ΜΙΑ ΜΙΚΡΗ χώρα όπως η Ελλάδα είναι λογικό να μην μπορεί να παράγει προϊόντα υψηλής τεχνολογίας.
ΕΙΝΑΙ όμως παράλογο να μην μπορεί να καλύψει τις ανάγκες της ούτε σε χοιρινό κρέας.
ΠΑΡΑ το γεγονός ότι η χώρα έχει γεμίσει με σουβλατζίδικα, η παραγωγή χοιρινού κρέατος είναι περιορισμένη στο 30% των αναγκών.
ΚΑΝΕΝΑΣ δεν φρόντισε να αυξήσει την παραγωγή δίνοντας κίνητρα σε νέους κτηνοτρόφους, ειδικά σε ορεινές περιοχές που τα χωριά σβήνουν.
ΑΝΤΙΘΕΤΑ, άφησαν ασύδοτη την αγορά να εισάγει χοιρινό ακόμα και από τις Ινδίες.
ΔΥΣΤΥΧΩΣ η χρεοκοπία της χώρας και τα μνημόνια δεν μας έχουν βάλει μυαλό.
ΓΙΑΤΙ μια χώρα που δεν παράγει είναι καταδικασμένη να σέρνεται.
ΓΙ’ ΑΥΤΟ είναι τουλάχιστον υποκριτικό να διαμαρτύρονται κάποιοι επειδή ακρίβυνε το σουβλάκι.
ΑΠΟ τη στιγμή που η ζήτηση από τους Κινέζους εκτίναξε τις τιμές στην Ευρώπη, οι επαγγελματίες είναι υποχρεωμένοι να αυξήσουν την τιμή.
ΒΕΒΑΙΑ η εξέλιξη αυτή μπορεί να γίνει ευκαιρία και να κινητοποιήσουν τους αρμόδιους φορείς προκειμένου να δώσουν κίνητρα για τη δημιουργία μονάδων που θα αυξήσουν την εγχώρια παραγωγή.
ΟΤΑΝ δεν μπορούμε να καλύψουμε βασικές ανάγκες σε γάλα και κρέας, τότε είναι σίγουρο ότι πολύ σύντομα θα βρεθούμε και πάλι σε κατάσταση ομηρίας από τους δανειστές.
ΓΙΑ ΤΑ δεινά που μας βρίσκουν, δεν φταίνε πάντα οι ξένοι.
