Βλέπαμε χθες όχι απλώς την εμφανή «προσγείωση» του Αλέξη Τσίπρα στην φετεινή ΔΕΘ σε μια πραγματικότητα χωρίς πολλές-πολλές δυνατότητες παροχών, αλλά και σε θέσεις όπως εκείνες που αφορούν την δημιουργία δημοσιονομικού χώρου, ή πάλι την συνύπαρξη (ή μη…) με το ΔΝΤ, οι οποίες ως θέσεις – αν όχι και ως εκφορά λόγου – μας θύμισαν ανάλογες πρόσφατες τοποθετήσεις Γιάννη Στουρνάρα. Αν όντως, όπως γράφτηκε δεξιά και αριστερά, επρόκειτο για «άνοιγμα προεκλογικής εκστρατείας» τότε θα πρόκειται για προεκλογική εκστρατεία σαφώς χαμηλών πτήσεων…
Πάμε τώρα σε μιαν άλλη περιοχή της παρουσίας Τσίπρα, η οποία «δένει» απόλυτα με τις ώρες (και τις εικόνες στην Πνύκα) του περάσματος Εμμανουέλ Μακρόν από την Ελλάδα. Θύμιζε ο Τσίπρας ότι ο πυρήνας του ΣΥΡΙΖΑ, το βάθρο επί του οποίου χτίστηκε ο Συνασπισμός υπήρξε ο «αριστερός Ευρωπαϊσμός». Με αυτό σαν αναγωγή, πήρε την άκρια του κουβαριού Μακρόν για την ανάγκη δημιουργίας «μιας νέας αρχιτεκτονικής της Ευρώπης» , για να την αποδεχθεί με την παρατήρηση ότι αυτή η νέα αρχιτεκτονική μπορεί να οικοδομηθεί «σε συνεργασία [καθώς] μπορούν να συμπέσουν και διαφορετικές λογικές». Αυτό ακριβώς μπορεί/θα μπορούσε να προκύψει άμα η Ευρωπαϊκή διαδικασία χτιστεί «όχι σε τιμωρητική λογική και κανόνες» (εδώ, σημειώστε την αντήχηση της θέσης Μακρόν στην Πνύκα, όλα αυτά δε δυο βδομάδες πριν τις Γερμανικές εκλογές!…) και «μακριά από γραφειοκρατικούς, κλειστούς μηχανισμούς […] με βάση αιρετά όργανα και λογοδοσία των ηγετών». Δεν ξέρουμε αν ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας συνειδητοποιούσε πόσο μακριά πάει αυτή η κουβέντα, πόσο δηλαδή αντιτίθεται στην Γερμανική λογική και στην τεχνοκρατική παράδοση της «Ευρώπης» των τελευταίων δεκαετιών. (Ή μάλλον το συνειδητοποιούσε αρκετά, αφού στάθηκε με έμφαση στο ότι «πίσω από κλειστές πόρτες γίνονται τεράστια λάθη».
Η πιο πολιτική/ιδεολογικοποιημένη διασταση αυτής της πτυχής της παρουσίας Τσίπρα στην ΔΕΘ αναδείχθηκε όταν δημοσιογράφος θέλησε να τον βάλει στην γωνία ανατρέχοντας στο δημοψήφισμα του 2015 (που προσπεράστηκε/ανατράπηκε de facto) και συνδυάζοντάς το αυτό με τις αμεσοδημοκρατικές ιδέες διαβούλευσης που έβαλε στο τραπέζι για «Το Μέλλον της Ευρώπης» ο Μακρόν αλλά και με τις φημολογούμενες προθέσεις της Κυβέρνησης για δημοψηφισματική διαβούλευση γύρω από την αναθεώρηση του δικού μας Συντάγματος (το οποίο έχει επ’ εσχάτων αποκτήσει τόσους Ηρακλείς!). Αφού ψυχρά παραμέρισε την συζήτηση για την τελευταία διάσταση , στάθηκε με μιαν ενδιαφέρουσα φόρμουλα στην συνολική υπόθεση της προσφυγής στην λαϊκή κρίση για τα μεγάλα , θεσμικά διακυβεύματα: «Είναι ανάγκη να μην φοβόμαστε τον λαό».
Είναι ενδιαφέρον να σημειώσει κανείς ότι αυτού του είδους ο λόγος εκφερόταν την ίδια μέρα που η δημοσκοπική «αγορά» έδειχνε μιαν ελαφρά βελτίωση των Συριζέϊκων ποσοστών, με ταβάνωμα της προπορευόμενης Ν.Δ. (που θα λάβει δια του Κυριάκου Μητσοτάκη τον λόγο την επόμενη Κυριακή).
