«Κοινωνικά πακέτα» ή πώς η ιστορία επαναλαμβάνεται ως ιλαροτραγωδία

Με την ανακοίνωση και μάλιστα με… διάγγελμα από τον πρωθυπουργό κ. Αλέξη Τσίπρα της διανομής ποσού 617 εκατ. ευρώ σε 1,6 εκατ. συνταξιούχους από το «πλεόνασμα» επιβεβαιώνεται για πολλοστή φορά η διαπίστωση ότι η ιστορία στην Ελλάδα επαναλαμβάνεται ως… ιλαροτραγωδία και ότι ουδέποτε τα παθήματα γίνονται μαθήματα με μόνιμα θύματα ολόκληρη τη χώρα και μόνιμα προδομένος ο ευκολόπιστος ελληνικός λαός.

Η ανακοίνωση αυτή συνοδεύθηκε από έντονες αντιδράσεις σύσσωμης της αντιπολίτευσης και, φυσικά, της «αναμάρτητης» Νέας Δημοκρατίας, η οποία σε ανακοίνωσή της χαρακτηρίζει «πανικόβλητο, απερχόμενο και φοβισμένο» τον κ. Τσίπρα «από την κοινωνική κατακραυγή».

Προσέξτε, λοιπόν, τις συμπτώσεις, που ως επαναλαμβανόμενες, όπως λένε, παύουν να είναι συμπτώσεις, αλλά μάλλον «κατάρα»:

-Κατά τη μακρά προεκλογική περίοδο του 1981 ο τότε πρωθυπουργός (Νέα Δημοκρατία) Γεώργιος Ράλλης εγκαταλείποντας τη δημοσιονομική σωφροσύνη εξήγγελλε συνεχώς παροχές σε… είδος και σε χρήμα και, φυσικά, έδινε υποσχέσεις για κομματικές προσλήψεις στον απέραντο και τότε δημόσιο τομέα, αλλά ομολόγησε ότι αυτό ήταν μέγα λάθος του.

-Κατά την προεκλογική περίοδο του 1985 ο τότε πρωθυπουργός (ΠΑΣΟΚ) Ανδρέας Παπανδρέου υποσχόταν «ακόμα καλύτερες μέρες» και κατά την προεκλογική περίοδο του 1989 ακούστηκε η ιαχή «Τσοβόλα δώστ΄ όλα» και γέμισε ο δημόσιος τομέας από τις προσλήψεις κομματικών φίλων.

-Το ίδιο επαναλαμβανόταν και στις επόμενες προεκλογικές περιόδους με κορύφωση το «κοινωνικό πακέτο” 1,7 δις ευρώ που εξήγγειλε την 1η Σεπτεμβρίου του 2003, δηλαδή λίγο πριν από τις εκλογές του Μαρτίου του 2004, ο τότε πρωθυπουργός (ΠΑΣΟΚ) κ. Κώστας Σημίτης, με σκοπό να αντιστρέψει τα δυσμενή αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων!

– Στις 21 Μαρτίου του 2014 ο τότε πρωθυπουργός (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ) κ. Αντώνης Σαμαράς ανακοίνωσε το “κοινωνικό μέρισμα”, ύψους 450 εκατ. ευρώ από το «πλεόνασμα» του 2013. το οποίο αντλήθηκε, δήθεν, από μέρος του πλεονάσματος του 2013. Τότε, ο κ. Τσίπρας, σε ομιλία του στα Ιωάννινα τόνισε, μεταξύ άλλων, τα εξής: «Θεωρούμε πράξη ντροπής, πράξη καταισχύνης, πράξη ταπείνωσης του κάθε πολίτη αυτής της χώρας: Από τη μια να αρπάζουν το ψωμί από το τραπέζι εκατομμυρίων ανθρώπων. Και από την άλλη να τους πετούν κάποια ψίχουλα, για να εξαγοράσουν όπως φαντάζονται τη στήριξή τους στην ίδια πολιτική που τους έκλεψε το ψωμί κι έχει σκοπό να τους κλέψει και το τραπέζι και τις καρέκλες και το σπίτι. Ποιον περιμένει άραγε να πείσει για το success story ο πρωθυπουργός, δίνοντάς του μια βδομάδα πριν την κάλπη δυο- τρία κατοστάρικα; Πώς πετάει αυτό το ξεροκόμματο της άγνοιας και της περιφρόνησης στα μούτρα των Ελλήνων, επιχειρώντας έτσι να τους αφαιρέσει το τελευταίο που τους έχει απομείνει -την αξιοπρέπειά τους; Πώς μεταχειρίζεται τους ένστολους, σαν ανήλικα προς αποπλάνηση; Πώς αφού τους καταδίκασε στη φτώχεια, τώρα τους βγάζει στις εκπτώσεις;»

«Συμπτώσεις», λοιπόν…