Ο υφυπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης κ. Αν. Πετρόπουλος κατά τη διάρκεια πρόσφατης συνεδρίασης της Ειδικής Επιτροπής Παρακολούθησης του Συστήματος Κοινωνικής Ασφάλισης, παρουσίασε, μεταξύ άλλων μία σειρά προβλημάτων, τα οποία, όπως είπε, δεν επιτρέπουν ούτε ταχύτατη καταβολή συντάξεων, συγκριτικώς με το χρόνο τερματισμού του εργασιακού βίου, ούτε του εφάπαξ.
Απαιτούνται δύο μήνες βάσει του νόμου για την προσωρινή σύνταξη από τη στιγμή της αίτησης, σημείωσε. Η κύρια σύνταξη θα καταβάλλεται μέσα σε ένα μήνα, όταν ολοκληρωθεί το σύστημα. Συμπλήρωσε δε ότι οι καθυστερήσεις δεν οφείλονται «σε ταμειακό πρόβλημα. «Δυστυχώς το σύστημα που κληρονομήσαμε (σάπιοι φάκελοι στα υπόγεια των Ταμείων) δεν επιτρέπει ταχεία επεξεργασία στοιχείων και καταβολή συντάξεων», πρόσθεσε.
Άλλο ένα σοβαρό κοινωνικό και οικονομικό θέμα που παραμένει άλυτο επί δεκαετίες ή που αποτελεί σημαντική πρόκληση για κοροϊδία από την εκάστοτε κυβέρνηση. Θυμήθηκα, για παράδειγμα, ότι πριν από 17 χρόνια περίπου, στις 10 Φεβρουαρίου του 1999, ο τότε υπουργός Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων Μιλτιάδης Παπαϊωάννου ανακοίνωσε δέκα μέτρα για τη βελτίωση, τάχα, των σχέσεων μεταξύ ασφαλισμένων και ασφαλιστικών ταμείων, μεταξύ των οποίων ήταν και η «διαβεβαίωση» ότι δεν… «θα περιμένουν χρόνια οι ασφαλισμένοι μέχρι να εκδοθεί η οριστική απόφαση του ταμείου, αλλά θα δοθεί προσωρινή σύνταξη σε πέντε μήνες»!
Σημειώνεται ότι λίγους μήνες αργότερα, ο τότε υφυπουργός Οικονομικών Νίκος Χριστοδουλάκης, είχε κατεβάσει τους μήνες σε … έναν… για την έκδοση της σύνταξης. Συγκεκριμένα, στις 11 Νοεμβρίου του 1999, ο κ. Χριστοδουλάκης ανακοίνωσε ότι «θα χορηγείται η σύνταξη στους συνταξιούχους του Δημοσίου μέσα σε ένα μήνα από την ημέρα που θα υποβάλουν τα δικαιολογητικά»!
Λόγια, λόγια, λόγια… με ανταγωνισμό ψεύτικων διαβεβαιώσεων για ένα πρόβλημα που υπήρχε ότι «λεφτά υπήρχαν» και όταν η Ελλάδα είχε «ισχυρή οικονομία» και, φυσικά εξακολουθεί να υπάρχει και κατά την περίοδο των ατέλειωτων Μνημονίων…
Είναι αλήθεια ότι επί δεκαετίες και ιδιαίτερα μετά το 1985 η εξασφάλιση κεφαλαίων ή δανείων για την έγκαιρη καταβολή των μηνιαίων συντάξεων ή του αλήστου μνήμης Δώρου των Χριστουγέννων και του Πάσχα αποτελούσε σημαντική είδηση, αφού πάντοτε σχεδόν τα δημόσια ταμεία και ιδιαίτερα τα ασφαλιστικά ταμεία ήταν … άδεια, για τους λόγους που πολλές έχουμε ήδη αναφέρει (εισφοροδιαφυγή, υψηλή ανεργία, αναποτελεσματικοί εισπρακτικοί μηχανισμοί κλπ). Βέβαια, σήμερα τα προβλήματα είναι οξύτερα και ας «μιλάει» ο κ. Πετρόπουλος για «σάπιους φακέλους». Η πραγματικότητα είναι ότι η οικονομία και το κοινωνικοασφαλιστικό σύστημα ήταν ανέκαθεν «σάπιο»…
