Για «μαύρο μέτωπο» έκανε λόγο ο πρωθυπουργός, κατά την προχθεσινή του ομιλία, στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ.
Ορισμένοι ενοχλήθηκαν, όπως ήταν αναμενόμενο, κάποιοι άλλοι όμως είχαν φροντίσει να τον δικαιώσουν προκαταβολικά, καταγράφοντας αξιοσημείωτες επιδόσεις, στον τομέα της «μαύρης προπαγάνδας». Γνωρίζαμε, μέχρι τώρα, το κυρίαρχο αφήγημα, που πρόβαλλαν οι υποστηρικτές του παλιού πολιτικού κατεστημένου, ήταν πως η χώρα, στα τέλη του 2014, βρισκόταν σε πορεία… εξόδου απ` το Μνημόνιο, την οποία ανέκοψε η εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, που μας έφερε ένα τρίτο «αχρείαστο» μνημόνιο. Τώρα, λοιπόν, που ο δρόμος προς την πραγματική έξοδο, από τον Μνημονιακό εφιάλτη, αρχίζει να γίνεται ορατός, κάποιοι, με το μανδύα του έγκυρου, ανεξάρτητου παρατηρητή, εμπλουτίζουν το αφήγημα, υποστηρίζοντας ότι οι ίδιοι οι δανειστές πρόσφεραν στη νεοεκλεγμένη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, τη δυνατότητα εξόδου από το Μνημόνιο, αλλά η τελευταία, προφανώς έχοντας καταληφθεί από κάποια σαδομαζοχιστική μανία, αρνήθηκε την προσφερόμενη λύτρωση! Υποστηρίζουν, μάλιστα, ότι αυτή η «λυτρωτική» λύση, είχε αποτυπωθεί στη γνωστή ως Ενδιάμεση Συμφωνία, της 20ης Φεβρουαρίου 2015. Δεν ξέρουμε αν η πρόωρη ζέστη έχει αρνητικές επιδράσεις, γιατί ειλικρινά απορούμε πως είναι δυνατό, έμπειροι σχολιαστές, να ερμηνεύουν έτσι τη σχετική συμφωνία, όταν απλή ανάγνωση της, δεν αφήνει την παραμικρή αμφιβολία, ότι σε αυτήν αποτυπώνονταν, έστω μέσα από περιφραστικές διατυπώσεις, όλες οι αξιώσεις των δανειστών, που είχαν προβληθεί ενόψει της τελευταίας αξιολόγησης του προηγούμενου προγράμματος, που είχαν οδηγήσει σε αδιέξοδο τις διαπραγματεύσεις με την προηγούμενη κυβέρνηση, μαζί με όσες δράσεις εκκρεμούσαν από προηγούμενες αξιολογήσεις, ταυτόχρονα δε, αποτελούσαν το «πρελούδιο» για το επόμενο πρόγραμμα, δηλαδή το επόμενο Μνημόνιο. Περί αυτού είχε μιλήσει, προϊδεάζοντας και την ελληνική κοινή γνώμη, ο κ. Σόιμπλε, καιρό πριν, επί συγκυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου. Γι` αυτό άλλωστε και η δυστοκία, στην ολοκλήρωση του προηγούμενου προγράμματος, αλλά και η μόνη εναλλακτική λύση που συζητούνταν για την «επόμενη μέρα», ήταν η προσφυγή στην περίφημη «πιστωτική γραμμή», με πιθανότερη εκδοχή, την εφαρμογή της ενισχυμένης εκδοχής της, που παρέπεμπε απευθείας σε υπογραφή νέου Μνημονίου. Η προοπτική αυτή είχε γίνει αποδεκτή, από την προηγούμενη κυβέρνηση, με σχετική δήλωση του τότε αντιπροέδρου της.
Την ολοκλήρωση, άλλωστε, του προηγούμενου προγράμματος, με όλες τις απεχθείς προϋποθέσεις, που αδυνατούσε να εκπληρώσει η προηγούμενη, είχε απαιτήσει ο πολύς κ. Ντάισελμπλουμ, από τη νεοεκλεγμένη κυβέρνηση, κατά την εδώ επίσκεψη του…
ΛΕΥΤ. ΚΑΝΑΣ
