Αρχισε ξανΑ η διενέργεια δημοσκοπήσεων με αποτελέσματα που καταδεικνύουν ότι τα προεκλογικά ή εκλογικά παθήματα δεν γίνονται μαθήματα.
Διότι, καθώς διαβάζω τα αποτελέσματα αυτά με τις νέες προτιμήσεις προς τα κόμματα, διερωτώμαι με βάση ποια συγκεκριμένα κυβερνητικά προγράμματα καλούνται να συμμετέχουν σε τέτοιες έρευνες Έλληνες πολίτες. Με κανένα! Και οι νέες προτιμήσεις κομμάτων ή προβάδισμα κομμάτων στηρίζονται, όπως επί χρόνια τώρα, σε κακά πεπραγμένα της εκάστοτε κυβέρνησης, η οποία (έχει εξελιχθεί σε έθιμο πια!) που είναι εντελώς αντίθετα από τις προεκλογικές υποσχέσεις ή τα προγράμματα, και στα «γλυκά» λόγια της εκάστοτε αντιπολίτευσης, η οποία προσπαθεί να αποκομίσει κομματικά οφέλη και να ανέβει ή να ανέβει ξανά στην εξουσία! Έτσι, είναι βέβαιο ότι το πολιτικό και οικονομικό δράμα της Ελλάδος δεν θα σταματήσει ποτέ. Διότι, δεν έχουμε διδαχθεί τίποτε σχεδόν από την πραγματικότητα και την αρχαία ελληνική γραμματεία. Θυμήθηκα αυτό που έχει γράψει ο Πλούταρχος («Φωκίων» 36) για τον πολιτικό Φωκίωνα, ο οποίος είπε στους φίλους του όταν είδε να δέχονται ομόφωνα, με χαρά και με χειροκροτήματα μιαν ευχάριστη πρότασή του στον Δήμο: «Μήπως, χωρίς να το θέλω, είπα κάτι κακό για το λαό;». Επίσης, καθώς εντείνεται ξανά ο κομματικός ανταγωνισμός για τη διατήρηση ή κατάληψη ή ανακατάληψη της εξουσίας, θυμήθηκα όσα είπε ο Αριστείδης, εξοστρακισμένος, στον πολιτικό του αντίπαλο Θεμιστοκλή. Όπως αναφέρει ο Ηρόδοτος ( 8.79), ο Αριστείδης με κίνδυνο της ζωής του κατόρθωσε να φτάσει στη Σαλαμίνα λίγο πριν από τη ναυμαχία για να ειδοποιήσει πως κάθε σκέψη να αποσυρθούν τα καράβια προς τον Ισθμό ήταν μάταιη, αφού ήταν κυκλωμένα από τους Πέρσες. Είπε, λοιπόν, ο Αριστείδης στον Θεμιστοκλή: «Εμείς πρέπει να μαλώνουμε και σε άλλες περιστάσεις και μάλιστα τώρα για το ποιος από μας τους δύο θα κάνει στην πατρίδα το περισσότερο καλό». Πρόκειται αθάνατα λόγια που καταδεικνύουν το υψηλό φρόνημα, την ανιδιοτέλεια και το μεγάλο πατριωτισμό του άξιου Αθηναίου πολίτη! Ακόμα, θυμήθηκα και τα λόγια του Μακρυγιάννη: «Αν είναι η πατρίδα μου αχαμνά, δέκα μάτια να΄χω στραβός θανά είμαι»! Επειδή όλα σχεδόν αυτά εκλείπουν ήδη από το 1873, όταν άρχισε ο ολέθριος δικομματισμός, από τον πολιτικό λόγο των πολιτικών αρχηγών, προτείνω να καταρτίσουν, επιτέλους, όλα τα κόμματα συγκεκριμένα κυβερνητικά προγράμματα με λύσεις για την αντιμετώπιση συγκεκριμένων χρόνιων οικονομικών, κοινωνικών και θεσμικών προβλημάτων και χωρίς καμία υπόσχεση ή «ωραία λόγια» για να αρπάξουμε ψήφους…
