Έχει λογική η άποψη ότι τώρα είναι «η ώρα της μάχης» και η πολιτική συζήτηση, όπως και οι αναλύσεις είναι «πολυτέλεια». Όντως, με τον κίνδυνο της εκθετικής αύξησης των κρουσμάτων κορωνοϊού να βρίσκεται μπροστά μας, μπορεί να μην είναι η ώρα των έντονων αντιπαραθέσεων ή των συγκρούσεων -αυτό, άλλωστε, προκύπτει και από τις πραγματικές επιθυμίες και προτεραιότητες που εκφράζει η κοινωνία.
Όμως, όσο κι αν φαίνεται «πολυτέλεια» μία κριτική στα μέτρα που παίρνει -ή που δεν παίρνει- η κυβέρνηση, αυτή ίσως να είναι επιβεβλημένη, για έναν απλό λόγο: όλοι αρχίζουν και κατανοούν ότι η «επόμενη μέρα» μετά την κρίση του κορωνοϊού θα είναι εντελώς διαφορετική τόσο στην Ελλάδα, όσο και στην Ευρώπη και τον κόσμο. Όμως, όσα είναι να αλλάξουν δε θα εξεταστούν τότε εκ του μηδενός. Αντιθέτως, αποτελεί «προηγούμενο» ό,τι θα έχει γίνει ως τότε, μέσα στην περίοδο της κρίσης. Με άλλα λόγια, η «επόμενη μέρα» χτίζεται από τώρα. Και όποια κατάκτηση ακυρωθεί τούτες τις μέρες των κλειστών καταστημάτων, της γενικής καραντίνας, του φόβου για όσα έρχονται και της συστολής απέναντι στην άγνωστη και αόρατη απειλή, δύσκολα θα επανέλθει. Γιατί δύσκολα θα επανέλθουμε στην κανονικότητα -ή, τουλάχιστον, σε αυτό που είχαμε συνηθίσει να θεωρούμε «κανονικότητα».
Για τον λόγο αυτό, παρότι η «κορωνοκρίση» έχει πρωτίστως υγειονομικά χαρακτηριστικά, τώρα είναι η ώρα της κριτικής, αλλά και των διεκδικήσεων: τώρα που η κυβέρνηση «πριμοδοτεί» τις ομαδικές απολύσεις και τις μαζικές αντικαταστάσεις των πλήρους απασχόλησης «ακριβών» εργαζομένων με νέους, «φθηνούς» part-timers. Τώρα που η κυβέρνηση μετατρέπει τους εργαζομένους του ιδιωτικού τομέα σε άνεργους επιδοματούχους των 533 ευρώ τον μήνα. Τώρα που ο αρμόδιος υπουργός δίνει την ευχέρεια στις επιχειρήσεις για 50% μείωση αποδοχών με εκ περιτροπής εργασία δύο εβδομάδων ανά μήνα για τους εργαζομένους τους. Τώρα που η κυβέρνηση «σχετικοποιεί» την υποχρέωση των επιχειρήσεων να δίνουν δώρο Πάσχα -και δεν μπαίνει καν στον κόπο να εξετάσει την οικονομική κατάσταση των επιχειρήσεων.
Είναι δεδομένο, άλλωστε, ότι κάποιοι θα επιχειρήσουν, όταν όλα όσα ζούμε τελειώσουν, να μπλοκάρουν την αποκατάσταση των κατακτήσεων που τώρα έχουν μπει στον πάγο. Και με όσα κάνει η κυβέρνηση, ουδόλως πείθει ότι θα τους εμποδίσει. Συμπέρασμα: διεκδικήσεις από τώρα, πριν οι συνήθεις επιτήδειοι εφαρμόσουν την παροιμία «βρήκαμε παπά, να θάψουμε πέντε-έξι»!.
