Του Χρήστου Η. Χαλαζιά
Ο υψηλότερος θεσμός της Ελληνικής πολιτείας είναι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Μπορεί το θέμα της επιλογής του να έχει λυθεί με το νέο νομοσχέδιο για την εκλογή του που μέχρι το 2015 προκαλούσε πολιτικό πρόβλημα και η εκάστοτε κυβέρνηση που δεν μπορούσε να εκλέξει Πρόεδρο, αναγκαζόταν πριν τελειώσει τη θητεία της, να πάει σε εκλογές. Ο νέος νόμος μπορεί να ξεπέρασε αυτό το εμπόδιο αλλά με ένα άρθρο του, δημιουργεί άλλο πρόβλημα, ότι μπορεί να εκλεγεί Πρόεδρος σε αυτό το ανώτατο αξίωμα (που πρέπει να εκφράζει την πλειοψηφία του λαού), τώρα μπορεί να εκλεγεί μόνο από 150 βουλευτές.
Ο πρωθυπουργός προκειμένου να ανοίξει μια ανωφελή συζήτηση και ταυτόχρονα να αποπροσανατολίσει την κοινή γνώμη δήλωσε ότι θα πάει στο βουνό να σκεφτεί και όταν γυρίσει από το ταξίδι του στις Η.Π.Α θα ανακοινώσει αν θα επανεκλεγεί ο σημερινός Πρόεδρος ή θα προτείνει κάποιον άλλον. Πριν φύγει για χειμερινές διακοπές στο βουνό άφησε κάποια «αυστηρά» σημάδια για την προσωπικότητα που θα πρέπει να έχει ο υποψήφιος, πέρα από την αποδοχή της πλειοψηφίας, π.χ «Πρέπει να συμβολίζει την ενότητα του έθνους… να είναι σημαντικό το πρόσωπο….».
Πριν προχωρήσουμε να γνωρίσουμε τα δύο πρόσωπα που προωθούνται από ορισμένα μέσα ενημέρωσης, να πούμε δυο λόγια για τον σημερινό Πρόεδρο κ. Προκόπη Παυλόπουλο. Ο σημερινός Πρόεδρος τελειώνει τη θητεία του – κατά την ταπεινή μου άποψη με επιτυχία – στάθηκε με αξιοπρέπεια με σεβασμό στον θεσμό, δεν έγινε κομματικό υπομόχλιο, σ’ όλες τις δύσκολες στιγμές με τις παρεμβάσεις του, ανέβαζε το πατριωτικό αίσθημα και την ενότητα του λαού.
Το ερώτημα όμως που μπαίνει τώρα είναι. Στα 8 εκατομμύρια πολίτες υπάρχουν μόνο δυο γυναίκες που κυριαρχούν στα μέσα ενημέρωσης για τη θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας; Αγνοώντας άλλες προσωπικότητες οι οποίες είναι αναγνωρισμένες στη χώρα μας και στο εξωτερικό, μέσα από την κοινωνική, επαγγελματική τους εμβέλεια να ενώνουν τους Έλληνες. Να έχουν κολλήσει αρκετά ένσημα εργασίας και δεν έκαναν την ενασχόλησή τους με την πολιτική ως επάγγελμα επιβαρύνοντας οικονομικά τον λαό. Δηλαδή ο καθηγητής Φυσικής και Ακαδημαϊκός Δημήτρης Νανόπουλος με διεθνή αναγνώριση για το έργο του υπέρ της ανθρωπότητας είναι λίγος; ή ο Γιάννης Πανούσης ως πανεπιστημιακός, με την πολιτική του συμπεριφορά, δίδαξε ήθος, σεβασμό στους πολίτες και με τις παρεμβάσεις του καυτηρίαζε τα κοινωνικά κακός κείμενα. Βέβαια δεν είναι μόνο αυτοί οι δύο αλλά υπάρχουν πάρα πολλοί που μπορούν να γίνουν Πρόεδροι με προσόντα.
Τα δυο πρόσωπα που συνεχίζουν να στέκονται στην πασαρέλα είναι δυο κυρίες, η Μαρία Δαμανάκη και η Άννα Διαμαντοπούλου. Στο βιογραφικό των δύο κυριών, κυριαρχεί η κομματική τους δράση ως καλά παιδιά του κομματικού σωλήνα, με καθαρή επαγγελματική καριέρα την πολιτική και προβάλλοντας έντονα την εικόνα του γυρολόγου πολιτικού με σημαία ευκαιρίας, όχι για ιδέες ή για τα συμφέροντα του πολίτη αλλά για να είναι μέσα στο κοινοβούλιο και πολλές φορές η στάση τους να είναι αδιάφορη για τα προβλήματα των πολιτών.
