Ούφ! Επιτέλους! Με καθυστέρηση μόλις μιας εβδομάδας, ο Κυριάκος Μητσοτάκης – αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, στην Ελλάδα του τέλους Αυγούστου 2017 – το πήρε πάνω του (στην «Καθημερινή της Κυριακής») να ξεκαθαρίσει από δικής του πλευράς, τουλάχιστον, το τοπίο για την εξαιρετικά δυσάρεστη υπόθεση της ταύτισης κομμουνισμού και ναζισμού. Που ξεκίνησε με αφορμή την υπόθεση της διοργάνωσης άγαρμπης συνεδριακής εκδήλωσης από την Εσθονική Προεδρία στην οποία η Ελλάδα, δια του υπουργού Δικαιοσύνης, αρνήθηκε να παραστεί. Αλλά κατέληξε να απελευθερώσει στην δημόσια συζήτηση στην Ελλάδα σκιές και δαίμονες του παρελθόντος: μέχρι και για Συμμοριτοπόλεμο είδαμε να γίνεται λόγος, ενώ το Διαδίκτυο έπηξε από τις πλέον ενθουσιώδεις διατυπώσεις και μαχητικές καταδίκης του κομμουνισμού ως νομοτελειακά εγκληματικής θεωρίας…
Ο Κυριάκος – θυμίζουμε για όσους προθύμους το έχουν λησμονήσει – μας προέκυψε επικεφαλής της Νέας Δημοκρατίας προσπερνώντας τις «δεξιότερες» υποψηφιότητες Γεωργιάδη (ετούτος, ενδιαφέρον αυτό, απέφυγε στην φάση της αντικομουνιστικής υστερίας , τώρα, να πολυβγεί μπροστά…), Τζιτζικώστα (με έως και φιλοβασιλικές περγαμηνές) και Μεϊμαράκη (μνήμης Κενταύρων…), ακριβώς επειδή πήγαν και τον ψήφισαν άνθρωποι που «διάβασαν» την Ν.Δ. με όρους διαφορετικούς. Ας πούμε… γιού του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, που είχε πάρει την πρωτοβουλία να συμπαρακαθήσει με τον Χαρίλαο Φλωράκη/Καπετάν Γιώτη, συγκλονίζοντας το εθνικόφρον πλήρωμα.
Οπότε, οι αρχικές τοποθετήσεις της Ν.Δ. επί του θέματος και οι επί ημέρες δισταγμοί – την τιμή της έσωσε η αναπληρωτής εκπρόσωπος Μαρία Ζαχαράκη, αληθινά προβλημάτισαν. Ηρθε βέβαια και η δωρικής λιτότητας τοποθέτηση του Κώστα Καραμανλή – του βουλευτή Σερρών, όχι του πρωθυπουργεύσαντος – και «διόρθωσε» Πάντως, η κοφτή τοποθέτηση Κυριάκου – «έχω την τιμή και την ευθύνη να ηγούμαι μιας μεγάλης παράταξης που έκανε πράξη την εθνική συμφιλίωση και άφησε πίσω το οδυνηρό παρελθόν» – επιτρέπει ένα μεγάλου «Ουφ!». Προκειμένου οι καλοθελητές της παρελθοντοστραφούς υστερίας να μην έχουν πάτημα, ο Μητσοτάκης συνέχισε με το αυτονόητο: «Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής νομιμοποίησε το Κ.Κ. Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης συγκυβέρνησε με την Αριστερά όταν οι περιστάσεις το επέβαλαν. Ο Παύλος Μπακογιάννης πλήρωσε με την ζωή του το πάθος του να χτίζει γέφυρες εκεί που άλλοι ύψωναν τείχη». (Με το τελευταίο, ο Κυριάκος εκκαθάρισε το τοπίο με την – λαμπρή αλλ’ εύκολα διαβληθείσα – απόπειρα του Κώστα Μπακογιάννη να κλείσει το άλλο μέτωπο μίσους, στην κατεύθυνση της εγχώριας τρομοκρατίας).
Είναι να ελπίζει κανείς ότι οι στρατευόμενοι με την διάθεση υστερίας ή πολιτικής υστεροβουλίας στο αρχαίο επάγγελμα του αντικομμουνισμού, την διάβασαν την τοποθέτηση Κυριάκου.
