, είναι και η παρατήρηση ότι στην πλειοψηφία των 155 εδρών ΣΥΡΙΖΑ+ΑΝΕΛ υπάρχουν πάνω από 10 “παρών” ή γενικά διστακτικοί του ΣΥΡΙΖΑ/των “53” (χώρια οι δισταγμοί Νικολόπουλου).
Έτσι, λοιπόν, σαν η ίδια η προεκλογική καμπάνια για την ηγεσία στην ΝΔ, να κινδυνεύει να “παιχτεί” ακριβώς πάνω στο πόσο αντιΜνημονιακος θα είναι ο καθείς των υποψηφίων. Θάχει χάζι, αυτή η φάση!
