ΕνΩ διερωτΩμουνα «και τώρα τί θα γίνουμε χωρίς πονόψυχους πολιτικούς και δη κυβερνητικούς;», νά σου και έσπευσε ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών κ. Νίκος Ξυδάκης να με «καθησυχάσει».
Δηλαδή τη στιγμή που οι Έλληνες ξεσηκώνονταν για τη νέα φοροκαταιγίδα υπό την επωνυμία «ΕΝΦΙΑ» και την ανελέητη φορολόγηση των πάντων, ο κ. Ξυδάκης, συνεχίζοντας τη «συμπόνια» και άλλων συναδέλφων του στην κυβέρνηση και στο κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ, σε τηλεοπτική συνέντευξη τόνισε, μεταξύ πολλών, ότι «η κυβέρνηση πρέπει να συμπονέσει αυτό που συμβαίνει στους συμπολίτες μας, να υποφέρει μαζί τους και να προσφέρει μορφές ανακούφισης», παραδεχόμενος ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ παραπλάνησε τους πολίτες με τις προεκλογικές του υποσχέσεις» και προσθέτοντας ότι «δεν είμαστε ούτε προφήτες ούτε σωτήρες, είμαστε μέρος μιας κοινωνίας που υποφέρει».
Ε, και λοιπόν; Εκείνος με αυτά και με εκείνα έγινε υπουργός. Γνωρίζω ότι ο κ. Ξυδάκης ήταν ένας άξιος συνάδελφος, αλλά δεν περίμενα από έναν πτυχιούχο της Οδοντιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών να συνέχιζε την ερώτηση που παραθέτει ο Όμηρος στην Ιλιάδα (Δ, 360): «ποίον σε έπος φύγεν έρκος οδόντων;», δηλαδή, «τι λόγος ξέφυγε από την οδοντοστοιχία σου;». Είναι τα λόγια που είπε ο Δίας αντιδρώντας στην κατηγορία της Αθηνάς ότι εγκατέλειψε τον Οδυσσέα. Αλλά, επειδή ο κ. Ξυδάκης, πέρα από πτυχιούχος οδοντιατρικής και δημοσιογράφος, έκανε και μεταπτυχιακές σπουδές ιστορίας τέχνης στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, θα ήθελα να μού επιτρέψει να παραθέσω μερικά ανθολογήματα από την πλούσια ελληνική γραμματεία:
-Κροκοδείλια δάκρυα: Η φράση λέγεται για προσποιημένη λύπη, επίπλαστη, σύμφωνα με τη αρχαία παράδοση ότι ο κροκόδειλος μιμείται το κλαψούρισμα του μικρού παιδιού για να προσελκύσει ανθρώπους και να τους … φάει!
-«Ο τρώσας και ιάσεται» έλεγε ο Όμηρος. Δηλαδή, εκείνος που έκαμε την πηγή θα πρέπει να τη γιατρέψει, όπως έκαμε ο Αχιλλέας που πλήγωσε τον Τήλεφο.
-«Έτσι θρηνούσε, κι έπειτα βογκούσαν οι γυναίκες εκείνον τάχα, μα καημούς η καθεμιά δικούς της» λέει ο Όμηρος στην Ιλιάδα (Τ, 302). Είναι στίχοι που λέγονται για θρήνο ξένο που δίνει αφορμή να κλάψουμε κι εμείς τάχα…
– Υπενθυμίζω ακόμη ένα στίχο από την Ιλιάδα (Ρ, 32): «Πάντα ο φρόνιμος πριν πάθει λογαριάζει».
Και θα κλείσω την περιήγηση στην ελληνική γραμματεία με τον επίκαιρο στίχο της Οδύσσειας (υ, 18): «Βάστα, καρδιά μου, σκυλύτερον έχεις βαστάξει πόνον». Είναι τα λόγια του Οδυσσέα προς τον εαυτόν του, καθώς αναλογιζόταν ότι ύστερα από όσα είχε δοκιμάσει, είχε υποστεί, με την περιπέτειά του στο νησί του Κύκλωπα, έπρεπε να κάμει ακόμη λίγη υπομονή, ώσπου να έρθει «το Νόστιμον Ήμαρ», το οποίο, όπως φαίνεται, θα αργήσει ακόμη πολύ να έρθει…
