Της Ιωάννας Λιούτα από την Κυριακάτικη Kontranews
Μακροχρόνια άνεργοι χαρακτηρίζονται όσοι είναι χωρίς εργασία για περισσότερο από 12 μήνες. Η μακροχρόνια ανεργία έχει οδυνηρές κοινωνικές συνέπειες για τα άτομα που την βιώνουν, και σοβαρές επιπτώσεις στο σύνολο της κοινωνίας. Πλήττει όλες τις κοινωνικές ομάδες ανεξαρτήτως φύλου, ηλικίας και μόρφωσης, αυξάνεται χρόνο με τον χρόνο και είναι μία από τις αιτίες της επίμονης φτώχειας. Οι άνεργοι είναι επί χρόνια αντιμέτωποι όχι μόνο με την αβεβαιότητα, αλλά και με την αμφισβήτηση, από τον κοινωνικό περίγυρο. Είναι αποδέκτες ενός ιδιότυπου ρατσισμού: Ο άνεργος ερμηνεύεται από πολλούς ως «τεμπέλης» ή «καλομαθημένος». Είναι απομονωμένοι και περιθωριοποιημένοι, γεμάτοι με αισθήματα ντροπής και ενοχής.
Η πολιτεία, τους αναφέρει ως αριθμούς, ως ποσοστό. Οι μακροχρόνια άνεργοι δεν είναι ένας ψυχρός αριθμός. Είναι νέοι άνθρωποι, με όνειρα και όρεξη για δουλειά, με φιλοδοξίες που ζουν μία παρατεταμένη εφηβεία, εξαρτώμενοι από την οικογένειά τους.Είναι μεσήλικες εξαρτώμενοι από την πενιχρή σύνταξη των γονιών τους, οικογενειάρχες που δεν μπορούν να εξασφαλίσουν τα βασικά αγαθά στην οικογένειά τους, πολλοί κοντά στην συνταξιοδότηση.
Ας δούμε την «μέριμνα» της Κυβέρνησης και τις οδηγίες της Ευρωπαϊκής Επιτροπής:
– Εφάπαξ βοήθημα,400 ευρώ, αποκλείοντας τους περισσότερους (επίσημα είναι 550.000 και θα πάρουν το επίδομα 145.000 περίπου).
– O Πρωθυπουργός, θριαμβολογώντας, ανακοίνωσε πριν από λίγο καιρό τη δημιουργία 100.000 νέων θέσεων εργασίας και θέσπισε τον υποκατώτατο μισθό των 200 ευρώ (άρθρο 2 της Αρθμ. Οικ. 39539/996 (ΦΕΚ 4261Β/2020). Η κυβερνητική απόφαση θεσπίζει τον απόλυτο ευτελισμό των εργαζομένων, εκμεταλλεύεται την απόγνωση των μακροχρόνια ανέργων, κλείνοντας το μάτι σε εγχώρια και ξένη εργοδοσία(για μεγαλύτερη κερδοφορία), καθιερώνοντας το φθηνό εργατικό δυναμικό της χώρας. Ο δε Υπουργός Εργασίας κ. Γιάννης Βρούτσης, τους χαρακτήρισε «ωφελούμενους».
– Ο Υπουργός Ανάπτυξης κ. Άδωνις Γεωργιάδης –μαγεμένος από την δύναμη της εξουσίας και χορτασμένος από τις υψηλές αποδοχές που του αποφέρει- τους αποκάλεσε φοροφυγάδες (εφόσον επιβιώνουν).
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, πρότεινε στα κράτη- μέλη και εξέδωσε οδηγίες για την αντιμετώπιση της μακροχρόνιας ανεργίας:
– Εξατομικευμένο σχέδιο, ενθάρρυνση για την εγγραφή του ανέργου στην σχετική υπηρεσία απασχόλησης, η οποία θα στοιχειοθετεί σε κάθε εγγεγραμμένο μακροχρόνιο άνεργο,μια ατομική σε βάθος αξιολόγηση, για να προσδιορίσει τις ανάγκες και τις δυνατότητές του, το αργότερο στους 18 μήνες ανεργίας.
– Καθοδήγηση, περαιτέρω εκπαίδευση και κατάρτιση, υποστήριξη για στέγαση, μεταφορά, υπηρεσίες παιδικής μέριμνας, ή αποκατάσταση.
