Ξαναβρισκόμαστε σε εποχή δημοσκοπήσεων – ακριβέστερα: ανάγνωσης και χωνέματος των δημοσκοπήσεων. Μετά και την ολοκλήρωση κινήσεων εξωτερικής πολιτικής (επίσκεψη Ερντογάν και «κινήσεις Ευρώπης») καθώς και την υλοποίηση των αποφάσεων για το κοινωνικό μέρισμα και τις σύστοιχες παροχές από την πλευρά Κυβερνήσεως. μετά το Συνέδριο Αρχών και Θέσεων και την προγραμματική δρομολόγηση σε «εκλογική ετοιμότητα» από πλευράς Αξιωματικής Αντιπολίτευσης. μετά και την ολοκλήρωση ενός γύρου αναδιάταξης στην ήσσονα Αντιπολίτευση, με ανάδειξη νέας ηγεσίας και μετάβαση από ΔηΣυμπ σε ΚινΑλ – μετά απ’ όλα αυτά και με ψηφισμένο τον Προϋπολογισμό θα μετρηθούν κινήσεις και επιλογές, θα κατατεθούν εκτιμήσεις για την (ούτως ή άλλως) τελική ευθεία του 2018.
Και τώρα, λοιπόν, κυρίως όμως μετά τις γιορτές – οι γιορταστικές βδομάδες είναι σαν και το καλοκαίρι: κανονικά διακόπτονται οι μετρήσεις για την γαλοπούλα, που επαναλαμβάνονται αμέσως μετά – ο καθένας θα χρειαστεί να αναμετρηθεί με τα δημοσκοπικά ευρήματα. Με την άδεια του αναγνώστη, μερικές οδηγίες χρήσεως:
Πρώτον, μια σειρά από ιδιότυπα τερτίπια της Ελληνικής δημοσκοπικής αγοράς ας διαβάζονται μεν, όμως με περιορισμένη αποδεικτικότητα. Έτσι, αν αισθανθείτε τον πειρασμό να ακουμπήσετε στο εργαλείο των συσπειρώσεων και μετακινήσεων (δηλαδή πόσοι από τους ψηφοφόρους ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ – κυρίως – στις τελευταίες κάλπες κάνουν την ίδια επιλογή, συν πόσοι από τους «απελεύθερους» πηγαίνουν αλλού και πού) , θυμηθείτε ότι το πολύτιμο αυτό στοιχείο έχει χρησιμότητα μόνο άμα βρεθούμε σε προεκλογική φάση προκήρυξης εκλογών, όχι στην ελληνική εκδοχή πάγιας προεκλογικής περιόδου. Ύστερα, αφήστε κατά μέρος την με-πολύ-περιορισμένο-ενδιαφέρον ερώτηση «καταλληλότερος για πρωθυπουργός»: σημαίνει ελάχιστα, γι αυτό και δεν απαντάται εις τας Ευρώπας.
Τρίτη προειδοποίηση: με κάθε σεβασμό, καλύτερα με κάθε συμπάθεια στην δοκιμαζόμενη επ’ εσχάτων τάξη των δημοσκόπων μην ξεχνάτε ότι – και σ’ εμάς, και αλλού! – δεν μπορεί κανείς να παραβλέπει την συσσωρευμένη αστοχία τους, γενικώς. Περισσότερο βέβαια στις δημοψηφισματικές αναμετρήσεις: καλοκαίρι του 2015 σ’ εμάς, Brexit ή Σκωτσέζικο δημοψήφισμα παραπέρα. Αλλά και οι εκλογές Σεπτεμβρίου 2015 σ’ εμάς, ή οι Προεδρικές και Βουλευτικές στην Γαλλία του 2017, ή οι Προεδρικές στις ΗΠΑ θάπρεπε να έχουν πείσει ότι το δημοσκοπικό εργαλείο, συνολικά, έχει στομώσει. Γι αυτό, διάβολε, το ίδιο κοινό μετρώντας και στην ίδια περίοδο, ο ένας βγάζει κάπου 12 μονάδες διαφοράς ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ, ο άλλος σκάρτες 5. Αν μη τι άλλο, λοιπόν, προσέχουμε που δημοσιεύεται/αξιοποιείται ή πάλι από ποιον παραγγέλλεται κάθε γκάλοπ: άλλο ΠΑΜΑΚ για ΣΚΑΙ, άλλο ΚΑΠΑ Research για ΕΘΝΟΣ. (Υπ’ αυτήν την έννοια, οι Τάσεις της MRB που έχουν ευρύτερο, εμπορικό υπόστρωμα από χρόνια και χρόνια, διεκδικούν σταθερότερη προσοχή).
Από κει και πέρα, προσέχετε την διαφορά ανάμεσα σε πρόθεση ψήφου που μετράται και σε εκτίμηση εκλογικού αποτελέσματος (με αναγωγή): η μετάβαση από το πρώτο στο δεύτερο – που υποτίθεται ότι ξεσκαρτάρει την αδιευκρίνιστη ψήφο – είναι όλη η μαγεία του δημοσκόπου! Δουλειά με επιστημονική βάση, ναι αλλά και με ευχέρεια για αξιολογική στάση, να το πούμε έτσι. τέλος, μια νέα προσέγγιση είναι η εκτίμηση εκλογικής επιρροής: αυτή η προσέγγιση –μας την συνήθισε η PUBLIC ISSUE – δεν κάνει αναγωγή με βάση το τελευταίο εκλογικό αποτέλεσμα, αλλά χρονοσειρά 20 τουάχιστον μηνιαίων παρατηρήσεων/καταγραφών. (Εδώ, η ιδέα είναι ότι το σπάσιμο της παλιάς «νομιμοφροσύνης» των εκλογέων προς τα κόμματά «τους» αχρηστεύει την προηγούμενη ψήφο ως κριτήριο για στάθμιση).
Αυτά, λοπόν. Και … καλη ανάγνωση, ο καθένας της δημοσκόπησης που αντιστοιχεί στην δική του προκατάληψη!
