ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΓΙΑΜΑΛΗ
Σε δύο μέρες ο κόσμος θα αποφασίσει. Και θα είναι μία κρίσιμη απόφαση. Ποτέ άλλοτε η ψήφος για τις ευρωεκλογές δεν ήταν τόσο εθνικοκεντρική. Σε μεγάλο βαθμό η επιλογή της ΝΔ να δώσει δημοψηφισματικό χαρακτήρα στο αποτέλεσμα της ευρωκάλπης μετέτρεψε τις ευρωεκλογές σε αναμέτρηση για το μέλλον της χώρας.
Οπότε, εκεί που θα συζητούσαμε για το αν είναι καλή ή κακή η ομοσπονδιοποίηση και η εμβάθυνση της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης σε μια Ένωση που εκτός από το Brexit βάλλεται και από την άνοδο της ακροδεξιάς και πληρώνει τις συνέπειες του τρόπου που διαχειρίστηκε και το προσφυγικό αλλά και την οικονομική κρίση, συζητάμε για τα προγράμματα των δύο μεγάλων κομμάτων.
Και κάπου εκεί η ΝΔ ξεκίνησε να χάνει έδαφος, όχι μόνο γιατί τα πλήθη στις πλατείες είναι μετρήσιμα και ορατά παρά το κλίμα που δημιουργούν οι δημοσκοπήσεις που έβλεπαν «συντριβή» αλλά γιατί ξεδίπλωσε το μέχρι πρότινος άγνωστο πρόγραμμα της. Ένα πρόγραμμα που μοιάζει πολύ με εκείνα που υποστήκαμε λόγω εξωτερικού καταναγκασμού την προηγούμενη οκταετία και κυρίως από το 2010 ως το 2014.
Ο κύριος Μητσοτάκης, μίλησε απροκάλυπτα για κατάργηση επιδομάτων, αποκάλυψε ότι θεωρεί ξεπερασμένο το 8ωρο, ότι δεν είναι αντίθετος όχι με την 7ήμερη λειτουργία των επιχειρήσεων αλλά με την 7ήμερη εργασία – κατόπιν συμφωνίας αφεντικών εργαζομένων, ότι δεν μπορεί να εγγυηθεί την 13η παρά μόνο τη 12η σύνταξη, ότι θέλει να ιδιωτικοποιήσει τις δομές υγείας και να αγοράζουμε υπηρεσίες αντί για τομογράφους από ιδιώτες και στις υπηρεσίες αυτές να εργάζονται οι δημόσιοι υπάλληλοι και εντάξει βρε αδερφέ να παίρνουν και ένα μπόνους.
Ξέραμε ότι ο κ. Μητσοτάκης είναι υπέρ της επαναφοράς του 1:5 στο Δημόσιο, ξέραμε ότι θέλει να βάλει τους ιδιώτες και στην ασφάλιση και γι’ αυτό πρότεινε το ασφαλιστικό Πινοσέτ. Αλλά δεν ξέραμε, ότι σε μία κρίσιμη –για τον ίδιο – προεκλογική περίοδο θα έβγαινε να παρουσιάσει ένα τόσο αντικοινωνικό πρόγραμμα.
Πριν λιγες ημέρες το ΔΝΤ παραδέχθηκε ξανά πως ακολούθησε εγκληματική πολιτική στον τόπο μας. Ήδη το 2013 σε μελέτη του ο τέως επικεφαλής οικονομολόγος του ΔΝΤ, Ολιβιέ Μπλανσάρ παραδεχόταν λάθη. Την ίδια χρονιά, ο τότε υπουργός Υγείας, Άδωνις Γεωργιάδης δήλωνε «αν υπάρξουν απολύσεις γιατρών στον ΕΟΠΥΥ, σάς παρακαλώ αυτό δεν θέλω να το χρεωθεί η τρόικα, δεν θέλω να μου παίρνει τη δόξα ο Τόμσεν για τα αυτονόητα. Οι αποφάσεις είναι δικές μου».
Ο κόσμος καλείται λοιπόν να αποφασίσει αν θα πάει με το πρόγραμμα του ΔΝΤ στο αύριο ή με το πρόγραμμα κοινωνικής δικαιοσύνης. Ήρθε η ώρα να πάρουμε τη ζωή μας πίσω. 0κτώ χρόνια Μνημόνια ήταν αρκετά.
