Εκτoς από τους συνήθεις αφορισμούς περί… λαϊκισμού και πατριδοκαπηλίας, μήπως οι υποστηρικτές της «μη γενοκτονία» των Ποντίων (και όχι μόνο), έχουν, μήπως, να μας παραθέσουν και κανένα επιχείρημα;
Αμφισβητούν, επί παραδείγματι, τα πορίσματα της ολοκληρωμένης έρευνας του καθηγητή Κώστα Φωτιάδη, από την οποία προκύπτει ότι «από το 1912 ως το 1918 οι Νεότουρκοι έσφαξαν 1,5 εκατομμύριο Αρμένιους, 500.000 Αραμαίους-Ασσυρίους και πάνω από 750.000 Ελληνες από την Ανατολική Θράκη, την Ιωνία, τον Πόντο και την Καππαδοκία»; Ότι «από το 1916 μέχρι το 1924 οι Νεότουρκοι και οι Κεμαλικοί έσφαξαν συνολικά 350.000 Ελληνοπόντιους, αριθμός που αντιπροσωπεύει το ήμισυ του ελληνικού πληθυσμού της Μαύρης Θάλασσας» (Κώστα Φωτιάδη «Η Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου»); Αν τα ανωτέρω ισχύουν, τι συνιστούν άραγε; Η, μήπως, δεν υπάρχει Ολοκαύτωμα επειδή δε θανατώθηκαν όλοι οι Εβραίοι, στις περιοχές που εφαρμόστηκε;
Επειδή δε εμφανίστηκε η γνωστή κ. Μαρία Ρεπούση, για να μας πει ότι δεν είναι αρμοδιότητα των Κοινοβουλίων, η απόφανση επί ιστορικών γεγονότων, άραγε κατά πόσο, σύμφωνα μ` αυτή τη λογική, είναι, τούτο, αρμοδιότητα ενός υπουργού που εμφανίζεται, μάλιστα, να εκφέρει «επιστημονική» άποψη; Αραγε, ισχύει η παρατήρηση και για το γαλλικό κοινοβούλιο, που χαρακτήρισε ως γενοκτονία, τη σφαγή των Αρμενίων; Τι εξυπηρετεί, εν τέλει, αυτή η, τεχνητή, εννοιολογική διάκριση, μεταξύ των όρων «εθνοκάθαρση» και «γενοκτονία», όταν, ετυμολογικά, παραπέμπουν στην ίδια συμπεριφορά, ενώ και νομικά ο όρος «εθνοκάθαρση» παραπέμπει μάλλον σε μια κατασκευή, όπως υποστηρίζουν και νομικοί; Μια κατασκευή, όμως, που δεν είναι και τόσο αθώα, αφού επιτρέπει στη σημερινή, κεμαλική ή ισλαμική, ιθύνουσα τάξη της Τουρκίας, να υποβαθμίζει τη βαρύτητα των εγκλημάτων, που διέπραξαν οι πρόγονοι τους και να μην αναλαμβάνει τις ευθύνες της. Δεν ήταν τυχαίο ότι η προαναφερθείσα απόφαση της γαλλικής Βουλής, προκάλεσε τέτοια οργή στην Αγκυρα, ώστε να απειληθούν προς στιγμή, οι γαλλοτουρκικές σχέσεις.
Οσο για την ποινική διάσταση της υπόθεσης, συμφωνούμε απόλυτα, ότι δεν πρέπει να ποινικοποιείται καμιά άποψη-και η πλέον εξεζητημένη ή απεχθής, αλλά σε κάθε περίπτωση και χωρίς εξαιρέσεις. Να ισχύει, δηλαδή, το ίδιο και για τους αρνητές του Ολοκαυτώματος, ή όσους εκφράζουν ομοφοβικές απόψεις. Το επισημαίνουμε γιατί δεν είδαμε την ίδια ευαισθησία, όταν δικαζόταν, επί παραδείγματι, ο γνωστός Γάλλος φιλόσοφος-με μακρά θητεία στο Κομμουνιστικό Κόμμα Γαλλίας-γιατί διατύπωσε τη δική του επιστημονική άποψη για το θέμα του Ολοκαυτώματος. Κι αυτός ήταν επιστήμονας…
