Από τη αρχή της πανδημικής κρίσης η κυβέρνηση επέδειξε μία εμμονή, ιδεοληπτικού χαρακτήρα, σε κομβικά ζητήματα, που αφορούσαν στην αποτελεσματική αντιμετώπισή της.
Η εμμονή στην υποβάθμιση του δημόσιου Συστήματος Υγείας, η πλήρης εγκατάλειψη της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας, η αποφυγή ενόχλησης του ιδιωτικού τομέα, αλλά και η, τουλάχιστον, ανοχή στην αδίστακτη κερδοσκοπία, από τις μάσκες μέχρι τους διαγνωστικούς ελέγχους, αποτελούν ενδεικτικά παραδείγματα.
Ως προς το τελευταίο μάλιστα χρειάστηκε η αντίδραση και από το εσωτερικό της πλειοψηφίας, για να αποφασιστεί κάποια διατίμηση, ως προς τους μοριακούς ελέγχους, παντελώς ανεπαρκής βέβαια, στα όρια του εμπαιγμού. Τελευταίο, αλλά όχι «έσχατο» θύμα αυτής της εμμονικής, ιδεοληπτικής στάσης είναι τα νοσοκομεία που, ελλείψει πρωτοβάθμιας περίθαλψης, αποτελούν το μοναδικό ανάχωμα, στην επέλαση της πανδημίας.
Από την πρώτη στιγμή έχει επισημανθεί, από συνδικαλιστικούς και άλλους φορείς, αλλά και από την ταπεινή τούτη στήλη, πως η απόφαση για αναστολή εργασίας 7.000 υγειονομικών, που αρνούνται τον υποχρεωτικό εμβολιασμό, θα οδηγούσε, αργά ή γρήγορα, σε τραγικά αδιέξοδα, σε συνδυασμό μάλιστα με την προσθήκη άλλων 2.000 εργαζομένων, που αποχώρησαν λόγω συνταξιοδότησης.
Η πεισματική άρνηση της κυβέρνησης, να μην αποδέχεται τις εκκλήσεις για επιστροφή τους, με καθημερινούς διαγνωστικούς ελέγχους οδήγησε στη σημερινή, απολύτως προβλέψιμη, κατάσταση. Μεγάλα, εμβληματικά Νοσοκομεία της χώρας, όπως ο «Ευαγγελισμός» και το «Παπανικολάου» στη Θεσσαλονίκη, να αντιμετωπίζουν ανυπέρβλητα προβλήματα λειτουργίας, λόγω μαζικών κρουσμάτων εργαζομένων. Εμβολιασμένων εννοείται.
Εάν δε ισχύει, όπως διαδίδεται, ότι το πλείστο των κρουσμάτων, προέκυψαν εκτός χώρου εργασίας, σε ενδοοικογενειακό περιβάλλον τότε αντιλαμβάνεται κανείς ότι το επιχείρημα περί αυξημένου κινδύνου μετάδοσης, από την παρουσία ανεμβολίαστων γιατρών, πιθανόν να μην έχει και τόση βάση.
Αλλωστε, η κυβέρνηση δεν κατέβαλε και καμιά προσπάθεια για να καλύψει τα μεγάλα κενά, που εκ των πραγμάτων δημιουργήθηκαν. Η περίφημη «επιστράτευση» ιδιωτών γιατρών, μετατράπηκε σε ένα μεγαλοπρεπές φιάσκο, αποδείχθηκε μα «εικονική πραγματικότητα». Τώρα, σε «κατάσταση πολιορκίας», άλλα περιθώρια εμμονών και αναβολών δεν υπάρχουν. Η κάλυψη όλων των κενών στα νοσοκομεία, με ασφαλιστικές δικλείδες που μπορεί να βρεθούν, η ενίσχυση, στην ουσία εξ αρχής συγκρότηση, της πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας, αλλά και η συνταγογράφηση των μοριακών ελέγχων, θα έπρεπε να είχαν γίνει χθες.
ΛΕΥΤ. ΚΑΝΑΣ
Δημοσιεύθηκε στην Kontra News της 5 Ιανουαρίου 2022
