Ένα δημοφιλές επιχείρημα που χρησιμοποιούν εδώ και χρόνια κεντροδεξιοί, φιλελεύθεροι, αλλά κυρίως οι προερχόμενοι από την Κεντροαριστερά που ήθελαν να δικαιολογήσουν την θετική προδιάθεσή τους προς τον Κυριάκο Μητσοτάκη ήταν πως ο νυν πρωθυπουργός «είναι κεντρώος και όχι δεξιός». Ταυτοχρόνως, είναι αλήθεια ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει πολλές φορές δείξει το πολιτικό του «χνώτιασμα» με στελέχη από το λεγόμενο «εκσυγχρονιστικό» μπλοκ του ΠΑΣΟΚ και τον επικεφαλής του, Κώστα Σημίτη.
Όσο, όμως, κι αν βολεύει κάποιους προοδευτικούς και κεντροαριστερούς να βλέπουν τον Κυριάκο Μητσοτάκη ως έναν… μεταμφιασμένο σοσιαλδημοκράτη του «τρίτου δρόμου» στην ηγεσία της συντηρητικής παράταξης και της χώρας για να «ξεπλύνουν» την πολιτική τους μετατόπιση, υπάρχουν ορισμένα μείζονα δείγματα πολιτικής συμπεριφοράς που δεν μπορούν να αγνοηθούν. Και για όσους εκ των προαναφερθέντων καμώνονται ότι τα έχουν ξεχάσει, ο πρωθυπουργός φροντίζει να τους εκθέτει καθημερινά.
Φαίνεται, λοιπόν, ότι κάποιοι «προοδευτικοί» έχουν «ξεχάσει» τον ακροδεξιό τρόπο με τον οποίο πολιτεύθηκε ο Κυριάκος Μητσοτάκης στο Μακεδονικό. Ή τον τρόπο που κάλυπτε τον Μιχάλη Χρυσοχοΐδη σε όλες τις επιλογές του που παρέπεμπαν σε άγρια καταστολή. Ή, ακόμη-ακόμη, και την ακροδεξιά στροφή της κυβέρνησης στη διαχείριση του προσφυγικού, που θα βρούμε μπροστά μας ακόμη και στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. Ακόμη, όμως, κι αν οι ως άνω κεντροαριστεροί έχουν ξεχάσει όλα τα προαναφερθέντα, μπορούν απλώς να κοιτάξουν την σύνθεση του υπουργικού συμβουλίου και να δουν τα τρία πρωτοπαλίκαρα του Καρατζαφέρη στην κεφαή των υπουργείων Υγείας, Ανάπτυξης και Εσωτερικών. Και τότε, είτε θα θυμηθούν όσα είχαν ξεχάσει είτε απλώς θα ξεμείνουν από προσχήματα και δικαιολογίες.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΕΛΙΓΓΩΝΗΣ
