Οπως προκΥπτει και από τη μελέτη των ιστορικών γεγονότων, η σημερινή πολιτική της Γερμανίας παρουσιάζει αρκετές ομοιότητες, τηρουμένων, βεβαίως, των αναλογιών, με την τακτική και τους σχεδιασμούς του Χίτλερ.
Είναι γνωστό πως και στη σκοτεινή εκείνη περίοδο, το ναζιστικό καθεστώς ακολουθούσε μια διαφοροποιημένη συμπεριφορά, απέναντι στις χώρες που κατακτούσε ή επεδίωκε να υποτάξει, ανάλογα με το μέγεθος, τη γεωπολιτική σημασία και τη φιλική ή μη διάθεση. Υπήρχαν, δηλαδή, περιπτώσεις χωρών, όπου η συμπεριφορά της ναζιστικής Γερμανίας ήταν, σχετικά, πιο ήπια, κάποιες δε φορές περιορίστηκε στην εγκατάσταση «συνεργάσιμων» κυβερνήσεων. Στην Ελλάδα, ο λαός της οποίας έδειξε από την πρώτη στιγμή την εχθρική του προδιάθεση, επιφυλάχθηκε η σκληρότερη μοίρα, όχι μόνο με την άγρια καταστολή και τις πρωτοφανείς ωμότητες, υπό τη μορφή μαζικών αντιποίνων, αλλά και με την ολοκληρωτική οικονομική αφαίμαξη, μέσω του «αναγκαστικού» κατοχικού δανείου. Αυτή η συμπεριφορά, που συνειρμικά μας φέρνει στο νου η επέτειος της 28ης Οκτωβρίου, δε διαφέρει και πολύ, εν πάση δε περιπτώσει παρουσιάζει σημαντικές αναλογίες με τη σημερινή στάση, της «δημοκρατικής» Γερμανίας.
Εξηγεί, σε σημαντικό βαθμό, την πιο σκληρή, έως άτεγκτη, στάση της σημερινής Γερμανίας (που υποτίθεται ότι έχει ξεκαθαρίσει τους λογαριασμούς της με το μαύρο παρελθόν της) απέναντι στη χώρα μας, που αντιμετωπίζεται και τώρα, ως υποτελής. Μας το έδειξε, αν δεν το καταλάβαμε, αυτή η γκρίζα- γραφειοκρατική φιγούρα, ο Λετονός κ. Ντομπρόβσκις, που ήρθε εδώ ως «γκαουλάϊτερ», να μας υπενθυμίσει ποιος είναι το «αφεντικό». Εφτασε, μάλιστα στο σημείο, ο «εκλεκτός» του Βερολίνου, στο απίστευτο σημείο, να κάνει υποδείξεις στην κυβέρνηση, για τις διαδικασίες, προφανώς δε και για το πρόσωπο που θα αντικαταστήσει την κ. Σαββαΐδου, στη νευραλγική θέση, του επικεφαλής της Γενικής Γραμματείας Δημοσίων Εσόδων! Παρεμπιπτόντως, μιλάμε για τον άνθρωπο που, ως πρωθυπουργός της Λετονίας, εφάρμοσε μια πολιτική τόσο «φιλολαϊκή», ώστε αναγκάστηκαν να φύγουν μετανάστες, οι μισοί, σχεδόν, πολίτες της χώρας.
Όταν αναγκάστηκε να εγκαταλείψει (ύστερα και από ένα πολύνεκρο δυστύχημα) το αξίωμα του, μπας και μείνει κανείς χριστιανός στην πρώην Σοβιετική Δημοκρατία, «ανταμείφθηκε» με τη θέση του αντιπροέδρου της Κομισιόν, με τις ευλογίες του Βερολίνου. Αυτός ο άνθρωπος ήρθε στην Αθήνα, ως τοποτηρητής και ανθύπατος. Ισως για να μας θυμίσει ότι θέλουν να μετατρέψουν και την Ελλάδα σε Λετονία. Όχι πως δεν το ξέραμε, δηλαδή.