Ακόμα και το ΔΝΤ στην έκθεση του (Αύγουστος 2020), μας ψέγει.
Σύμφωνα με την μελέτη: Στην Ευρώπη, πρωταθλήτρια στην υψηλότερη μακροχρόνια ανεργία, είναι η Ελλάδα κατά τη διετία 2018 – 2019. Ένας στους πέντε Έλληνες ήταν μακροχρόνια άνεργος. Το 75% των ανέργων στην Ελλάδα, ήταν μακροχρόνια άνεργοι και έπεται η Σλοβακία, η Ιταλία και η Βουλγαρία.
Τα στοιχεία για το πώς αντιμετωπίζουν οι Ευρωπαϊκές χώρες την μακροχρόνια ανεργία, είναι άκρως ενδιαφέροντα: Ενώ η Ελλάδα, η Βουλγαρία, η Ουγγαρία και η Σλοβενία δίνουν προτεραιότητα στην δημιουργία θέσεων εργασίας (voucher, οχτάμηνα κ.λπ.), χώρες όπως η Αυστρία, η Γερμανία, η Γαλλία, η Κροατία, η Λετονία, η Πορτογαλία και η Φινλανδία δίνουν προτεραιότητα στα προγράμματα κατάρτισης. Αναφέρεται ότι η επιδότηση της ανεργίας, επί μακρόν, δίνει στους ανέργους τον χρόνο να επωφεληθούν από τα προγράμματα κατάρτισης, να αυξήσουν τα προσόντα τους και να αναπτύξουν αναγκαίες δεξιότητες.
Ο Γραμματέας του ΜέΡΑ25 κ. Γιάνης Βαρουφάκης έχει επισημάνει ότι: «Η μεγαλύτερη πληγή της 10ετούς πλέον κρίσης στη χώρα μας είναι η ερημοποίηση, η μαζική μετανάστευση των νέων στο εξωτερικό προς αναζήτηση εργασίας. Η εσωτερική υποτίμηση, ο μεθοδολογικός πυρήνας του διαρκούς μνημονίου (όπως και να αποκαλείτε: μνημόνιο Ι, ΙΙ, ΙΙΙ, μεταμνημόνιο, ενισχυμένη επιτήρηση, επιτροπεία, κ.λπ.) δημιούργησε την φτωχοποίηση των Ελλήνων, τα λουκέτα, την τεράστια ανεργία, τους μισθούς-χαρτζιλίκι και το χειρότερο: τις χαμηλές προσδοκίες. Απουσία ενός κοινωνικού πλαισίου προστασίας, για πάνω από 1,5 εκατομμύριο ανέργους, το μόνο αποκούμπι τους είναι οι πενιχρές συντάξεις των γονιών τους».
Οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι εύκολα προβαίνουν σε κατηγορίες προκειμένου να αποτινάξουν από πάνω τους τις εγκληματικές ευθύνες, να δικαιολογήσουν την αδιαφορία τους και να συνεχίζουν να κρύβονται πίσω από ποσοστά (ανακριβή). Οι επίσημοι αριθμοί δεν ανταποκρίνονται στη πραγματικότητα. Πρέπει να θεσπιστεί ένα ουσιαστικό πακέτο ανακούφισης και ένα σχέδιο δραστικής αντιμετώπισης της ανεργίας, όπως παροχή βασικού (ατομικού) εγγυημένου εισοδήματος για όλους (χωρίς καμία μείωση των ισχυόντων επιδομάτων αναπηρίας κ.λπ.).
Χιλιάδες άνεργοι αναζητούν το αυτονόητο, μία θέση εργασίας. Οι μακροχρόνια άνεργοι δεν μπορούν να αντιδράσουν, διότι είναι διάσπαρτοι και ανοργάνωτοι. Καμία κυβέρνηση δεν μπορεί να μιλά για ανάπτυξη, όταν οι μακροχρόνια άνεργοι πληθαίνουν και περισσότερο όταν τους εμπαίζει, τους ευτελίζει και τους εξαπολύει κατηγορίες.
*Πολιτικός Επιστήμονας, μέλος της ΚΕ του ΜέΡΑ25
