Ήταν το ευρωπαϊκό πρόσωπο της ΝΔ. Με δωδεκαετή απολογισμό στον άξονα Στρασβούργο -Βρυξέλλες και καλή θητεία στην κυβέρνηση Καραμανλή. Με τον Μητσοτάκη μπορούσε να είναι καλός Επίτροπος, αν και ήθελε το υπουργείο Παιδείας. Κατέληξε στο υπουργείο Εργασίας.
Ως αντιπρόεδρος στο κόμμα και θριαμβευτής επί του Γεωργιάδη στο ψηφοδέλτιο -αλλά και «παιδί της οικογένειας»- υποτίθεται πως είχε κάποια «δικαιώματα». Π.χ. το δικαίωμα της νομοθετικής πρωτοβουλίας. Φευ! Μια μέρα έγινε ότι και με τους υπολοίπους. Από το μέγαρο Μαξίμου του έστειλαν ένα νομοσχέδιο: πάρτο και πήγαινέ το στη Βουλή να γίνει νόμος.
Το είχαν έτοιμο από καιρό, αλλά δεν μπορούσαν να εμπιστευτούν τον Βρούτση. Ότι ο Κωστής Χατζηδάκης δεν έχει την «ιδιοκτησία» του εκτρώματος που ανατρέπει τις εργασιακές σχέσεις προκύπτει από τον τρόπο με τον οποίο προσπαθεί να το υπερασπισθεί.
Άρχισε αμήχανα, προχώρησε ερασιτεχνικά, συνέχισε επιθετικά, κατέληξε προκλητικά. Όπως ο νόμος του στήνει στον τοίχο τον κόσμο της εργασίας, ο ίδιος πυροβολεί τον εαυτό του χωρίς έλεος – για να του βάλει καλό βαθμό ο Σκέρτσος.
Είναι σαν τον Κλούνεϊ στο Gravity, που βρέθηκε να περιπλανάται στο αχανές διάστημα – χωρίς καν τη Σάντρα Μπούλοκ. Τη μια λέει ότι εξασφαλίζει χρόνο για τους εργαζομένους και δεν θα μείνουν στα κλαριά οι ελιές τους – που δεν έχουν.
Την άλλη ότι δεν χάνουν εισόδημα, γιατί μπορεί να μην παίρνουν λεφτά αλλά θα παίρνουν ρεπό. Την Τρίτη εισάγει την θεωρία του γάμου στη σχέση εργοδότη εργαζομένου: αν δεν μπορούν μαζί καλυτέρα να χωρίζουν.
Το νομοσχέδιο είναι νιτρογλυκερίνη στα θεμέλια της κοινωνίας, γιατί καταργεί τη σχέση των «κοινωνικών εταίρων» που διαμορφώθηκε στο χρόνο και αποτυπώθηκε στην εργασιακή νομοθεσία. Ταραχώδης, αλλά τελικά λειτουργική. Οι δυο πλευρές έχουν απόθεμα εμπιστοσύνης – παρά τις εντάσεις τους – και πάντα βρίσκουν την άκρη.
Το νομοσχέδιο Μητσοτάκη-Χατζηδάκη τινάζει στον αέρα το σχήμα ταξικής συνύπαρξης -δια της αναμέτρησης και της διαπραγμάτευσης- στο οποίο στηρίζεται η παραγωγική διαδικασία. Προσπαθώντας να τα δώσει όλα στους εργοδότες, με τον ευφημισμό «προστασία των εργαζομένων», βάζει την υπογραφή του στην πιο ακραία θεωρία του Μητσοτάκη: δεν χρειάζονται συνδικαλισμοί, απεργίες και διαπραγματεύσεις.
Αποφασίζει ο εργοδότης και αν επιχείρηση πάει καλά κάτι θα βγάλει και για το προσωπικό. Το σχήμα δεν θα δουλέψει. Οι εργαζόμενοι δεν αγοράζουν την επιστροφή στο «σφάξε με Αγά μου αγιάσω».
Οι εργοδότες -αν εξαιρεθούν οι μεγάλες εταιρίες, με τις ανελέητες γραμμές παραγωγής σε συνθήκες κάτεργου- αντιλαμβάνονται ότι κάποιοι κηρύσσουν για λογαριασμό τους -ταξικό- πόλεμο που δεν τους ωφελεί.
Το μαχαίρι που τους δίνει ο Μητσοτάκης για να κόβουν μόνοι τους και το πεπόνι, στο τέλος θα αποδειχτεί εργαλείο για χαρακίρι. Πρώτος πέφτει επάνω του ο Χατζηδάκης.
