Ενώ λοιπόν, εμείς θα συνεχίσουμε να λειτουργούμε στα απόνερα των τηλεοπτικών αδειών, ενώ τα πολιτικά επιτελεία θα στρέφονται στην προετοιμασία της ΔΕΘ και της εκεί παρουσίας Τσίπρα/Μητσοτάκη ενώ θα μπαίνει σε τελική ευθεία η Σύνοδος του Νότου στην Αθήνα (αρκετή σιγή, εδω, όχι;) αλλά και το πρώτο Eurogroup “μας”, έχουμε στην Γερμανία μια σειρά από περιφερειακές εκλογικές αναμετρήσεις. Μεκλεμβούργο/Πομερανία αυτή την Κυριακή, Βερολίνο σε τρεις εβδομάδες. “Και τι μας ενδιαφέρον αυτά;” μαντεύουμε το εύλογο ερώτημα.
Θα πρεπε η απάντηση να είναι “μας ενδιαφέρουν και μας κόφτουν, γιατί κάθε εξέλιξη στην Γερμανία δημιουργεί απόνερα σ’ εμάς”, όμως εδώ το πράγμα πάει πιο μακριά. Πράγματι, δεν πρόλαβε ο Αλέξης Τσίπρας να καταθέσει (στην (Real News) την άποψη ότι η Ελλάδα δεν ζητάει, αλλ’ απαιτεί την ενεργοποίηση της υπεσχημένης ελάφρυνσης του Ελληνικού χρέους, δεν πρόλαβε να γενικευθεί και το Ελληνικό αίτημα για μείωση (=εκλογίκευση) του στόχου πρωτογενούς πλεονάσματος, και “ανέβηκε” στο κύμα πάλι η διευκρίνηση: “όλα αυτά, μετά τις Γερμανικές εκλογές”. Και μπορεί ο Έλληνας πρωθυπουργός να πάσχισε να το ξορκίσει, αυτό, ο ίδιος λέγοντας ότι δεν νοείται να εξαρτάται απο τις εσωτερικές πολιτικές διεργασίες “μιας χώρας” (=της Γερμανίας) κάτι τέτοιο, όμως… εξαρτάται! Απόλυτα.
Ενώ όμως κανονικά οι Γερμανικές βουλευτικές εκλογές είναι για του χρόνου τέτοιον καιρό (με τις, περισσότερο παρακολουθούμενες, Γαλλικές να είναι για την άνοιξη του 2017…), οι τωρινές αναμετρήσεις μπορεί να φέρουν εσπευσμένες εξελίξεις. Δείτε πώς: στο Μεκλεμβούργο/Πομερανία (κρατίδιο της Ανατολικής Γερμανίας), οι προβλέψεις ήταν για πρώτους τους Σοσιαλδημοκράτες/SPD, δεύτερους του Εναλλακτικούς για την Γερμανία/AfD (κοντά στο 25%), τρίτους μόλις τους Χριστιανοδημοκράτες της Μέρκελ/CDU (κάτω του 20%), με την Αριστερά στο 9% και τους Πράσινους λίγο πιο κάτω. Αν κάτι τέτοιο – σχηματικά – επαληθευθεί στις κάλπες, “ξηλώνοντας” την τωρινή (τοπική) κυβέρνηση συμμαχίας Σοσιαλιστών-Χριστιανοδημοκρατών, δίνεται ένα πρόσθετο σήμα κινδύνου για την Καγκελάριο Μέρκελ για τις επιλογές της (ιδίως στο Μεταναστευτικό) και για τις προοπτικές της να είναι (πάλι, για τέταρτη φορά) επικεφαλής του CDU/υποψήφια Καγκελάριος στις εθνικές εκλογές. Αν, τώρα, και στην πόλη-αυτοτελές κρατίδιο του Βερολίνου, παλιότερα “κέντρο” του SPD, υπάρξει κάτι αντίστοιχο για τα δυο μεγάλα κόμματα που τώρα συγκυβερνούν, τότε θα μπορούσε ο επικεφαλής των Σοσιαλδημοκρατών Ζιγκμαρ Γκάμπριελ να παρακινηθεί να εκτροχιάσει ο ίδιος την τωρινή Κυβέρνηση Συνασπισμού CDU/SPD που λειτουργεί σε εθνικό επίπεδο. Γιατί; Διότι άμα φθάσει στις εθνικές εκλογές το SPD σφιχταγκαλιασμένο με τους Χριστιανοδημοκράτες, κινδυνεύει να χάσει την σχετική βελτίωση της θέσης του που έχει προκύψει απο την φθορά της CDU. Οπότε, θα είχαμε επίσπευση των Γερμανικών εκλογών… Ας σημειωθεί ότι προς ανάλογη κατεύθυνση, με επίσπευση των εξελίξεων στην συνήθως αργή/σταθερή Γερμανική πολιτική σκηνή, μπορεί να επιδράσει και η ανησυχία των Χριστιανοκοινωνιστών, της CSU/”αδελφού κόμματος” του CDU που λειτουργεί στην Βαυαρία. Δεξιότερο/συντηρητικότερο απο το κομμα της Μέρκελ, η CSU του Χόρστ Ζέεχοφερ αισθάνεται καυτή την ανάσα των υπερσυντηρητικών/αντι-Ευρωπαϊστών της AfD και θάθελε επίσπευση των εξελίξεων πριν χάσει κι άλλες δικές της δυνάμεις προς αυτήν την κατεύθυνση. Όλα αυτά, τι κάνουν; Πρώτον, ενδεχομένως επιταχύνουν τις Γερμανικές εξελιξεις – ας πούμε “καλό”. Δεύτερον, τις καθιστούν ακόμη πο απρόβλεπτες – θα λέγαμε “κακό”. Τρίτον, τα εσωτερικά της Γερμανίας θα αφήνουν όλο και λιγότερο έδαφος στην ηγεσία της να “κοιτάξει” προς τα έξω, πλην Προφυγικού – πάλι “κακό”.
