Είναι δυνατόν να μην προχωρήσει σε απολογισμό και να μην ψάξει τί πήγε λάθος ένα κόμμα που έπειτα από 4,5 χρόνια διακυβέρνησης, χάνει τις εθνικές εκλογές; Προφανώς και όχι –πολλώ δε μάλλον όταν μιλάμε για ένα αριστερό κόμμα, καθώς ως γνωστόν στην Αριστερά και συζητούν και τσακώνονται και τα λένε όλα.
Στο πλαίσιο, λοιπόν, του απολογισμού και της μετεκλογικής συζήτησης για τα αίτια της ήττας που φαίνεται να ανοίγει στον ΣΥΡΙΖΑ, πολλά στελέχη του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης επιλέγουν να ανοίξουν τέτοια θέματα. Πολλές φορές, βεβαίως, τα θέματα αυτά είτε ανοίγουν με τον λάθος τρόπο, είτε… προβάλλονται με τέτοιον τρόπο από τα ΜΜΕ.
Κάπως έτσι, ο ΣΥΡΙΖΑ το τελευταίο διάστημα εμφανίζεται να ασχολείται με το αν έπρεπε να επιλεγεί η πτώση της κυβέρνησης Σαμαρά τα Χριστούγεννα του 2014, αν ήταν σωστή ή όχι απόφαση (λες και δεν το απάντησε η ίδια η Ιστορία…) η υπουργοποίηση Βαρουφάκη το πρώτο εξάμηνο του 2015, αλλά και κατά πόσον το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης ήταν έτοιμο να κυβερνήσει τον Ιανουάριο του 2015, όταν άνοιξε ο κύκλος της «πρώτη φορά Αριστεράς».
Βεβαίως, είπαμε: ο απολογισμός, ακόμη και η ανασκόπηση και η ανατομία του παρελθόντος είναι απαραίτητα σε ένα κόμμα, αν θέλει να μάθει από τα λάθη του και να πάει μπροστά. Απλώς, πάντα θα υπάρχει αυτή η λεπτή ισορροπία: η ισορροπία μεταξύ του «μαθαίνω από τα λάθη μου» και «δίνω λαβές στους αντιπάλους να με απαξιώσουν».
Η ισορροπία του «προσπαθώ να βρω λάθη στην πολιτική μου» από τα προσωποποιημένα εσωκομματικά «καρφώματα» -ή, ακόμη-ακόμη και μαχαιρώματα
Και, τέλος: η ισορροπία μεταξύ της αυτονόητης ανάγκης να ανοίξει αυτός ο διάλογος και δημοσίως και της προδιάθεσης πολλών ΜΜΕ –αυτών που συγκροτούν την μιντιακή κυριαρχία της ΝΔ και του Κυριάκου Μητσοτάκη- να κάνουν την τρίχα τριχιά και να παρουσιάσουν τον ΣΥΡΙΖΑ ως ένα αλληλοσπαρασσόμενο κόμμα, την ώρα που το «επιτελικό κράτος» ετοιμάζεται να ξεπουλήσει όσο-όσο τα ασημικά και η κυβέρνηση να παραδώσει ακόμη και την επικουρική ασφάλιση στους ιδιώτες.
