Μήπως το πλαστικό χρήμα λειτουργήσει σαν παγίδα;

Μάλιστα, στην πρόσφατη διοργάνωση παρουσίασης της Κορεάτικης εμπειρίας με προβολές στην Ελληνική κρίση απο το ΙΟΒΕ και την KOTRA/Κορεάτικη Επιτροπή για το Εμπόριο και τις Επενδύσεις (κάτι σαν το δικό μας Entreprise Greece), κατατέθηκε ότι το “εργαλείο” που χρησιμοποιήθηκε την εποχη της μεγάλης κρίσης του 1997-99 στην Κορέα ήταν η αποδοχή φορολογικής έκπτωσης για τις πληρωμές μέσω καρτών. Μεταξύ 1999 και 2009, στην Κορέα οι συναλλαγές με κάρτες από 14,7% της ιδιωτικής κατανάλωσης έφθασαν το 57%. Οι υπαγόμενοι σε καθεστώς ΦΠΑ από 3 εκατομμύρια πέρασαν στο 5,1. Η βάση υπολογισμού του ΦΠΑ απο 1.172 τρισ γουάν πέρασε στα 3.198 τρισ.
(Όλη αυτή η συζήτηση ΙΟΒΕ/ΚΟΤRA για την χρήση καρτών είχε και ουσιαστικό περιεχόμενο, καθώς ένας απο τους τομείς δυνητικής συνεργασίας Κορέας-Ελλάδας είναι εκείνος των συστημάτων ηλεκτρονικών πληρωμών. Ήδη, συστήματα e-ticketing με βάση Κορεάτικη τεχνολογία έχουν προωθηθεί στις αστικές συγκοινωνίες στην χώρα μας).
Ωραία αυτά. Πώς όμως θα προσέγγιζε κανείς την είδηση ότι στην Ιταλία, ο “υπερ-μεταρρυθμιστής” Πρωθυπουργός Ματτέο Ρέντσι έρχεται να ανατρέψει προηγούμενη νομοθετημένη απόφαση για οροφή στις συναλλαγές με μετρητά των 1000 ευρώ, με ανέβασμα της οροφής αυτής στα 3000 ευρώ; Η οροφή των 1000 ευρώ είχε επιβληθεί στην Ιταλία την εποχή της κορύφωσης της εκεί κρίσης, μετά απο τις γνωστού τύπου πιέσεις της ΕΕ (με λάβαρο την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής, ώστε να σταθεροποιηθούν τα δημοσιονομικά της Ιταλίας). Πώς εξηγεί ο Ρέντσι την χαλάρωση της καμπάνιας εναντίον των μετρητών στην γείτονα; Σαν προσπάθεια επείγουσας τόνωσης της κατανάλωσης σε μια φάση που η ανάκαμψη στην Ιταλία αγκομαχάει – αλλά και με την αίσθηση ότι (ήδη) οι ποικίλες πατέντες παράκαμψης της οροφής των 1000 ευρώ ανθούσαν, οπότε η απαγορευτική ρύθμιση “απλώς” ενοχλούσε/έμπλεκε τις συναλλαγές.
Τώρα που το θυμηθήκαμε, πριν μήνες όταν σε εμάς είχε απογειωθεί η σχετική συζήτηση (λόγω μαξιμαλισμού προτεινόταν και μια Νασερικού/Τσαβικού τύπου “απαγόρευση χρήσης μετρητών” δια Diktat), συνέπεσε στην Γερμανία ο Γιενς Βάϊντεμαν, ως Διοικητής της Bundesbank (!), να κόψει κάθε συζήτηση περί περιορισμού/απαγόρευσης χρήσης μετρητών και υποχρεωτικής χρήσης ηλεκτρονικού χρήματος.
Μήπως, λοιπόν, θα ήταν καλό ο μεταρρυθμιστικός ενθουσιασμός σε εμάς ειδικά στον τομέα της χρήσης μετρητών – με 45 ή 60 ή όσα αποδειχθεί δις ευρώ κάτω απο το στρώμα – να προσγειωθεί λιγάκι; Μήπως δηλαδή κινδυνέψουμε να (αυτο)παγιδέψουμε για μιαν ακόμη φορά την οικονομία για να κάνουμε τον καλό στην Τρόϊκα/Κουαρτέττο και για να δώσουμε υλικό στα τηλεπαράθυρα; Το θέμα είναι να επιστρέψει το χρήμα στην οικονομία, όχι;