Ιδού γιατί οι προσλήψεις και επαναπροσλήψεις στο Δημόσιο συνεχώς έρχονται και επανέρχονται και τα Μνημόνια… μένουν!

Το «κεκτημενο δικαίωμα» όλων των κομμάτων, δεξιών, σοσιαλιστικών, οικουμενικών, εθνικών, αριστεροδεξιών, φιλελεύθερων, να θεωρούν το δημόσιο τομέα ως «φέουδο» ή ως «λάφυρο» μετά την ανάδειξή τους στην κυβέρνηση δεν… «αποποιήθηκε» ούτε η σημερινή «πρώτη Φορά Αριστερά», η οποία μάλιστα θυμίζει ημέρες μετά το 1981, όταν το ΠΑΣΟΚ, με εκατοντάδες χιλιάδες κομματικούς φίλους να ορέγονται επί δεκάδες χρόνια, αλλά να μη μπορούν να διορίζονται στο Δημόσιο ως «αριστεροί» ή ως «σοσιαλιστές», κέρδισε τις εκλογές της 18ης Οκτωβρίου και θέλησε να γεμίσει με «δικούς του» όλη την Κεντρική Διοίκηση και τον απέραντο κόσμο των δημόσιων επιχειρήσεων και οργανισμών με προσλήψεις.

Το ίδιο «κεκτημένο δικαίωμα» εφάρμοσαν και όλες οι μετέπειτα κυβερνήσεις, οι οποίες μάλιστα το ενίσχυσαν και με ένα άλλα «έθιμο», εκείνο των απολύσεων των κομματικών φίλων της προηγούμενης κυβέρνησης και επαναπρόσληψης των δικών τους κομματικών φίλων που είχαν απολυθεί από το ηττηθέν στις προηγούμενες εκλογές αντίπαλο κόμμα.

Έτσι, όλες οι τροπολογίες, τα νομοσχέδια και οι ρυθμίσεις που προωθεί η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ από την πρώτη κιόλας ημέρα ανάδειξής τους στην εξουσία για προσλήψεις, επαναπροσλήψεις και «τακτοποίηση» συμβασιούχων δεν είναι πρωτόγνωρες, αφού τα ίδια συνέβαιναν και στο παρελθόν και για το λόγο αυτό φτάσαμε στα Μνημόνια. Για του λόγου το αληθές, από το αρχείο μου ημέρα παραθέτω ενδεικτικά μερικές χαρακτηριστικές περιπτώσεις:

-Στις 31 Μαρτίου του 1994, δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως ο Νόμος 2190/1994, γνωστός ως «Νόμος Πεπονή», ο οποίος περιελάμβανε και διατάξεις για την απόλυση κομματικών φίλων της Νέας Δημοκρατίας και την επαναπρόσληψη κομματικών φίλων του ΠΑΣΟΚ, οι οποίοι απολύθηκαν από την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας. Με το Νόμο αυτό ακυρώνονταν όλοι οι προεκλογικοί διορισμοί και πάσης φύσεως υπηρεσιακές μεταβολές προσωπικού, οι οποίες έγιναν την περίοδο από 9 Σεπτεμβρίου έως τις 31 Οκτωβρίου 1993, δηλαδή επί κυβερνήσεως Μητσοτάκη. Το σύνολο των απολυόμενων υπολογιζόταν ότι ανερχόταν σε… 22.601 άτομα, από τα οποία 6.652 άτομα στη ΔΕΗ! Με τον ίδιο Νόμο επαναπροσλήφθηκαν οι υπάλληλοι του Δημοσίου, οι οποίοι απολύθηκαν το 1990 με βάση το Νόμο 1882/1990. Σύμφωνα με τις διατάξεις του Νόμου 2190/1994, μέχρι το τέλος του 1994 θα επέστρεφαν στο Δημόσιο οι απολυθέντες με το Νόμο 1882/1990, οι οποίοι είχαν κερδίσει πρωτόδικα, άσχετα αν… έχασαν στο Εφετείο! Σταδιακά και μέχρι τις 31 Δεκεμβρίου 1996 θα επέστρεφαν στις θέσεις τους και οι υπόλοιποι απολυθέντες συμβασιούχοι. Επίσης, δικαίωμα επαναπρόσληψης είχαν και όσοι υπηρετούσαν στο Δημόσιο και τον ευρύτερο δημόσιο τομέα και απολύθηκαν την περίοδο από 1 Ιανουαρίου 1990 έως και 31 Οκτωβρίου 1993, αλλά δεν υπάγονταν στις διατάξεις του Νόμου 1882/90! Δηλαδή, άνιση μεταχείριση κομματικών διορισμών και με τη «βούλα» του Νόμου!

-Στις 29 Σεπτεμβρίου του 1994, το προεδρείο της Κοινοβουλευτικής ομάδας του ΠΑΣΟΚ κατήγγελλε ευνοιοκρατία υπουργών της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ με παράνομους διορισμούς, δηλαδή κατά παράβαση του «νωπού» Νόμου 2190/94 ή «Νόμου Πεπονή»! Τότε, σε έγγραφο προς τους αρμόδιους υπουργούς το προεδρείο της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΠΑΣΟΚ τόνιζε ότι «οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ δυσανασχετούν έντονα όταν πληροφορούνται ότι και σήμερα γίνονται ευνοιοκρατικές προσλήψεις, ιδιαίτερα σε τράπεζες, δημόσιες επιχειρήσεις, ταμεία και οργανισμούς». Στην επιστολή αυτή, ειδική μνεία γινόταν για τις προσλήψεις, κατά παρέκκλιση του παραπάνω Νόμου, που είχαν γίνει στην ΕΥΔΑΠ και την Ολυμπιακή Αεροπορία, στα Καταστήματα Αφορολογήτων Ειδών και στα ΕΛΤΑ.

Σταματώ, διότι για τη συνέχιση τέτοιων περιπτώσεων από το παρελθόν χρειάζονται… τόμοι…