Όχι “γρήγορα” συμπεράσματα…

Όταν είσαι Έλληνας και έχεις υποστεί την βία της Γερμανικής/Σωϋμπλικής κυριαρχίας τα τελευταία χρόνια, και μάλιστα την εντελώς τελευταία περίοδο, δεν είναι παράλογο να προσδοκάς/ελπίζεις ότι “κάτι πάει να αλλάξει” με τις τελευταίες δημοσκοπήσεις με τις Γερμανικές βουλευτικές εκλογές του 2017.

Οι οποίες, σε σχέση με τα αποτελέσματα των Γερμανικών εκλογών του Σεπτεμβρίου 2013 που έδωσαν την σημερινή Κυβέρνηση (41,5% CDU/CSU, δηλαδή Χριστιανοδημοκράτες συν Βαυαροί Χριστιανοκοινωνιστές. με 25,7% SPD, δηλαδή Σοσιαλδημοκράτες. με τους ακραία συντηρητικούς/αντιΕυρωπαϊκούς/ αντιμεταναστευτικούς και… “αντι-Ελληνικής διάσωσης” AfD στο 4,7%. με τους Die Linke/Ριζοσπαστική Αριστερά 8,6%, τους Πράσινους 8,4%, τους FDP/Φιλελεύθερους, κι αυτούς “αντι-Ελληνικής διάσωσης” 4,8%), δείχνουν μιαν αισθητή επανατοποθέτηση των επιλογών των Γερμανών.

Στις τρεις πλέον πρόσφατες δημοσκοπήσεις, αρχών Φεβρουαρίου, οι Χριστιανοδημοκράτες προηγούνται μεν αλλά με 33-35%, ενώ οι Σοσιαλδημοκράτες ακολουθούν με 26-28% . Οι AfD βρίσκονται στο 11-12%, οι Πράσινοι και οι Die Linke στο 8-9%, οι FDP στο 6% (Μην ξεχνούμε ότι όριο εισόδου στο Bundestag είναι το 5%).

Στις τέσσερεις ελάχιστα παλαιότερες δημοσκοπήσεις, του Ιανουαρίου, οι Χριστιανοδημοκράτες ήταν πιο πάνω, στο 36-37%, οι Σοσιαλδημοκράτες σαφώς πιο πίσω, στο 20-23% – οι υπόλοιποι χωρίς μεγάλες διαφοροποιήσεις. Τώρα, στην αντίστοιχη δημοσκόπηση δημοφιλίας των δυο υποψηφίων για την Καγκελλαρία – της Άνγκελας Μέρκελ και του Μάρτιν Σουλτς – η νυν Καγκελλάριος μετρήθηκε στο 34% (έναντι ενός 41%, πριν λίγες μόνον εβδομάδες), ενώ ο μόλις επαναπατρισθείς από το Ευρωκοινοβούλιο Σουλτς στο 50%. Αυτό έχει προξενήσει αρκετές απορίες καθώς ο Σουλτς δεν εθεωρείτο και τόσο “βαρύς” υποψήφιος απέναντι στην Mutti Mερκελ. Όμως γίνεται φανερό ότι η αυτοαπομάκρυνση από την υποψηφιότητα για την Καγκελλαρία του Ζίγκμαρ Γκάμπριελ έκανε πολύ καλό στους Σοσιαλδημοκράτες, γενικώς όπως και η απόφαση απεμπλοκής τους από το κυβερνητικό σφιχταγκάλιασμα με Μέρκελ.

Αυτή η εικόνα , που έρχεται αν όχι να διαψεύσει πάντως να υποσκάψει την εικόνα κυριαρχίας Μέρκελ – και μάλιστα με διάθεση δεξιάς/συντηρητικής στροφής λόγω ανόδου των AfD, δηλαδή κάπως σαν “εσωτερικής κυριαρχίας της λογικής Σώϋμπλε – θα ήταν λάθος να οδηγήσει σε ένα “ουφ!” ανακούφισης στα δικά μας. Είναι αλήθεια ότι οι μέχρι προ καιρού ανέφικτες προσδοκίες για ριζική αλλαγή φρουράς στην Γερμανία, πάντως όσα λέγαμε και αναδιφούσαμε για Rot-Rot-Gruen συνασπισμό (Σοσιαλδημοκράτες – Die Linke – Πράσινους, από την αριστερή τους πτέρυγα), τώρα πια δεν ανήκουν στην σφαίρα του φανταστικού. Αλλά και με Κυβέρνηση με Μέρκελ μεν επικεφαλής, αλλά Μικρού Συνασπισμού/Kleine Koalition, (οι Σοσιαλδημοκράτες δεν θα είναι διαθέσιμοι, και μάλιστα με Σουλτς επικεφαλής, για Μεγάλο Συνασπισμό), πάλιν η αλήθεια είναι ότι η θέση του φίλου μας Βόλφι στο καίριο Υπουργείο Οικονομικών μάλλον φαντάζει υπόθεση του παρελθόντος. Αλλά…

…Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι η όποια μελλοντική ισορροπία θα μας βγει καλύτερη! Μια δεξιόστροφη εκδοχή (όχι με AfD, αυτό αποκλείεται ακόμη και για την “δεξιά” Γερμανία) , με CDU/CSU, FDP και Πράσινους δεξιάς πτέρυγας, η λεγόμενη “Jamaica”/Schwarz-Gelb-Gruen σαν την εξωτική σημαία της Καραϊβικής, μπορεί να προκύψει δηλητηριώδης λόγω της κάκιστης διάθεσης των Φιλελεύθερων έναντι ημών.

Κυρίως, όμως, ακριβώς η υποχώρηση των CDU/CSU, που ίσως μάλιστα “αποκολλήσει” τους Βαυαρούς από την κυρία Μέρκελ, υπό την πίεση των AfD, κινδυνεύει να καταστήσει ακόμη επιθετικότερο έναν Σώϋμπλε που αισθάνεται ότι την ώρα της κυριαρχίας του, ακριβώς, χάνει. Όχι λοιπόν “γρήγορα” και εύκολα συμπεράσματα με τα Γερμανικά.