ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΕΛΙΓΓΩΝΗΣ
Το θέμα ήρθε στην επιφάνεια με τις πρόσφατες δηλώσεις Τσιρώνη για το Καστελόριζο και την γεωγραφική του θέση. Περιέργως, πρόκειται για το ίδιο ακριβώς μοτίβο, που κυριαρχεί στην εξωτερική μας πολιτική, αλλά και στον δημόσιο διάλογο περί την εξωτερική μας πολιτική, εδώ και πολλά, πολλά χρόνια: είναι το μοτίβο που θέλει την επίσημη ελληνική διπλωματία, έτσι όπως ασκείται από όλες τις κυβερνήσεις, να αγνοεί την πραγματικότητα. Και να παραμένει «κολλημένη» στις πάγιες εθνικές θέσεις, μηρυκάζοντας τα ίδια επιχειρήματα. Κι αυτό ακόμη κι όταν η πραγματικότητα αναιρεί τα ίδια τα επιχειρήματα της ελληνικής πλευράς.
Το είδαμε στη Συμφωνία των Πρεσπών: Οι καταγγέλλοντες τους «εθνομηδενιστές», οι εθναμύντορες του «μακεδονισμού» καλούσαν την ελληνική κοινωνία να κλείνει τα μάτια σε κάθε πτυχή του Μακεδονικού:
Να κλείνουν τα μάτια στο ότι 140 χώρες ανά τον κόσμο αποκαλούσαν την γειτονική μας χώρα σκέτη «Μακεδονία».
Να κλείνουν τα μάτια στο ότι εδώ και δεκαετίες, όσοι ζουν στην συγκεκριμένη περιοχή δηλώνουν ότι μιλούν την «μακεδονική γλώσσα» και αυτοπροσδιορίζονται ως «Μακεδόνες».
Να κλείνουν τα μάτια στα γραπτά της Πηνελόπης Δέλτα (!) και του Στρατή Μυριβήλη, που μιλούσαν από τις αρχές του περασμένου αιώνα για την γλώσσα «μακεντόνσκι» που ομιλείτο σε αυτές τις περιοχές.
Με άλλα λόγια, οι «μακεδονομάχοι» καλούσαν την κοινή γνώμη -και συνεχίζουν να το κάνουν, ακόμη και τώρα- να κάνουν ό,τι η στρουθοκάμηλος: να βάλουν το κεφάλι τους στην άμμο και να καμώνονται πως δεν βλέπουν και δεν καταλαβαίνουν.
Το ίδιο ακριβώς μοτίβο εμφανίστηκε μετά τις δηλώσεις του Γιάννη Τσιρώνη: όσα είπε για την θέση του Καστελόριζου επιβεβαιώνονται από όλους τους χάρτες, όλου του κόσμου. Πράγματι, το… ελληνικότατο Καστελόριζο δεν ανήκει στο Αιγαίο, αλλά στην ανατολική Μεσόγειο. Και αυτό δεν το καθιστά λιγότερο ελληνικό από τα νησιά του Αιγαίου. Συν τοις άλλοις, έγκριτοι διεθνολόγοι και ειδήμονες περί το διεθνές Δίκαιο επιμένουν ότι ενδεχομένως η γεωγραφική του ιδιαιτερότητα να θεμελιώνει ακόμη περισσότερο τις ελληνικές θέσεις στις ελληνοτουρκικές «εκκρεμότητες». Κι όμως, ακόμη και στελέχη της αντιπολίτευσης που έχουν θητεύσει στο διπλωματικό σώμα κατηγόρησαν τον βουλευτή επειδή είπε… όσα λένε οι χάρτες. Ενώ άλλοι, θέλοντας να διαφυλάξουν κάτι από την αξιοπρέπειά τους, αποφάνθηκαν ότι «ορισμένα πράγματα δεν λέγονται», υπονοώντας ότι είναι μεν αλήθεια, αλλά… δε μας συμφέρει να το λέμε.
Μερικές ημέρες νωρίτερα, με αφορμή σχετικές δηλώσεις του Νίκου Κοτζιά και του Γιώργου Κατρούγκαλου, περίσσεψαν οι βαρείς χαρακτηρισμοί για «εθνομηδενιστές» και άλλα ηχηρά παρόμοια. Τί είχαν πει οι προαναφερθέντες; Ότι, αφ’ ης στιγμής η Τουρκία βρέχεται από το Αιγαίο, προφανώς και έχει όσα δικαιώματα απορρέουν από το διεθνές Δίκαιο για κάθε χώρα που «βγαίνει» με ακτές σε μία συγκεκριμένη θάλασσα. Αυτό, λοιπόν, καταγγέλθηκε ως «προκλητικό», ενώ κάποιοι έσπευσαν να αμφισβητήσουν και τον πατριωτισμό του πρώην αλλά και του νυν επικεφαλής της ελληνικής διπλωματίας. Βλέπετε, το διεθνές Δίκαιο είναι καλό μόνο όταν συμφέρει την Ελλάδα. Στις άλλες περιπτώσεις, είπαμε: κωδικός-στρουθοκάμηλος…
Ωστόσο, έτσι ούτε τα θέματα λύνονται, ούτε η θέση της χώρας βελτιώνεται. Αντιθέτως, είτε η… στρουθοκάμηλος κυκλοφορεί στην Βόρεια Μακεδονία, είτε στο Καστελόριζο, είτε στην μειονότητα της Θράκης, είτε στην Κύπρο, το μόνο που πετυχαίνουν οι οπαδοί του στρουθοκαμηλισμού είναι να υπονομεύουν τις πραγματικές εθνικές θέσεις και τα δίκαια της χώρας.
Γιατί, όταν η διεθνής κοινότητα βλέπει μία χώρα να αγνοεί την ίδια την πραγματικότητα, προφανώς και δεν πείθεται για… το δίκαιο των θέσεων και αιτημάτων της. Αντιθέτως, όταν μία χώρα αντιμετωπίζει θαρραλέα την πραγματικότητα, διαχειρίζεται τις δυσκολίες και δείχνει εμπιστοσύνη στα επιχειρήματά της, εκπέμπει σιγουριά και βεβαιότητα, αυξάνει το διπλωματικό της κεφάλαιο και καλλιεργεί τις κατάλληλες συνθήκες για την επίλυση των εκκρεμοτήτων στην εξωτερική της πολιτική.
