Η υπόθεση της πρόσφατης ποινικής δίωξης του Ανδρέα Γεωργίου νομικά αξιολογείται πολύπλοκη, λόγω των πολυσύνθετων τεχνοκρατικών και επιστημονικών της διαστάσεων. Ο αδαής με τη μεθοδολογία των εθνικών λογαριασμών και ιδίως με τη μεθοδολογία των επιμέρους δημοσιονομικών μεγεθών, δικαιολογημένα θα ρωτούσε: Η Ελλάδα όντως χρεοκόπησε το 2009; Και αν όντως χρεοκόπησε το 2009, η χώρα θα έπρεπε να προσφύγει στην τρόικα και η ελληνική κοινωνία να μπει στην περιπέτεια των μνημονίων; Τα μνημόνια προκάλεσαν την πρωτόγνωρη δημοσιονομική-οικονομική κρίση μετά το 2010 ή η διαιωνιζόμενη κρίση του οικονομικού μας συστήματος οφείλεται σε ενδογενή αίτια; Ο υποφαινόμενος σε εκατοντάδες άρθρα, μονογραφίες και βιβλία, υποστήριζε και βέβαια εξακολουθεί να υποστηρίζει, ότι, η Ελλάδα από τα μέσα της δεκαετίας του 1980 ήταν και συνεχίζει να είναι μια καταχρεωμένη και ουσιαστικά χρεοκοπημένη χώρα, με μια οικονομία της οποίας το επίπεδο ανταγωνιστικότητας ακολουθεί συνεχή καθοδική πορεία. Μια χώρα υπερχρεωμένη, που τα Δημόσια Οικονομικά της λειτουργούσαν, με την συνεχή προσφυγή των εκάστοτε κυβερνήσεων σε βραχυπρόθεσμο και μεσομακροπρόθεσμο δανεισμό. Το 1948 ήταν η πρώτη χρονιά, που το Υπουργείο Οικονομικών άρχισε να καταγράφει την εξέλιξη των σημαντικότερων δημοσιονομικών μεγεθών. Μεταξύ των ετών 1948 και 2009, το 2009 υπήρξε η χειρότερη δημοσιονομική χρονιά, εντός της οποίας κατάρρευσαν τα Δημόσια Οικονομικά, εξωθώντας τη χώρα στις αρχές του 2010 σε καταναγκαστική χρεοκοπία. Ουσιαστικά, την πέμπτη πτώχευση στην ιστορία του νεώτερου ελληνικού έθνους. Είχαν προηγηθεί οι πτωχεύσεις των ετών 1827, 1843, 1893 και 1932. Εφόσον η Ελλάδα πτώχευσε το 2009, τότε τι νόημα έχει το μαγείρεμα του ελλείμματος από την ΕΛΣΤΑΤ πριν ή επί προεδρίας Ανδρέα Γεωργίου; Η ΕΛΣΤΑΤ, είτε μαγείρεψε, είτε δεν μαγείρευε το έλλειμμα του 2009, αδιαμφισβήτητο είναι ότι η Ελλάδα την χρονιά εκείνη χρεοκόπησε. Ας εστιάσουμε στο σκέλος των δημοσιονομικών εσόδων, που εννοείται ότι είναι ένα μέγεθος το οποίο δεν μπορεί να παραχαραχτεί. Η κυβέρνηση Κωνσταντίνου Α. Καραμανλή στον κρατικό προϋπολογισμό οικονομικού έτους 2009, προέβλεπε αύξηση των καθαρών εσόδων του Γενικού Κρατικού Προϋπολογισμού κατά την περίοδο 2008-2009 από 59,3 σε 66,0 δις ευρώ (€). Τελικά το 2009, ο πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής, με τους υπουργούς επί των Οικονομικών Γιώργο Αλογοσκούφη και Γιάννη Παπαθανασίου, αντί 66 συγκέντρωσαν μόλις 50,6 δις €, καταγράφοντας έτσι απόκλιση (μείωση) στα έσοδα του ΓΚΠ της τάξης του -23,3%, δηλαδή τη μεγαλύτερη υστέρηση των εσόδων του κρατικού προϋπολογισμού κατά την περίοδο 1948-2009. Ταυτόχρονα, την περίοδο 2008-2009 μεγάλες ήταν οι αποκλίσεις στο σκέλος των δημοσιονομικών δαπανών, τόσο του ΓΚΠ όσο και της γενικής κυβέρνησης, με συνέπεια την δραματική διεύρυνση του ελλείμματος αμφότερων του ΓΚΠ και της γενικής κυβέρνησης. Στην Εισηγητική Έκθεση του κρατικού προϋπολογισμού οικονομικού έτους 2011, παρατηρούμε ότι την περίοδο 2008-2009 το έλλειμμα της γενικής κυβέρνησης από -22,4 δις ή -9,4% του ΑΕΠ, οριστικοποιήθηκε από την τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ στα -36,2 δις € ή 15,4% του ΑΕΠ. Αν το έλλειμμα της γενικής κυβέρνησης το 2009 παρέμενε στα -22,4 και όχι στα -36,15 δις €, η κυβέρνηση του Γεωργίου Α. Παπανδρέου (ΓΑΠ) θα μας έβαζε στο πρώτο μνημόνιο το Μάιο του 2010; Η απάντηση είναι ναι, ότι θα μας έβαζε στην περιπέτεια των μνημονίων. Και γιατί θα μας έβαζε στο μνημόνιο; Θα μας έβαζε στο μνημόνιο για τους ίδιους ακριβώς λόγους, που οι αντιμνημονιακοί Αντώνης Σαμαράς, Αλέξης Τσίπρας και Πάνος Καμμένος από φανατικοί αντιμνημονιακοί μεταλλάχτηκαν σε λάτρες των μνημονίων. Όλοι μας θυμόμαστε τον λαλίστατο Πάνο Καμμένο, που έλεγε στον ελληνικό λαό ότι ούτε νεκρός δεν θα ψήφιζε τα μνημόνια. Γιατί όμως όλοι αυτοί οι πατριωταράδες ψήφισαν τα μνημόνια και όσα μνημόνια αν τους σερβίρουν στο μέλλον το κουαρτέτο με τους πιστωτές, θα τα ψήφιζαν με ιδιαίτερη χαρά και ευχαρίστηση; Η κρίση της ελληνικής οικονομίας μας έφερε τα μνημόνια ή τα μνημόνια προκάλεσαν την οικονομική κρίση; Με την απάντηση των ερωτημάτων αυτών θα ασχοληθούμε διεξοδικότερα σε επόμενες αναλύσεις μας.