Προσπαθώντας να τα δώσει όλα στους εργοδότες, με τον ευφημισμό «προστασία των εργαζομένων», βάζει την υπογραφή του στην πιο ακραία θεωρία του Μητσοτάκη: δεν χρειάζονται συνδικαλισμοί, απεργίες και διαπραγματεύσεις
ΤΟ ΧΑΒΑ ΤΗΣ Η ΑΓΚΥΡΑ
Τουρκικά ΜΜΕ προαναγγέλλουν συμφωνία ΑΟΖ με Παλαιστίνη
Αμερικανοί νομοθέτες ζητούν με επιστολή τους την παρέμβαση της Επιτροπής Διεθνούς Θρησκευτικής Ελευθερίας για την Τουρκία
Για επερχόμενη υπογραφή συμφωνίας για ΑΟΖ μεταξύ Παλαιστίνης και Τουρκίας κάνουν λόγο τα τουρκικά ΜΜΕ. Παρά το γεγονός ότι η είδηση αυτή προκαλεί εύλογη σύγχυση καθώς μια σχετική συμφωνία προϋποθέτει αν μη τι άλλο το και οι δύο πλευρές να αποτελούν αναγνωρισμένα κράτη, τόσο η εφημερίδα Γενί Σαφάκ, όσο και η εφημερίδα Τουρκιγιέ, αναφέρουν πως η Τουρκία ενέκρινε πρώτα απ’ όλα την συμφωνία ασφάλειας και συνεργασίας με την Παλαιστίνη. Παράλληλα, γράφουν πως αυτό αποτελεί το πρώτο βήμα για το «Μοντέλο Λιβύη», δημοσιεύοντας εικόνα σχετικού χάρτη που αποτυπώνει το τουρκικό πλάνο, στην οποία απουσιάζει παντελώς η ΑΟΖ Ελλάδας και Κύπρου. Υπενθυμίζεται πως ανάλογη συμφωνία είχε υπογραφεί μεταξύ Άγκυρας και Λιβύης. Το δημοσίευμα εν συνεχεία περιγράφει πως, όπως ακριβώς έγινε στην Λιβύη, τουρκικά στρατεύματα θα μεταβούν στην Παλαιστίνη και αναφέρουν πως αργότερα είναι ανοικτό το ενδεχόμενο υπογραφής συμφωνίας με αυτήν, για τις θαλάσσιες ζώνες.
Θυμίζουμε ότι, αμερικανικό «χαστούκι» δέχεται η Άγκυρα και ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, καθώς Αμερικανοί νομοθέτες ζητούν με επιστολή τους την παρέμβαση της Επιτροπής Διεθνούς Θρησκευτικής Ελευθερίας (USCIRF) για την Τουρκία. Οι Γερουσιαστές John Sarbanes (D-Md.) και Gus Bilirakis (R-Fla.) ηγήθηκαν της ομάδας νομοθετών, συμπεριλαμβανομένων των Dina Titus, Charlie Crist, Chris Pappas, Nicole Malliotakis και Victoria Spartz, οι οποίοι καλούν την USCIRF να συνεργαστεί με παγκόσμιους εταίρους σε μία συνεχή και συντονισμένη προσπάθεια, ώστε η κυβέρνηση Ερντογάν να λογοδοτήσει για τις επανειλημμένες παραβιάσεις θρησκευτικής ελευθερίας και ανθρωπίνων δικαιωμάτων. «Παρά τη διεθνή καταδίκη, το κράτος της Τουρκίας συνεχίζει να εμπλέκεται σε χρόνιες, τρομερές, συστηματικές παραβιάσεις της θρησκευτικής ελευθερίας του Οικουμενικού Πατριαρχείου», ανέφεραν τα μέλη του συνεδρίου. «Επιπλέον, το τουρκικό κράτος εξακολουθεί να απορρίπτει το νομικό καθεστώς και την ταυτότητα του Οικουμενικού Πατριαρχείου». Η αυστηρή επιστολή υποστήριξε ότι η Τουρκία που απορρίπτει την οικουμενικότητα του Πατριαρχείου, παραβιάζει όχι μόνο την ελευθερία της συνείδησης, της πίστης και της θρησκείας για όλους τους Έλληνες Ορθόδοξους χριστιανούς πολίτες της Τουρκίας, αλλά και για τους 300 εκατομμύρια Ορθόδοξους Χριστιανούς παγκοσμίως που εμπίπτουν στην πνευματική ηγεσία του Οικουμενικού Πατριάρχη. Ανέφερε επίσης τη μετατροπή του βυζαντινού καθεδρικού ναού της Αγίας Σοφίας σε τζαμί τονίζοντας ότι «η κατάσταση της αυθαίρετης μετατροπής της Αγίας Σοφίας από την Τουρκία σε τζαμί τον Ιούλιο του 2020 αποτελεί παραβίαση των υποχρεώσεων της Τουρκίας σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο». «Οι σοβαρές παραβάσεις ενάντια σε ένα θρησκευτικό σύμβολο του επιπέδου του Οικουμενικού Πατριάρχη και του Πατριαρχείου μας πρέπει να έχουν σημαντικές συνέπειες», ανέφεραν οι νομοθέτες.
