ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΕΛΙΓΓΩΝΗΣ
Η ταινία «καλωσήρθε το δολάριο» είναι κωμική, όμως αναδεικνύει μία δραματική νοοτροπία, που αποτυπώνει πλήρως την ρημαγμένη Ελλάδα της δεκαετίας του ’60: στα κακόφημα καμπαρέ της Τρούμπας περίμεναν πώς και πώς τα «ναυτάκια τα ζουμπουρλούδικα» για να αφήσουν τα ωραία τους λεφτά σε ένα διάλειμμα ανεφοδιασμού για τα πλοία του αμερικανικού πολεμικού ναυτικού. Ήταν τότε που, όσοι είχαν επιλέξει να παραμείνουν στην πάμφτωχη Ελλάδα και δεν είχαν πάρει τον δρόμο της ξενιτιάς, συμπεριφέρονταν περίπου ως ιθαγενείς που περίμεναν τα λεφτά των τουριστών για να διασφαλίσουν τα προς το ζην.
Από τότε έχουν περάσει πολλές δεκαετίες, η κατάσταση έχει αλλάξει άρδην και υποτίθεται ότι αντιστοίχως θα έπρεπε να είχε αλλάξει και η νοοτροπία: η χώρα μας ανήκει στις 40 πλουσιότερες του κόσμου –όσο κι αν αυτό το… έχουμε ξεχάσει έπειτα από 10 χρόνια Μνημονίων- και ταυτοχρόνως είναι μέλος στο πιο ισχυρό οικονομικό κλαμπ του πλανήτη: στην Ευρωζώνη. Επίσης, η χώρα μας υποτίθεται ότι έχει μάθει από τα παθήματά της. Δηλαδή, από όσα έγιναν την εποχή που ίσχυε η νοοτροπία του «καλωσήρθε το δολάριο». Τσιμεντωμένα ρέματα και παραλίες, πολεοδομικά και περιβαλλοντικά εγκλήματα, αλλά και μέρη της αρχαίας ελληνικής κληρονομιάς σκεπασμένα από τσιμέντο, σίδερα και ποιος ξέρει τί άλλο.
Υποτίθεται, λοιπόν, ότι τα παθήματα θα μας είχαν γίνει μαθήματα. Υποτίθεται ότι πλέον η Ελλάδα θα είχε αποβάλει την νοοτροπία της Τρούμπας και θα έβλεπε τους επίδοξους επενδυτές ως συνεργάτες και όχι ως ναυτάκια που έρχονται να εκτονωθούν αφήνοντας μία χούφτα δολάρια πίσω τους για τους πάφτωχους ιθαγενείς.
Κι όμως, με την περίπτωση του ΚΑΣ και του master plan της Cosco για τον Πειραιά, πολλά ΜΜΕ, αλλά και επισήμως η αξιωματική αντιπολίτευση υιοθετούν την νοοτροπία «καλώς ήρθε το δολάριο»: μόνο που πρόκειται για γουάν αντί για δολάριο και για Κινέζους λιμενάρχες αντί για τους Αμερικανούς του 6ου στόλου.
Ακόμη κι όταν η ίδια η εταιρεία κρατά χαμηλούς τόνους και περιμένει το ΚΑΣ να διασαφηνίσει τί επιτρέπεται και πού, ακόμη και τώρα που οι σχέσεις Αθήνας-Πεκίνου είναι εξαιρετικές και ο Αλέξης Τσίπρας ετοιμάζει ένα νέο ταξίδι στην Κίνα, το αφήγημα για τους «κακούς αρχαιολόγους» που… τους «βάζει η κυβέρνηση» επειδή… δήθεν «έχει αλλεργία στις επενδύσεις», παραμένει στην πρώτη γραμμή της επικοινωνιακής μάχης.
Και κάπως έτσι, αναδεικνύονται εκ νέου δύο κόσμοι, δύο πόλοι: εκείνοι που περιμένουν τους επενδυτές όπως τα «κορίτσια» περίμεναν τους ναύτες στην Τρούμπα κι εκείνοι που θέτουν αρχαιολογικούς, περιβαλλοντικούς, αλλά και εργασιακούς όρους, καθιστώντας σαφές πως όποιος έρχεται να επενδύσει στην Ελλάδα, θα πρέπει να σέβεται κάποιους κανόνες και όχι απλώς να είναι εξοπλισμένος με χάντρες, καθρεφτάκια και μερικά ξεροκόμματα για τους ιθαγενείς.
