Γράφει ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΕΛΙΓΓΩΝΗΣ
Στις πρόσφατες εκλογές, αν έβαζε κανείς κάτω τις βασικές εξαγγελίες του διαφαινόμενου νικητή και τις συνέκρινε με τον δημοσιονομικό χώρο που υπήρχε, αλλά και με τις δεσμεύσεις της χώρας, τότε το συμπέρασμα έβγαινε αβίαστα: τα νούμερα δεν έβγαιναν για να κάνει πράξη η ΝΔ όσες ελαφρύνσεις υποσχόταν, παρά μόνο αν μειωνόταν άμεσα ο στόχος για πρωτογενή πλεονάσματα της τάξης του 3,5%.
Μάλιστα, ειδικά μετά την απόφαση της νέας κυβέρνησης να πετάξει στον κάλαθο των αχρήστων την στρατηγική του «Ειδικού Λογαριασμού» των 5,55 δισ., μέσω του οποίου η προηγούμενη κυβέρνηση διεκδικούσε de facto μείωση του στόχου των πλεονασμάτων από το 3,5 στο 2%, οι αριθμοί έγιναν ακόμη σκληρότεροι. Και τον Σεπτέμβριο έρχεται η ώρα της αλήθειας, καθώς μιλώντας στη ΔΕΘ, ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα πρέπει να παρουσιάσει grosso modo το φορολογικό νομοσχέδιο και να απαντήσει σε ερωτήσεις για συγκεκριμένες προεκλογικές υποσχέσεις, που πλέον έχουν «θαμπώσει» πολύ.
Εξάλλου, το ότι η κυβέρνηση ήδη ψάχνει εναγωνίως από που μπορεί να κόψει και ποια δυσάρεστα μέτρα μπορούν να γίνουν ανώδυνα δεκτά από την κοινωνία, είναι κοινός τόπος για όσους παρακολουθούν προσεκτικά πώς κινείται το οικονομικό επιτελείο, αλλά και σειρά υπουργών. Ήδη, 10.000 προσλήψεις στην Παιδεία και άλλες τόσες στην Υγεία έχουν παραπεμφθεί στις ελληνικές καλένδες. Κλείνουν ακόμη και σχολεία Ειδικής Αγωγής με πρόσχημα την έλλειψη ενδιαφέροντος, ενώ σχεδόν κάθε υπουργός που ανοίγει το στόμα του έχει να πει κάτι που παραπέμπει σε «μάζεμα», σε περικοπές, σε μείωση δαπανών -χαρακτηριστικό παράδειγμα η εξαγγελία για παροχή υπηρεσιών Υγείας… «μόνο σε Έλληνες» που εκστόμισε ο Βασίλης Κικίλιας, σε μία χώρα που βαυκαλίζεται αυτάρεσκα ότι ο τουρισμός είναι η «βαριά βιομηχανία» της…
Την ίδια στιγμή, ήδη διακινούνται σενάρια για μείωση του αφορολόγητου ορίου -θυμάστε την περίφημη έννοια της «διεύρυνσης της φορολογικής βάσης, στην οποία επέμενε διαρκώς το ΔΝΤ; Κι αν δεν μειωθεί ονομαστικά το αφορολόγητο, θεωρείται δεδομένο ότι θα καταστεί δυσκολότερο το «χτίσιμό» του, προκειμένου το αποτέλεσμα να είναι το… ίδιο. Να πέσει κατά μέσον όρο στις 6.500 ευρώ.
Όλα τα παραπάνω μπερδεύονται… γλυκά με τη χθεσινή αποκάλυψη: ότι, δηλαδή, η κυβέρνηση εξετάζει σοβαρά να καταργήσει την έκπτωση του 10% για τους καλοπληρωτές στη ΔΕΗ, με επιχείρημα τη… «σωτηρία» της επιχείρησης. Τώρα, πώς κάποιος που θέλει να «σώσει» μία επιχείρηση και να αποκαταστήσει την ρευστότητά της πάει να χτυπήσει τους καλοπληρωτές που διασφαλίζουν την ρευστότητα αυτή, είναι όντως απορίας άξιον…
Βλέπετε, στον προϋπολογισμό του 2020 το κονδύλι για τις ΔΕΚΟ θα είναι περικομμένο κατά 400 έως 700 εκατομμύρια. Και αυτά τα χρήματα θα πρέπει από κάπου να βρεθούν.
Αυτά είναι μερικές μόνο ενδείξεις τού… πόσο σκληροί είναι οι αριθμοί. Και, όσο έρχεται η ώρα των συνομιλιών κυβέρνησης-θεσμών και της κατάρτισης του προσχεδίου του προϋπολογισμού, τόσο θα κατακλύζουν την καθημερινότητά μας ειδήσεις για μειώσεις, περικοπές, «τσεκούρια», «εξοικονομήσεις» και άλλα ηχηρά παρόμοια. Γιατί, μπορεί για κάποιους να πέρασε ένας χρόνος από τότε που βγήκε η χώρα από τα Μνημόνια, αλλά για κάποιους άλλους φαίνεται πως δεν πέρασε ούτε μία ημέρα.
