ΞΕραμε μέχρι τώρα ότι οι «εντιμότατοι» κύριοι και κυρίες της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (Κομισιόν) που παρίσταναν-και παριστάνουν-την «ηγεσία» της Ευρώπης, επιλέγονται με, σχεδόν, αποκλειστικό κριτήριο, την «αφοσίωση» και υπηρετική τους διάθεση, έναντι των πραγματικών «αφεντικών», δηλαδή του Βερολίνου.
Ακούγαμε, επίσης, κατά καιρούς, για περίεργες διασυνδέσεις και «υπόγειες διαδρομές» με θηριώδη επιχειρηματικά συμφέροντα, που, κατά σύμπτωση, εξυπηρετούνταν από τις αποφάσεις που λάμβανε το γνωστό και ως «ευρωϊερατείο» των Βρυξελλών. Οσο υποψιασμένοι κι αν ήμασταν, ωστόσο, νιώσαμε κάτι σαν «πολιτισμικό σοκ» από τα «αποκαλυπτήρια», για την «ιδιωτική» σταδιοδρομία που ακολούθησαν τα, περισσότερα, σχεδόν, από τα μέλη της προηγούμενης Κομισιόν, αρχής γενομένης από τον ίδιο τον, πρώην, πρόεδρο. Όπως, λοιπόν, διαβάζουμε σε έκθεση της οργάνωσης Corporate Europe Observatory, ο, πρώην μαοϊκός, κ. Μπαρόζο, που, αφού πρωτοστάτησε στην εφαρμογή των μνημονιακών πολιτικών, σε όλη την Ευρώπη, «ανταμείφθηκε», μετά την αποχώρηση του, με, ούτε λίγο, ούτε λίγο πολύ, 22 θέσεις απασχόλησης, ως συνεργάτης σε διάφορους, ιδιωτικούς φυσικά, οργανισμούς!
Φαίνεται, όμως, πως ήταν πολύ «τυχερή» η προηγούμενη «φουρνιά» των προηγούμενων Επιτρόπων. Ενας απ’ αυτούς, γνώριμος μας, ήταν ο Ιρλανδός κος. Τσαρλς Μακ Κρίβι. Τον γνωρίσαμε καλά, το 2005, όταν, ως Επίτροπος Εσωτερικής Αγοράς, πρωτοστάτησε στη ματαίωση της νομοθετικής πρωτοβουλίας της κυβέρνησης Καραμανλή, για το «βασικό μέτοχο», λειτουργώντας ως το «μακρύ χέρι» των εγχώριων «νταβατζήδων». Ο σημερινός Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Προκόπης Παυλόπουλος, που χειρίστηκε, με τη διπλή ιδιότητα του υπουργού και νομομαθή, την υπόθεση αυτή και στο επίπεδο της διαπραγμάτευσης με τους ευρωπαϊκούς θεσμούς, θα είχε πολλά να μαρτυρήσει για την, εμφανώς ιδιοτελή, συμπεριφορά του εν λόγω κυρίου, στην εν λόγω υπόθεση. Ο κύριος αυτός, λοιπόν, που είχε κατηγορηθεί για σκάνδαλα στη χώρα του, κρίθηκε «άξιος», προφανώς λόγω προηγούμενων εξυπηρετήσεων, για να θέσεις συμβούλου σε επενδυτικές τράπεζες, αλλά και αεροπορικές εταιρίες.
Αλλά και η δική μας Μαρία Δαμανάκη, η «Μαρία του Πολυτεχνείου» και της ΚΝΕ, από τη θέση της διορισμένης Επιτρόπου Θαλάσσιας Πολιτικής, βρέθηκε διευθύντρια (με ποια πρότερη προϋπηρεσία σε μια αμερικάνικη ΜΚΟ, που έχει καταγγελθεί για σχέσεις με πετρελαϊκούς κολοσσούς. Ανάλογες πορείες, σύμφωνα με την προαναφερθείσα έκθεση, διέγραψαν και άλλοι γνώριμοι μας. Όπως ο κ. Φερχόϊγκεν, που εκβίαζε τους Ελληνοκύπριους, να αποδεχθούν το «σχέδιο Ανάν», αλλά και ο κ. Αλμούνια, που, ως Επίτροπος Νομισματικής Πολιτικής, την κρίσιμη περίοδο 2008-10, μας κουνούσε το δάχτυλο, για τη διαφθορά και την «πολυτελή διαβίωση» μας. Τελικά, όντως η κρίση ήταν ευκαιρία. Για τους έχοντες.
