Οδοστρωτήρες σε χωράφια ίσον «ζούγκλα»

Γράφει ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΕΛΙΓΓΩΝΗΣ

Ακόμη κι όταν η δημόσια συζήτηση -και αντιπαράθεση, γιατί όχι- φτάνει στα μεγάλα, τα σημαντικά και τα προγραμματικά, στην χώρα αυτή έχουμε τρόπο να πετιέται η μπάλα στην εξέδρα.

Για παράδειγμα, χθες και προχθές ήρθε μεν -ξανά- στο επίκεντρο το πρόγραμμα της ΝΔ για τα εργασιακά και η διαφορά των δύο βασικών «μονομάχων», αλλά όποιος παρακολοθούσε δελτία ειδήσεων θα νόμιζα ότι ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ τσακώνονται μόνο για το αν… κάποιος μόνταρε σωστά το βίντεο με την σύσκεψη του Κυριάκου Μητσοτάκη με ξενοδόχους στην Κω. Και, μάλιστα, πρόκειται για έναν τσακωμό που διεξήχθη στην σκιά της δήλωσης Μητσοτάκη πως θα «σαρώσει σαν οδοστρωτήρας» όλα τα εμπόδια για τους επιχειρηματίες.

Με μία προσεκτική ματιά σε ολόκληρο το βίντεο, αντιλαμβάνεται κανείς εύκολα ότι η φράση Μητσοτάκη περί «οδοστρωτήρα» δεν είναι εξειδικευμένη απάντηση στον ξενοδόχο που ζητούσε κατοχύρωση της… επταήμερης εργασίας -άλλωστε, ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ ούτε η εκπρόσωπός του, Έφη Αχτσιόγλου, εννοούσαν κάτι τέτοιο. Ωστόσο, ειδικά για τα εργατικά δικαιώματα, ο Κυριάκος Μητσοτάκης είπε πολλά. Και τα είπε εις απάντησιν της παρέμβασης του εν λόγω ξενοδόχου, που ήταν αποκαλυπτική: «Επταήμερο εργασίας, όχι εξαήμερο ούτε αυτός ο εκβιασμός που γίνεται από τους ελέγχους εδωπέρα (sic), ήταν η χαρακτηριστική ατάκα του συγκεκριμένου ξενοδόχου, που συνέχισε: «Άρα, απαιτούμε να γίνει πιο εύκολο, πιο ευέλικτο το θέμα των 7 ημερών και όχι να επικρέμαται η σπάθη «έλεγχος-έλεγχος-έλεγχος-πρόστιμο».

Πέραν της νοοτροπίας του ξενοδόχου που αποτυπώνει ότι ορισμένοι εργοδότες βρήκαν την «μνημονιακή» ευελιξία στις εργασιακές σχέσεις ως… ευλογία –«βρήκαμε παπά, να θάψουμε πεντέξι», το έλεγαν παλιότερα- έχει ενδιαφέρον πώς ανταποκρίνεται ο πρόεδρος της ΝΔ σε όλα αυτά. Αφού ο Κυριάκος Μητσοτάκης ζητεί από τους συνομιλητές του «να τηρείται η εργατική νομοθεσία», υπερασπίζεται τις «ελεύθερες διαπραγματεύσεις» και τις επιχειρησιακές συμβάσεις: «γιατί εμείς να μπλέξουμε στα χωράφια εργαζομένων-επιχειρηματιών που ξέρουν καλύτερα τί είναι το καλό για τους ίδιους», διερωτάται, αποφαινόμενος με κατηγορηματικό τρόπο: «γιατί προφανώς, αλλιώς δε θα την είχαν υπογράψει» (την επιχειρησιακή σύμβαση).

Με άλλα λόγια, ο Κυριάκος Μητσοτάκης θεωρεί πως όταν εργαζόμενοι και εργοδότες κάθονται στο ίδιο τραπέζι και διαπραγματεύονται μία επιχειρησιακή σύμβαση, μιλούν από την ίδια αφετηρία και έχουν την ίδια διαπραγματευτική ισχύ. Επίσης, θεωρεί αυτονόητο ότι το «καλό» είναι ίδιο τόσο για τους εργαζόμενους όσο και για τα αφεντικά τους. Και τέλος, δηλώνει ότι το κράτος δεν πρέπει «να μπλέκεται στα χωράφια» των «ελεύθερων διαπραγματεύσεων».

Δηλαδή, έχει απέναντί του έναν άνθρωπο που «απαιτεί» -κατά δήλωσή του- να επανέλθει το επταήμερο και που σχεδόν ομολογεί ότι παραβιάζει την εργασιακή νομοθεσία (αλλιώς δε θα φοβόταν τα πρόστιμα) και τί τού λέει: ότι… θα τον αφήσει να διαπραγματεύεται μόνος του με τους εργαζόμενους. Και ότι δε θα μπαίνει στα «χωράφια του». Μόνο που όταν το κράτος δεν μπαίνει στα «χωράφια» τέτοιων εργοδοτών, τότε το μόνο βέβαιο αποτέλεσμα είναι πως αυτά τα «χωράφια» μετατρέπονται σε ζούγκλα. Σε εργασιακή ζούγκλα, εν προκειμένω. Και όλοι ξέρουμε τί παθαίνουν στη ζούγκλα οι αδύναμοι…