Μια ματιά έξω από τα σύνορα

Δείτε:
Μετά την αρκετά πρόχειρη – διατί να το κρύψωμεν άλλωστε… – επίσκεψη Τσίπρα σε Ερντογάν/Νταβούτογλου, μετά και την Σύνοδο του G-20 στην Αττάλεια, βρισκόμαστε σε απόσταση αναπνοής απο την προγραμματισμένη Κορυφή της ΕΕ της 29ης Νοεμβρίου, όπου είχε κληθεί να συμμετάσχει ο “Σουλτάνος” Ρετζέπ Ταγγίπ Ερντογάν, τελικά φαίνεται ότι θα παραστεί ο Αχμέτ Νταβούτογλου… Πριν και απ’ αυτήν είναι σχεδιασμένη Τριμερής Γερμανίας-Τουρκίας-Ελλάδας, η οποία καλείται να προσπεράσει (για χάρη της Άγκυρας, εννοείται) το εξ ορισμού μπλοκάρισμα κάθε συνάντησης των “28” με Τουρκία: στους ως άνω “28” μετέχει (ως “πλήρες μέλος” που θάλεγε και ο Κωνσταντίνος Καραμανλής…) και η Κυπριακή Δημοκρατία, την ίδια την υπόσταση της οποίας αρνείται η Τουρκική διπλωματία. Πλην όμως… η χρονική διάσταση αυτών των επαφών κάποια στιγμή άρχισε να θολώνει, δείχνοντας ότι “υπάρχει πρόβλημα”.
Προηγείται μια άλλη κίνη­ση Τσίπρα στην διεθνή/περιφερειακή σκακιέρα: πρόκειται για την σημερινή μετάβασή του στο Ισραήλ, (μαζί με Νίκο Κοτζιά, χωρίς Πάνο Καμμένο: πολύ ενδιαφέρον!) όπου ο Έλληνας Πρωθυπουργός θα έχει να δώσει συνέχεια στην εδώ και καιρό υπό εμβάθυνση σχέση των δυο χωρών που προχωρούν (ακόμη κι αν παραμερίσει κανείς τις προσδοκίες για “άξονα” Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ, ή και για “τετράγωνο” με συμμετοχή Αιγύπτου. ακόμη κι αν αφήσει ως υπερβολικά μακροπρόθεσμες λόγω κατάρρευσης των τιμών, τις ενεργειακές διαστάσεις), με την τεχνική συμπαράσταση του Έλληνα ΥΠΕΞ Νίκου Κοτζιά ο οποίος – εδώ τουλάχιστον! – έχει να επιδείξει κάποιαν τεχνογνωσία.
Όμως, μ’ όλα τα θετικά, θα χρειαστεί μεγάλη προσοχή προκειμένου να μην τραυματισθεί η “σχέση βάθους” της Ελλάδας με τον Αραβικό Κόσμο – όθεν και η επίσκεψη Τσίπρα και στην Παλαιστίνη: μην ξεχνούμε ότι ο τότε αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης συμμετείχε στα μέσα του 2014 σε διαδηλώσεις υπέρ των Παλαιστινίων και κατά της εισβολής στην Λωρίδα της Γάζας φορώντας “καφιγιέ”.
Ακόμη περισσότερο, όμως, ας αποφευχθεί ο πειρασμός να θεωρηθεί ως δεδομένη μια ψύχρανση Τουρκίας-Ισραήλ: όντως κάτι τέτοιο υπάρχει εδώ και καιρό, όμως με τον σημερινό ρόλο-κλειδί της Άγκυρας, καλόν είναι να μην επιχειρούνται “επιδέξιοι” χειρισμοί που μπορεί να τουμπάρουν ανάποδα…