Η Άννα Διαμαντοπούλου ξεκίνησε την πολιτική της καριέρα διορισμένη από τον Ανδρέα Παπανδρέου, Νομάρχης Καστοριάς το 1985 στα 26 χρόνια της. Μετά διορίστηκε Πρόεδρος του ΕΟΜΜΕΧ και το 1993 ανέλαβε Γενική Γραμματέας Βιομηχανίας. Η βουλευτική πορεία αρχίζει με την κυβέρνηση Κώστα Σημίτη το 1996 όταν εκλέχθηκε βουλευτής Κοζάνης. Διορίστηκε Υφυπουργός Ανάπτυξης με ευθύνη για τις ιδιωτικοποιήσεις και τη βιομηχανική αναδιάρθρωση. Διορίζεται από τον Σημίτη Επίτροπος στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή με αρμοδιότητα τα θέματα απασχόλησης και κοινωνικών θεμάτων, την περίοδο 1999-2004.
Σε συνέντευξή της το 2001 ως Επίτροπος, πρότεινε τη θεσμοθέτηση της αγγλικής γλώσσας ως δεύτερης επίσημης γλώσσας, στην Ελληνική εκπαίδευση, την ώρα που σε πολλά Ευρωπαϊκά πανεπιστήμια ιδρύονται σχολές και εντάσσεται στα προγράμματά τους, αλλά ήδη εφαρμόζεται ως αλγόριθμος στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές. Ως υπουργός νομοθέτησε τα διδακτορικά των πανεπιστημιακών να γράφονται στα Αγγλικά!
Τον Οκτώβριο του 2009 ορκίστηκε Υπουργός Παιδείας Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων στην κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου, θέση που διατήρησε μέχρι το 2011. Στις εκλογές του Μαΐου και Ιουνίου του 2012 απέτυχε να εκλεγεί βουλευτής. Σήμερα είναι πρόεδρος του ΔΙΚΤΥΟΥ για τη Μεταρρύθμιση στην Ελλάδα και την Ευρώπη και στελέχη της συμμετέχουν στην κυβέρνηση της Ν.Δ.
Η Μαρία Δαμανάκη ανέπτυξε δραστηριότητα εντός της Αριστεράς, στις αρχές της δεκαετίας του 1970. Στέλεχος της ΚΝΕ, έλαβε μέρος στον αντιδικτατορικό αγώνα και ήταν μια φωνή στο ραδιοφωνικό σταθμό του Πολυτεχνείου που επαναλάμβανε το “Εδώ Πολυτεχνείο”. Εξελέγη βουλευτής, αρχικά του ΚΚΕ (1977, 1981, 1985) και στη συνέχεια με τον Συνασπισμό (Ιούνιος και Νοέμβριος 1989, 90, 93, 96, 2000). Το 1991 έγινε πρόεδρος του ΣΥΝ και ήταν η πρώτη γυναίκα αρχηγός κόμματος στην Ελλάδα. Στις βουλευτικές εκλογές, στις 10 Οκτωβρίου 1993 ο ΣΥΝ απέτυχε να μπει στην Βουλή γιατί δεν συγκέντρωσε το όριο του 3%, με αποτέλεσμα την παραίτησή της από την ηγεσία.
Το 1994 η Μαρία Δαμανάκη ήταν υποψήφια δήμαρχος της Αθήνας με τον Συνασπισμό και το 1998 με το ΠΑΣΟΚ και τον ΣΥΝ. Ηττήθηκε από τον Δημήτρη Αβραμόπουλο της Ν.Δ, ο οποίος είχε υποστηριχθεί από τη Νέα Δημοκρατία. Η ίδια διαφωνούσε τότε με τις θέσεις του ΣΥΝ , ειδικά στο θέμα της συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ. Την περίοδο του «Βρόμικου ΄89» είχε ασκήσει την πιο σκληρή συκοφαντική και προσωπική κριτική κατά του Ανδρέα Παπανδρέου. Με την εκλογή του Γιώργου Παπανδρέου στην προεδρία στο ΠΑΣΟΚ αποφάσισε να ενταχθεί στο κόμμα του, και εξελέγη βουλευτής το 2004, 2007 και το 2009, το 2010 παραιτήθηκε από βουλευτής. Στις 27 Νοεμβρίου 2009 επί κυβέρνησης Γιώργου Παπανδρέου διορίστηκε εκπρόσωπος της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή και της ανατέθηκε ο τομέας των Ναυτιλιακών Υποθέσεων και της Αλιείας. Ως επίτροπος την περίοδο της οικονομικής κοινωνικής κρίσης είχε δηλώσει, ότι «αυτή είναι η σταθερή γραμμή που υπάρχει από την Κομισιόν εδώ και ενάμισι με δύο χρόνια, είναι ανοιχτό το θέμα της περαιτέρω μείωσης του κατώτατου μισθού στην Ελλάδα», επίσης την περίοδο που ήταν επίτροπος ολοκληρώθηκε η απόσυρση της πολιτιστικής μας κληρονομιάς, που 13.785 αλιευτικά ξύλινα κυρίως παραδοσιακά σκάφη πετάχτηκαν στις χωματερές.
