Πιο σοβαρό. Πιο καθοριστικό για το μέλλον.
Την θυμόσαστε εκείνη την ιστορία με το μη-βιώσιμο χρέος; Εκείνο που οι δικοί μας παλιότερα, επί Σαμαρά/Βενιζέλου, διερρήγνυαν τα ιμάτιά τους ότι ήταν βιώσιμο, καθώς οι Ευρωπαίοι “εταίροι” δεν δέχονταν με τίποτε συζήτηση για κούρεμά του; (Ήταν το διαβόητο “Forget it, Yannis” του Σώϋμπλε προς Στουρνάρα). Βέβαια, δεν αναφερόμαστε στο “πλήρης ή μεγαλύτερου μέρους διαγραφή του χρέους” που ήδη από τον Φεβρουάριο του 2015 το είχαν προσπεράσει. Γι’ αυτό άλλωστε ο Γιάνης (με ένα “ν”) είχε παραγγείλει από την Lazard του Mattieu Pigasse (επί εποχής ΓΑΠ/Χάρη Παμπούκη είχε εκείνος πρωτοπροσγειωθεί στην Αθήνα) προτάσεις για κάποια πιο ευρηματική αναδιάρθρωση του χρέους, με επιμηκύνσεις, με perpetuals, με “πάγωμα” των επιτοκίων (που τώρα είναι μεν σημειωμένα, αύριο θα μπορούσαν να ξεφύγουν), με καίρια σύνδεση προς τους ρυθμούς ανάπτυξης…
Ε, λοιπόν, ότι το ζήτημα της βιωσιμότητας του Ελληνικού χρέους ωριμάζει – και ωριμάζει ταχύτατα. Από ΔΝΤ και ΕΚΤ και (κυρίως) Γερμανία, αλλά ακόμη και από ΗΠΑ/Τζάκ Λιου, αφού μας αποκηρύχθηκε ένα ονομαστικό κούρεμα του χρέους που θα “έγραφε” ζημία στους προϋπολογισμούς Κρατών ή στους ισολογισμούς ΕΚΤ ή Κεντρικών Τραπεζών, γίνεται πλέον αποδεκτό ότι η “βιωσιμότητα” δεν έχει λειτουργικότητα ως στόχος. (Το δε να ανακηρύσσεται το χρέος βιώσιμο, δεν το καθιστά βιώσιμο όταν… δεν είναι βιώσιμο). Οπότε, περνούμε σ’ εκείνο που ήδη έλεγε η Ουάσιγκτων – το ΔΝΤ, αλλά και η “σκληρότερη” Ομοσπονδιακή Ουάσιγκτον: μπορεί να γίνει το χρέος “εξυπηρετήσιμο”;
Αυτό, με την σειρά του, επιτυγχάνεται με μια οργανωμένη – εδώ είναι το κλειδί! – επιμήκυνση του χρέους που να πλησιάζει το perpetual, το άληκτο του κεφαλαίου. Με εξασφάλιση ότι τα επιτόκια δεν θα απογειωθούν (τώρα είναι χαμηλά στα περισσότερα Ελληνικά δάνεια, “αύριο” όμως θα αρχίσουν να ξεφεύγουν). Κυρίως, με κάποιου είδους σύνδεση με την πορεία του ΑΕΠ. Ε, κάπως έτσι συζητείται τώρα το ζήτημα του χρέους – ήδη – στο υψηλότερο επίπεδο διεθνώς.
Είναι εντυπωσιακό πώς, αυτήν την μείζονα στροφή στο μέτωπο του χρέους, ούτε οι Συριζαίοι που πάλεψαν (“που μάτωσαν” όπως θάλεγε και ο Τσίπρας) διαπραγματευτικά για να την πετύχουν, τώρα δεν την επικαλούνται!
