Έγινε, λοιπόν, και αυτή η επίσκεψη του Αλέξη Τσίπρα – του Έλληνα Πρωθυπουργού – στο Βερολίνο. Φωτογραφήθηκε με την Άνγκελα Μέρκελ στον εξώστη της Καγκελαρίας, σε πόζες λίγο μόνο διαφοροποιημένες από εκείνες του Αντώνη Σαμαρά πριν δυο χρόνια. Διεκπεραιώθηκε το τυπικό της “πολιτικής διαπραγμάτευσης”, όχι αδιάφορο μεν πλην χωρίς αληθινό αποτέλεσμα σε επίπεδο προώθησης της δεύτερης αξιολόγησης του Μνημονιου-3 και “ανάκτησης” του εδάφους εμπιστοσύνης (όπως την εννοούν την εμπιστοσύνη οι “εταίροι” της Ελλάδα, εννοείται…) μετά την απόφαση για το επίδομα/βοήθημα προς τους χαμηλοσυνταξιουχους, που ο Ευκλείδης Τσακαλώτος παίρνει πάνω του την ευθύνη για την μη ενημέρωση των δανειστών. Επιχειρήθηκε να δοθεί (απο Τσίπρα) το μήνυμα “μαζέψτε το μαντρόσκυλο /Σώϋμπλε” που δυναμιτίζει κάθε πρόοδο. αντιδόθηκε μήνυμα (από Μέρκελ) “μην μου στοχοποιείτε τον βασικό μου σύμμαχο στην δύσκολη προεκλογική πορεία του 2017/τον Σώϋμπλε”. Και τώρα, όλοι επέστρεψαν στην βασική τους πολιτική διαδρομή. Με το πνεύμα των Χριστουγέννων να εγγυάται/να απειλεί μιαν ανάπαυλα κάποιων εβδομάδων…
Όπως κι αν αποτιμηθούν όλα αυτά, αξίζει να καταγράψει κανείς μια ψύχραιμη αλλά και πικρή παρατήρηση της (Σοσιαλδημοκράτισσσας, της αριστεράς πτέρυγας της SPD) Γκεζίνι Σβαν, στην εκδήλωση του Ιδρύματος “Ρόζα Λούξεμπουργκ” για την Ελλάδα και την Ευρώπη/”στο σταυροδρόμι” που προηγήθηκε κατά λίγες ώρες της επίσκεψης Τσίπρα στο Βερολίνο. Και όπου ο Ευκλείδης Τσακαλώτος και η Έφη Αχτσιόγλου παρουσίασαν τις ελληνικές θέσεις σ’ ένα κοινό που αποτύπωνε το ενδεχόμενο σχήμα Rot/Rot/Gruen μετά τις Γερμανικές εκλογές του 2017. [Αυτή την στιγμή, με την δημοσκοπική κυριαρχία Μέρκελ, ένα τέτοιο ενδεχόμενο φαντάζει απομακρυσμένο. Το ότι συζητιέται όμως σχήμα Σοσιαλδημοκρατών/Αριστεράς/Πρασίνων, “κάτι” σημαίνει…] Για την Σβαν “η σημερινή κρίση στην Ευρώπη αποτυπώνει μια κρίση πολιτιστική, στην οποία δεν υπάρχει αντιπρόταση”.
Μπροστά σ’ αυτήν την “πολιτιστική κρίση”, δηλαδή μπροστά στην εικόνα μιας Ευρώπης όπου η επιβολή και η πειθάρχηση έχουν τον πρώτο – αν όχι τον μόνο! – λόγο, είναι κρίμα που οι δικοί μας, ο Τσακαλώτος αλλά και ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας, δεν το πήγαν λίγο διαφορετικά με την υπόθεση του επιδόματος /βοηθήματος προς τους χαμηλοσυνταξιούχους που έκανε τον Σώϋμπλε να αφρίσει και τους “δικούς του” (Νταϊσσελμπλουμ, Ρέγκλινγκ) να συμπαραταχθούν πειθήνια παραμερίζοντας διαβουλεύσεις, διαδικασίες, Eurogroup και άλλα θεσμικά με το “πάγωμα” των βραχυπρόθεσμων μέτρων για το Ελληνικό χρέος. (Σημαντική λεπτομέρεια: βασική παράμετρος των μέτρων αυτών, το πάγωμα/σταθεροποίηση των επιτοκίων του χρέους. Την βδομάδα που πέρασε, η Fed ξεκίνησε τον ανοδικό κύκλο των επιτοκίων…).
Πώς εννοούμε το “διαφορετικά”; Μα επισημαίνοντας ότι αν σε έναν λαό, σε μια χώρα από την οποία συνεχώς ζητείται να αναδεχθεί την “ιδιοκτησία” του βαρύτατου προγράμματος το οποίο εφαρμόζει (με Κυβέρνηση της Αριστεράς, δε), δεν δοθεί μια έμπρακτη, απτή αίσθηση ότι “οι θυσίες αποδίδουν”, τότε πώς θα προχωρήσει η αποδοχή του ίδιου του Προγράμματος; Οποιουδήποτε προγράμματος!
Αυτή η πολιτιστική κρίση” είναι που θα διαλύσει τελικά την Ευρώπη. Για να γράφονται εν συνεχεία σοφά post mortem ή/και να αναζητούνται αίτια και ένοχοι.
