Είχε σχηματιστεί μέχρι τώρα η εντύπωση, πως, η δυσανεξία που ένιωθαν πολλοί, κινούμενοι στον ευρύτερο χώρο της Κεντροαριστεράς, προς ότι συμβολίζει και παραπέμπει στο ΠΑΣΟΚ, είχε εγγενή αίτια.
Σε έλλειμμα κατανόησης, επί παραδείγματι, γι` αυτό που επεσήμανε ο Νίκος Μπίστης, ότι το ΠΑΣΟΚ ήταν, πάντοτε, πολλά πράγματα μαζί, ή σε μια αταβιστική αντίληψη, ότι στη Χαριλάου Τρικούπη επιβιώνουν δεινόσαυροι και λοιπά προϊστορικά τέρατα. Είχαμε αντιταχθεί από τούτη τη στήλη, όπως θα θυμούνται οι αναγνώστες, σε αυτή την αντίληψη, εκτιμώντας ότι, τουλάχιστον στο μυαλό πολλών εκ των εκφραστών αυτού του πρωτόγονου «αντι-ΠΑΣΟΚισμού», υπήρχε η αντίθεση, όχι προς κάποιο στιλ ή ύφος, αλλά στον ίδιο τον πυρήνα της ιδεολογικής φυσιογνωμίας του, όπως τον ενέπνευσε και επέβαλλε ο Ανδρέας Παπανδρέου, διαμορφώνοντας τον τρόπο πολιτικής σκέψης, πολλών γενιών, ως σήμερα. Η επιβεβαίωση αυτής μας της εκτίμησης, έρχεται μέσα από συγκεκριμένα δείγματα γραφής, του τελευταίου διαστήματος. Το ότι, από την πρώιμη, όσο και πρωθύστερη (γιατί άραγε;) ονοματολογία, απουσιάζει επίμονα, άρα σκόπιμα, οποιαδήποτε αναφορά, που να παραπέμπει στον όρο Σοσιαλιστικό ή Σοσιαλδημοκρατικό, κατά την πιο οικεία, σε ευρωπαϊκή κλίμακα, διατύπωση. Το δεύτερο και ακόμη πιο χαρακτηριστικό στοιχείο, είναι η επίθεση κατά του ηγέτη των Γερμανών Σοσιαλδημοκρατών Μάρτιν Σουλτς, που κυμάνθηκε από τη λεπτή ειρωνεία, μέχρι τις χοντροκομμένες προσωπικές αναφορές.
Ακόμη πιο αποκαλυπτική, του πολιτικού περιεχομένου, αυτών των επιθέσεων, ήταν η αιτία που τις προκάλεσε: Δηλαδή, η δήλωση του πρώην προέδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, την επομένη των εκλογών-του περασμένου Σεπτεμβρίου-ότι το κόμμα του, επιλέγει, ερμηνεύοντας το εκλογικό αποτέλεσμα, το ρόλο της αντιπολίτευσης! Για να καταλάβουμε: Οι εγχώριοι επικριτές-και υποτιθέμενοι ομοϊδεάτες-του κ. Σουλτς, τον κατηγορούσαν γιατί αρνούνταν την κυβερνητική συνεργασία με τις συντηρητικές δυνάμεις της χώρας του, όχι ως προϊόν ανάγκης και διαμορφωμένων συνθηκών, όπως μπορεί να γίνει το επόμενο διάστημα, αλλά ως στρατηγική επιλογή, συστατική της ίδιας της ύπαρξης του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος!! Ίσως έτσι εξηγούνται και οι έπαινοι, από τις ίδιες πλευρές, προς την κ. Μέρκελ, για τον «κεντρώο» ή και «Σοσιαλδημοκρατικό» της προσανατολισμό…
Για να μη μένει δε αμφιβολία, ότι αυτή η κριτική δεν έχει αμιγές πολιτικό περιεχόμενο, είχαμε, ως συμπλήρωμα και την επίθεση εναντίον του επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος, Τζιάνι Πιτέλα, επειδή επιμένει να δέχεται τον Αλέξη Τσίπρα, έστω και ως παρατηρητή.
ΛΕΥΤ. ΚΑΝΑΣ
