Μια άλλη Ευρώπη

Τα αποτελέσματα των εκλογών στις περιφερειακές εκλογές του Βερολίνου, επιβεβαίωσαν ότι μια μείζων αλλαγή συντελείται στην Γερμανία, με προφανείς επιπτώσεις, στην υπόλοιπη Ευρώπη.

Το τοπίο είναι, ακόμη, αρκετά θολό, καθώς και το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα, που ήρθε πρώτο, υπέστη και αυτό σημαντική πτώση, προς όφελος του ευρωσκεπτικιστικού AFD. Προκύπτει, έτσι, πως το τελευταίο, όπως συμβαίνει με όλα τα ομοειδή σχήματα, δεν κινείται μονοσήμαντα, σε ένα συγκεκριμένο σημείο του πολιτικού χάρτη, αλλά έχει ικανότητα οριζόντιας διείσδυσης. Η καθοδική πορεία του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος, ωστόσο, δημιουργεί την προοπτική κυβερνητικής σύμπραξης, των Σοσιαλδημοκρατών, με τους Πράσινους και τις δυνάμεις της Αριστεράς. Αναλυτές, μάλιστα, αναφέρονται, ήδη, στο ενδεχόμενο, μια τέτοια κυβερνητική σύμπραξη που, αν μη τι άλλο, παραπέμπει σε άλλο επίπεδο πολιτικής και ιδεολογικής ισορροπίας, να επεκταθεί σε ομοσπονδιακό επίπεδο. Σε κάθε περίπτωση, το ενδεχόμενο πολιτικής «αποστρατείας» της κ. Μέρκελ, δημιουργεί νέα δεδομένα. Η Γερμανίδα καγκελάριος, αποτελεί σημείο αναφοράς και ισορροπίας, στη σημερινή Ευρώπη των χαμηλών προσδοκιών και της «χρυσής μετριότητας». Οπερ σημαίνει, ότι η διαφαινόμενη αποχώρηση της, θα διατάρασσε τις εύθραυστες ισορροπίες και θα ενίσχυε ακόμη περισσότερο, τις φυγόκεντρες δυνάμεις, εντείνοντας τα εκφυλιστικά και αποσυνθετικά φαινόμενα, στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Ειδικά, μάλιστα, στο ανατριχιαστικό ενδεχόμενο, της διαδοχής από τον σημερινό υπουργό Οικονομικών, τα σχετικά φαινόμενα θα αποκτήσουν μορφή χιονοστιβάδας, για έναν πολύ απλό λόγο: Γιατί ο κ. Σόιμπλε, με τον ακραίο δογματισμό του και το συγκρουσιακό του χαρακτήρα, δε μπορεί, σε καμιά περίπτωση, να τηρήσει τις ισορροπίες, που… με νύχια και δόντια κρατά μέχρι σήμερα, η καγκελάριος.

Ας μην ξεχνάμε, εξάλλου, ότι, σε ένα χρόνο από σήμερα, διεξάγονται και οι γενικές βουλευτικές εκλογές στη χώρα, με αβέβαιη την τελική έκβαση, αλλά προεξοφλημένη την κοινοβουλευτική εκπροσώπηση -και με υψηλό ποσοστό- του AFD. Κατά σύμπτωση, στο ίδιο χρονικό διάστημα, είναι προγραμματισμένες, αλλεπάλληλες εκλογικές αναμετρήσεις (βουλευτικές, προεδρικές, αλλά και δημοψηφίσματα) σε μια σειρά ευρωπαϊκές χώρες, από την Ιταλία και την Ισπανία, μέχρι την Ολλανδία και τη Γαλλία, με κοινό παρονομαστή τη βέβαιη ενίσχυση, των ακροδεξιών ή ευρωσκεπτικιστικών κομμάτων, που σε ορισμένες περιπτώσεις, όπως Γαλλία και την Ολλανδία, αναμένεται και να «κόψουν το νήμα». Αποτελεί κοινό τόπο, ότι, μετά απ’ αυτές τις αναμετρήσεις, θα έχουμε μια άλλη Ευρώπη, που δε μπορούμε, ίσως, καν να φανταστούμε…