Εκ πρώτης όψεως, η μοίρα της Ελλάδας είναι συνδεδεμένη με αυτή όλων των χωρών της Ευρώπης: όλες οι χώρες και οι κυβερνήσεις αναγκάζονται να «ανοιγοκλείνουν» τις οικονομίες τους, οι υγειονομικές Αρχές σε όλη την Γηραιά Ήπειρο διεξάγουν έναν εξαιρετικά δύσκολο «ανταρτοπόλεμο» με τον κορωνοϊό και τις μεταλλάξεις του, ενώ η ύφεση και τα «λουκέτα» έχουν χτυπήσει το σύνολο των οικονομιών της Ευρώπης.
Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι η τωρινή «κοινή μοίρα» όλων των κρατών της Ευρώπης θα συνεχιστεί και όταν έρθει η ώρα που ο μαζικός εμβολιασμός θα ανοίξει την πόρτα για την έξοδο από την κρίση και την ύφεση. Τότε, μπορεί η Ελλάδα να μείνει μόνη της, αν συνυπολογιστούν κάποιοι κρίσιμοι παράγοντες: πρώτον, η Ελλάδα έχει, κακώς, δομήσει μεγάλο μέρος της οικονομίας της επί του τουρισμού –άλλωστε, ένα από τα πλέον συχνότερα χρησιμοποιούμενα δημοσιογραφικά και πολιτικά κλισέ είναι η περιγραφή της τουριστικής δραστηριότητας ως «βαριάς βιομηχανίας» της χώρας. Ταυτοχρόνως, στη δομή της ελληνικής οικονομίας κυριαρχούν οι μικρές και μικρομεσαίες επιχειρήσεις, σε αντίθεση με άλλες χώρες που έχουν μεγαλύτερη θέση οι μεγάλες επιχειρήσεις, οι πολυεθνικοί όμιλοι, οι συγκεντρωποιημένες επιχειρηματικές και βιομηχανικές δομές. Οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις, λοιπόν, που αποτελούν και την «ατμομηχανή της οικονομίας» -άλλο ένα πολυχρησιμοποιημένο κλισέ που απηχεί πλήρως την πραγματικότητα- είναι και οι πλέον ευάλωτες στην κρίση. Και αυτό ήδη φαίνεται από το κύμα λουκέτων, που κινδυνεύει να γίνει τσουνάμι. Αν σε όλα αυτά συνυπολογιστεί η ελληνική ιδιαιτερότητα ότι οι επιχειρήσεις εστίασης και οι μικρομεσαίες γενικώς αποτελούν τον δεύτερο μεγαλύτερο εργοδότη στη χώρα μετά το Δημόσιο, γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι τα διαρκή περιοριστικά μέτρα, σε συνδυασμό με τα ανεπαρκή προγράμματα στήριξης των επιχειρήσεων από την κυβέρνηση, αποτελούν καίριο χτύπημα στο μαλακό υπογάστριο της ελληνικής οικονομίας.
Αν σ’ όλα τα παραπάνω συνυπολογιστούν οι δυσοίωνες προβλέψεις και για την φετινή τουριστική σεζόν –αφού το στοίχημα του μαζικού εμβολιασμού και της συλλογικής ανοσίας δε θα έχει κερδηθεί σε καμία χώρα ως το καλοκαίρι- καταλαβαίνουμε ότι η… «βαριά βιομηχανία» θα υπολειτουργήσει και φέτος. Κάπως έτσι, το φθινόπωρ θα βρει την Ελλάδα εγκλωβισμένη στην ύφεση, τα λουκέτα και το σπιράλ της κρίσης, αλλά και με χρέος που μπορεί να έχει ξεπεράσει του 220% του ΑΕΠ. Όλα αυτά, δυστυχώς, διαμορφώνουν συνθήκες για μία «τέλεια καταιγίδα» και για να καταστεί η χώρα μας «ευρωπαϊκή εξαίρεση». Και όλοι θυμόμαστε τί συνέβη την προηγούμενη φορά που η Ελλάδα ήταν εξαίρεση: είχαμε εγκλωβιστεί σε Μνημόνια για 8 χρόνια.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΕΛΙΓΓΩΝΗΣ
